Çanakkale Şehitlerini Anma Günü-Şehitler Haftası

Çanakkale şehitlerimize ve tüm şehitlerimize Allahtan rahmet diliyorum.

Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın,
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.
Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın,
Bir vatan kalbinin attığı yerdir.

Şehitlerimizin ruhu şad olsun. Biz toprağın üstünde rahat uyuyabiliyorsak onlar da altında rahat uyusunlar...

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Bütün Çanakkale dökümanları tek adreste.

böyle bir günde atatürk anıtına saldıran, heykele bile nefret kusan hastalıklı zihniyeti kınıyor, tüm şehitlerimizi ve atatürkü rahmetle anıyorum.

    O haberi biraz önce izledim.Böyle insanlara(!) içimden neler söylemek geliyor ama...
    Bu insanların amacı ne Atatürk'e karşı bu kadar nefret besliyorlar.Acaba O olmasaydı bugün ne halde olurduk.Daha doğrusu bugün olabilirmiydik?
   Şehitlerimizin ruhu şad olsun.Mekanları cennet olsun.

DUR YOLCU
Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın
Bu toprak,bir devrin battığı yerdir.
Eğil de kulak ver bu sessiz yığın
Bir vatan kalbinin attığı yerdir.
Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda,
Gördüğün bu tümsek, Anadolu'nda
İstiklal uğruna, namus yolunda,
Can veren Mehmet'in yattığı yerdir.
Bu tümsek, koparken büyük zelzele
Son vatan parçası geçerken ele
Mehmet'in düşmanı boğduğu sele
Mübarek kanını kattığı yerdir.
Düşün ki haşrolan kan, kemik, etin
Yaptığı bu tümsek amansız çetin
Bir harbin sonunda bütün milletin
Hürriyet zevkini tattığı yerdir

Dönemin bütün olumsuz şartlarına rağmen canını feda etmekten sakınmayan ve verdiği yüzbinlerce şehitle bir destan yazan tüm "Çanakkale Şehitleri"ne Allah'tan rahmet diliyorum.

Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...
Yine bir şey yapabildim diyemem hâtırana.


... ne kadar karşılar minnetimizi bilemem, ama bugün kendi çabamızla öğrencilerimize sizden bahsettik. acılarınızı, çektiklerinizi, çabanızı, mertliğinizi, yufka yüreğinizi onlara anlatmaya çalıştık. akıllarına biraz da olsa sizi yerleştirebilmişizdir inşallah. ruhlarınız şad olsun, sizin ve tüm şehitlerimizin. Allah sizlerden razı olsun, yattığınız yer nur dolsun.

Bazen kendime biz bu babayiğitlerin torunları mıyız acaba? diye sorar kendime kızarım. İdeali olmayan bir topluluk haline mi geliyoruz ne. O vatanperverler daha 15-20 li yaşlarda neler yaptılar, bizim 15-20 li yaşlardaki gençlerimizin hali ne? Yazık bize ki ne yazık. Tarih tekerrür edecektir. Onun için gençlerimize dilimiz döndüğünce bugün gıpta ile baktıkları "tek dişi kalmış canavarları" hakkıyla anlatalım yeter.

bir hilal uğruna yarab ne güneşler batıyor...

bu vatanı vatan yapanları unutmayalım...

merhaba arkadaşlar çanakkale zaferi için şehitlik abidesi boyama resmi  olan varsa gönderebilir mi acaba.yarın görsel sanat dersinde kullanmayı düşünüyorum.

          Teğmen Ali gibi hissetmek!..
“Âsım’ın nesli... diyordum ya... nesilmiş gerçek;
İşte çiğnetmedi nâmûsunu, çiğnetmeyecek.” 
                                                                  Mehmet Âkif Ersoy
          Çanakkale Deniz Zaferinin 95. yılını kutladığımız bugünlerde Sizlere Aydın Ayhan’ın “Çanakkale... Ah! Çanakkale...” adlı kitabından, anlamlı bir öykü…..               
   İhtiyat Zabiti Hattatoğlu Mustafa Efendi anlatıyor: Bir gün, bizim birliğe “Takviye Balıkesir gönüllüleri geldi”  denildi. Gittim. 120 kişiydiler. Hemen hemen hepsi tanıdıktı. Sarıldık, hasret giderdik. Başlarında da o zamanlar Balıkesir’in ünlü kabadayısı Üçpınarlı Ali vardı. Ali, sancaktar olmuş. Tüfeği çapraz asmış, sancağın üzerinde de sırma ile “Karesi Gönüllüleri”  yazdırmıştı. Kabadayılığı gene elden bırakmamış, askerlikte pek hoş olmamasına rağmen, beline kamasını sallandırmıştı. Beni görür görmez yanıma geldi:
“Kumandan efendi, biz buraya beklemeye gelmedik! Haydi düşmanı basalım...”
 “Burada her şey emirle olur. Hücuma sadece biz geçersek, kendimizi gereksiz kırdırırız. Her şeyin bir zamanı var.”         
 “Peki öyleyse, hücuma geçmeden yarım saat önce bize söyle de, şu sırt çantalarını emniyetli bir yere koyalım. Şöyle rahat rahat dövüşelim!”
      Hücuma yarım saat kala Ali’ye haber verdim. Balıkesirlileri aldı, siperlerin gerisinde bir vadide kayboldu. Hemen gelirler sandım. Beklerim gelmezler... Beklerim gelmezler... Bir çavuşa, “Şu bizim hemşehrilere bir bak bakalım..” dedim. Gitti. Biraz sonra önde Üçpınarlı Ali, arkada arkadaşları çıkıp geldiler. Şaşırdım. Hepsi süslenmişler; hanımlarının, nişanlılarının verdiği ayrılık mendillerini kimi boynuna dolamış, kimi alnına çatmış, kimi bileğine sarmıştı. Çoğu yakalarına artık kurumuş gül veya karanfil takmıştı. Ali’ye sordum:
 “Neden geç kaldınız?”
 “Komutan Bey, biraz sonra Cenab-ı Allah’ın huzuruna çıkacağız. Temiz çıkalım dedik. Ola ki bir pislik bulaşmıştır, diye çamaşırlarımızı değiştirdik. Abdest aldık. Biz buraya oynamaya değil, düğüne (savaşa) geldik; bayrama geldik. Bugün bizim bayramımız. Onun için süslendik. Ayrılık hediyelerini taktık. Birazdan bayramımız var. Aman sen bize, hücumdan beş dakika önce yine haber ver...”
Ali’nin bu sözlerinden sonra büyük bir sessizlik oldu... Herkes kendi dünyasına dönmüş, dua ediyordu. Gözler yumulu, avuçlar açılmış, sadece dudaklar kıpırdıyordu. Saatime baktım. Ali’ye beş dakika kaldığını bildirdim. Birden bire ortalık kaynayıverdi. Hepsi birbirlerine sarılıyor, öpüşüyor, helâlleşiyorlardı.
“Utandırmayın ha!.. İyi dövüşün ha!.. Gün bugündür... Anamız bizi bugün için doğurdu... Hakkınızı helâl edin...”
Kısa süre sonra dişler kenetli, süngülerini takmış, tüfeklerinin dipçiklerine parmaklarını geçirircesine yapışmış bölük hücuma hazırdı. Herkes ölüme hazırdı.
“Hücuuum!...” deyince sanki siperler sarsılıverdi. Hepsi, “Allah... Allah!” diye düşmanın içine bir hançer gibi daldılar. Dövüştük... Dövüştük... Dövüştük... Akşama doğru savaş durdu. Yanıma birisi geldi, “Komutanım, Üçpınarlı Ali sancağı vermiyor...” dedi. Gittim, baktım. O yüzyirmi kişiden, o gün onüç kişi sağ kalmış. Ali de şehitler arasında idi.
Ama sancağı öyle bir kavramış ki parmakları kenetlenmişti. Çekeyim, dedim olmadı!..
Orada, Anafartalar’da üç top çam ağacı vardır. O gün şehit olanları o ağaçların arasına gömdük. Gömülen şehitlerin en üzerine de Ali’yi sancağına sararak yatırdım... Orada, Anafartalar’da çam ağaçlarının altında nice memleket evlâdı, bu vatana kurban koç yiğitler yatıyor...

Bazen kendime biz bu babayiğitlerin torunları mıyız acaba? diye sorar kendime kızarım. İdeali olmayan bir topluluk haline mi geliyoruz ne. O vatanperverler daha 15-20 li yaşlarda neler yaptılar, bizim 15-20 li yaşlardaki gençlerimizin hali ne? Yazık bize ki ne yazık. Tarih tekerrür edecektir. Onun için gençlerimize dilimiz döndüğünce bugün gıpta ile baktıkları "tek dişi kalmış canavarları" hakkıyla anlatalım yeter.

biz makarnayı, kömürü alırken birileri parsel parsel ülkemizi satın alıyor. hani bi söz var gidemediğin yer senin değildir. biz nererelere gidemiyoruz, ülkemizin nereleri bizim değil... ne yapabiliyoruz. hiç... en çok da buna üzülüyorum.

yine akif söylüyor dilimin dönmediğini;

Tesellîden nasîbim yok, hazan ağlar bahârımda;
Bugün bir hânumansız serserîyim öz diyârımda.
Ne hüsrandır ki: Şark'ın ben vefâsız, kansız evlâdı,
Serapa Garb'a çiğnettim de çıktım hâk-i ecdâdı!

çanakkale zaferi ve şehitler haftası bugün bizim okulda yapıldı. töreni ben ve okulumuz sosyal bilgiler öğret. hazırladık. öğrencilere sunular izlettik. o sunulardan birinde diyorki osmanlı imp. savaştan önce ingilizlere gemi sipariş ediyor ve parasını da ödüyor.ingilzler gemileri bir türlü teslim etmiyor. taaa ki savaşçıkana kadar savaşta bizim paramızla yapılan gemileri bize karşı kullanıyorlar.ingilizler hiçbir savaşta kendi askerlerini öncü kuvvet olarak kullanmazlarmış. sömürdüğü devletlerin askerlerini önden gönderir. savaşı alabilecek gibilerse arkadan kendi askerini kullanırlarmı. BUNLAR ASLA VE ASLA UNUTULACAK ŞEYLER DEĞİL.BÜTÜN ŞEHİTLERİMİZİN RUHU ŞAAD OLSUN

Ülkemiz ve yurdumuz için canlarını veren tüm şehitlerimizin ruhu şad olsun.Geride bıraktıklarına sahip çıkamasakta,onları belirli günlerde hatırlasakta BİZ ONLARA ÇOK ŞEY BORÇLUYUZ.ELİMİZDEN GELDİĞİNCE UNUTTURMAMAYA ÇALIŞACAĞIZ...

kahramanlarımız için ne söylesek, ne kadar yazsak azdır. zaten söylenebilecek şeyleri öğretmenlerim en güzel şekilde ifade etmişler...

Allah hepsine rahmet eylesin. mekanları cennet olsun. Bizlere de bir daha öyle zor ve kötü günler yaşatmasın.

bizde oklda kutladık. benim miniklerimde küçük bir gösteri yaptılar.2. sınıftalar .playı tam kavrayamadılar ama, coşkuları görülmeye değerdi.