Bugün Yeni Bir Şey Öğrendim

Dünya'yı Güneş'in Aydınlatmadığını

Dünya’yı aydınlatan, Güneş ışınlarını aydınlığa çeviren gündüz dediğimiz varlıktır. Gündüz dediğimiz varlık ufkun altında da olsa, bunu aydınlığa çevirmektedir. Karanlığın oluşması, Güneş’in batmasından değil, gece denilen varlığın ortaya çıkmasıdır. Resim ve belgeseller üzerinde yaptığımız çalışmalarda da güneşin tepede olmasına rağmen karanlık olduğunu, Güneş’in yok olmasına rağmen gündüz denilen varlığın ortaya çıktığını görüyoruz. Güneş’ten yansıyan ışınları gündüze çeviriyor." "Kutuplarda namaz vaktinin girmemesi gibi bir şey söz konusu değildir.

Bir insan bu kadar çok nasıl paylaşım yapabilir yeni öğrendim

Blogumdaki yazılardan istifade edildiğini öğrendim. Ziyaret eden ve okuyan herkese teşekkürler

Zilhicce'nin 1. Günü (bugün) 100 defa;

''Subbuhun Kuddüsün Rabbüna ve Rabbü'l melaiketi ve'rruh..''
okunur..

'' Münezzehsin! Mukaddessin! Bizim ve Meleklerle Ruhun Rabb'isin..''

Ey bütün eksik ve kusurlardan münezzeh bulunan Subbuh
Ve bütün üstün vasıfları, kemal, fazilet ve güzellik sıfatlarını Zatında cem eden Kuddüs olan RABB'im!
Ey meleklerin ve Ruhun RABB'i !
Seni Tesbih ve Takdis ederim...!

Bɑzen gerçek duymɑyɑ ihtiyɑcımız olɑn son şeydir. -

Ey gönül;
"Kalbinden dünyâ düşüncelerini çıkar.
Çünkü yakında dünyâdan alınacak, âhirete götürüleceksin.
Dünyâda rahat ve hoş bir hayat arama.Resûl-i ekrem sallallahu aleyhi vessellem ; "Hayat, âhiret hayâtıdır" buyurdular."
Abdülkâdir Geylânî 'rahmetullahi teâlâ aleyh

Hayatta bazen saçma karar verdiğiniz de olur.

hayatın müsveddesi yokmuş....

İnsafsızca..Anlamsızca.. İnsanların birbirini kötülediğini.... ve zamanla susmayı öğrendiğimi.....

 Vefa diye bir şey yok.senin çektiğin sıkıntılar başkalarına gıcı geliyor seni değer verdiklerini iki dakikada harcaniyor

Anlaşılmak "nimet"
Anlayacak insanla karşılaşmak ise
"Kocaman bir kısmet".

Umudunu yitirme, cebindeki son anahtar belki de kilidi açacaktır...

   aşkı bekleyen güldeki şebnemdir sende bulduğum yaşanmışlık

Eğitim küçük çocukların beyinlerini kalıba sokmak değildir, onlara uçmayı öğretip, sonra da özgür bırakmaktır

Bir gün fark ettim ki kolaylık adı altında bilinç altımıza sürekli bir telkin sokuşturuluyor: -Kullan at! Kullan at! Kullan at!
Sonra baktım, rahatına düşkünlük, kolaycılık ve vefâsızlık kol geziyor. Kağıt tabak, plastik kaşık derken, hem zarâfetimize, hem sabrımıza halel gelmiş. Anasını, babasını, evlâdını, arkadaşını, kardeşini kullanıp atanın haddi hesabı kalmamış. İşte o gün, kağıt peçeteyi evden çıkartmakla başladım, bu tehlikeli telkinin karşısında durmaya. Artık, baktığımda bile içimi ferahlatan, kenarları işli kumaş peçetelerimle ağırlıyorum misâfirlerimi. Onlarla siliyorum ellerimi. Kullanıp atmak yerine, yıkamayı, ütülemeyi, tekrar tekrar istifâde etmeyi, yani emek vermeyi ve eşyâya dahî vefâ göstermeyi seçip benimsiyorum.
Bu benim sessiz eylemim:

"Kullan at" a HAYIR!