Cenaze Senin/sizin Olmayınca...

Cenaze senin/sizin olmayınca acılar peynir ekmek gibi gelir insana.
"Adet yerini bulsun, yok demesinler" diye zoraki gidenlere takılırsın.
"Konuşacak, hasbıhal edecek kimler var?" diye sağa sola bakarsınız. Tokalaşmalar, hal hatır, havanın sıcaklığı, esmeyen rüzgar, bir bardak su, içinizin yanması, kendinizi çevre bakanı zannedip sağın solun pisliğinden dem vurup, neler yapılması gerektiğini sözlük harflerinin zenginliğinde(!) uzun uzun konuşursunuz...
Hastalıklar girer araya; "Baş, bacak sırt ağrıları, ameliyatlar, şeker, tansiyon, baş dönmesi, çocukların evlenmesi."
Beklemekten can sıkıntısı başlar, sonrasında; cenazenin gecikmesi, beş on dakika  beklenmesi/ kırmadan politık bir ağızla açıklamasını yaparsınız...
Seçimi kazananların kaybedenlerin küslüğü burada da devam eder.
Mıknatısın karşı kutupları birbirini çekerken, insan mıknatısı aksine herkesi on metre uzağa ittirir. Ya sırtınızı dönersiniz , ya görmezden gelirsiniz , ya da insan kalabalığının arkasında yeşil denizleri ilk defa görüyormuş gibi seyredersiniz.
*
Musalla taşının soğukluğu seni hiç etkilemez...
O gün için o özel taş özenle yapılmış, işçiliği şahane sıradan bir mermerdir sizin için. "Kimler geldi, kimler kondu, kimlerle helalaşıldı, kimler hakkını helal etti, kimler gitti, kimleri uğurladık?" akla bile gelmez.
Onlar için bugünkü kalabalık mezara kadar gidip gelinen kısa bir yolculuktur.
Demiştik ya her ölüm, her acı sahibine ve akrabalar(ın)a aittir.
*
On-on beş dakika sonra kalabalık çoğalmaya başlar.
Önde özel arabalı uzaktan yakından gelen misafirler uygun bir yer bulup otopark nizamında stop ederler. Arabadan inerken üzgün gözlerle cenaze sahibini, tanıdık birilerini ararlar. Orada ikamet edenlerin 'Hoş geldin'lerini kabul ederler.
Cenaze arabasını görülmesiyle birlikte cenaze namazı için saflar dizilmeye başlar. Yakınlarının solgun yüzleri, ağlamaktan ıslak dibine oturmuş gözleriyle, acıdan koşuşturmaktan yorgun düşmüş bedenleriyle omuzladıkları tabut "Yavaş acele etmeyin, başı bu tarafa gelecek, ortaya doğru çekin." ikazlarıyla yerine konur.
Cenaze sahiplerinin başı önde, en sevdikleri en önde, yaşlı gözleri yeşil tabuta takılır kalır. Boğazda geçmeyen bir ağrı, yürekte acı bir sızı vardır. Tabutta yatan yolcunu en sevdikleri  olduğunu eve döndüklerinde ancak anlayacaklardır. Hayal gibi bir şey?!
İmam kardeşimizin "Er kişi, hatun kişi" niyetine kıldırdığı cenaze namazın ardından alınan helallik en zor kelimedir. Bir gün gelecek onunla musalla taşında içimiz acıyla dolu vedalaşacağız! Kimin aklına gelir?
Dünyalık haklarınızı helal ediyor musunuz?
-Helal olsun!
-Ediyor musunuz?
-Helal olsun!
-Ediyor musunuz?
-Helal olsun!
-Allah razı olsun!
*
Vedalaşma bitmiştir artık.
Artık mezara kadar susma zamanıdır.
Bazıları için ayak ağrısı, baş ağrısı, bacak ağrısı, hastalık, asılsız bahaneler gitmemek için uydurulan koca bir yalandır. Yüzler hafif kızarsa da sebepler(!) hasta yakınına taziye evinde özürle birlikte sunulacaktır.
Alttaki aksi komşu, üstteki Elif Abla, bahçedeki soğan sarımsak, evde ol(may)an misafir bir kalp hastasının içmediği hap kadar önemlidir, kıymetlidir(!)
Onlar için eve dönüş hayırlıdır.
*
Mezarlığın kalan yolunda da tencere yuvarlanılıp kapağını bulmuştur. Ayağın incimesi, torunun bitanecik zeytin yemesi, bahçe ağaçlarındaki böcek, yan komşunun düğünü...
"Dünya malı olmadan da yaşanmaz kardeşim, olsun!"
*
Musalla taşından mezarlığa giden yolculuk da artık bitmiştir.
Güneşin kafaya balyoz gibi indiği o saatte herkes sığınacağı bir gölge bulur.
Küreklerin kepçe kuvvetinde çalıştığı anda herkes bir yerlere oturur.
Kur'an okunur.
Cenaze sahipleri yorgun bitkin, her sure, her ayet, her dua yüreğe dokunur.
İçten içe ağlanır.
*
Mezar suyu, Fatiha, talkın, taziye derken...
Cenaze yemeği kurulur; ayran ılık, kıymalı soğumuş, karpuz kelek...!

Ağlasın mı, ağırlasın mı?

adamın biri
05.06.2024/Sarıkaya

Yazı gayet mükemmel ancak sonunda bir kaç cümle ile çözümüde söylemen güzel olurdu.

O gün bir cümle okudum. Cenaze sizin olmadıkça helva tatlı gelir bu yazı da tam üstüne o na uygun bir yazı olmuş

Hepimizin başında ölüm en sevdikleri izi kaybediyoruz ama insanlar başkasının acısını anlayamıyorlar taziyeye gelmeleri bile insanı boğuyor çok zor durum

Cenaze namazı ve defin işi fazla uzun sürmez genelde. Taziyeye gelenlerde fazla kalmazlar. Sorun o ki kısa süreler olmasına rağmen, gelenlerden dikkat çekecek şekilde gülenler oluyor. İlk kez orada karşılaşanlar ev ziyareti gibi hasbıhal ediyorlar.

Ben de cenaze taziye olayının tekrardan düzenlenmesi ,yanlış geleneklerin terkedilmesi taraftarıyım.
2008 yılında önce en küçük erkek kardeşimi 6 ay sonra da en büyük ablamı kaybettim.Bu iki cenaze benim hayatımın en acı günleriydi.Rabbim böyle yazmışsa da önüne maalesef geçemiyorsun.
İnsan cenazesi olunca acısını yaşamak istiyor hele de ilk günlerde.
Taziyeye gelip dünya işlerini gülerek anlatanlar, 
Oturdumu kalkmak bilmeyenler,
Sürekli çay kahve servisi bekleyenler, 
Cenaze için taziyeye gelenler için yapılan yemeği yer yemez Kur'an, Mevlid-i Şerif dinlemeden gidenler, insanı maalesef üzüyor.
 Her yörenin cenaze taziyesi farklı olabiliyor.Şahsi kanaatim cenaze sahiplerinin kesinlikle çay ve yemek servisi yapmaması lazım.Eğer olması gerekiyorsa da bunu komşuları imece usulü ile yapmalılar.
Taziyeye gelenler de 15-20 dakikadan fazla oturmamalılar.Ayrıca cenaze taziye evinde olduklarını unutmamalılar ona göre hareket etmeliler.
Ölen insan için faydalı olmak isteyen bence okuyabildiği kadar Fatiha okumalı ve dua etmeli.

 

Ben de cenaze taziye olayının tekrardan düzenlenmesi ,yanlış geleneklerin terkedilmesi taraftarıyım.
2008 yılında önce en küçük erkek kardeşimi 6 ay sonra da en büyük ablamı kaybettim.Bu iki cenaze benim hayatımın en acı günleriydi.Rabbim böyle yazmışsa da önüne maalesef geçemiyorsun.
İnsan cenazesi olunca acısını yaşamak istiyor hele de ilk günlerde.
Taziyeye gelip dünya işlerini gülerek anlatanlar, 
Oturdumu kalkmak bilmeyenler,
Sürekli çay kahve servisi bekleyenler, 
Cenaze için taziyeye gelenler için yapılan yemeği yer yemez Kur'an, Mevlid-i Şerif dinlemeden gidenler, insanı maalesef üzüyor.
 Her yörenin cenaze taziyesi farklı olabiliyor.Şahsi kanaatim cenaze sahiplerinin kesinlikle çay ve yemek servisi yapmaması lazım.Eğer olması gerekiyorsa da bunu komşuları imece usulü ile yapmalılar.
Taziyeye gelenler de 15-20 dakikadan fazla oturmamalılar.Ayrıca cenaze taziye evinde olduklarını unutmamalılar ona göre hareket etmeliler.
Ölen insan için faydalı olmak isteyen bence okuyabildiği kadar Fatiha okumalı ve dua etmeli.

 

ben cenazeden sonraki iki günü hatırlamıyorum bile nasıl hizmet edeyim...Haklısın hocam.Allah rahmet eylesin mekanları cennet olsun

İnsan okuyunca çok şaşırıyor.
Bizde üç gün komşular cenaze evine yemek götürür,taziyeye gelenlerle ilgilenir. Kur'an okunur.
Ev sahibi sadece su  ve kuru pasta alır ikinci günden itibaren  ikram edilir.
Öyle herkeste yemek derdinde olmaz saygıdan dolayı..
En kısa zamanda üç,beş,yedi ....günü DAVET yapılır yemekli.
Taziyeye gidemeyenler de gitmiş,görmüş olur.Kur'an okunur,dualar edilir tüm ocaktan geçmişlere.

Cenaze sahibi yemekle uğraşmaz,  yakınları cenaze evine yemek götürür üç gün,  3 yemegi diye cenaze sahibi acısını bırakıp yemek pesinde koşuyor 3 u 7 si 40 ı böyle günler de uydurulmuş günler İslam da bunlar yok

Ölen bir Müslümanın usûlüne göre yıkanıp kefenlenmesi ve cenaze namazının kılınarak defnedilmesi farzdır.Merasim, ağzında bulunsun diye sevdiği yemekler yapılmaz. Ölünun arkasından konuşulmaz. Sadece Kuranı Kerim okunur, dua edilir.

Sofranda bal var ise Bağdat'tan atlı gelir
Tezgâhın sağlam ise ipekler katlı gelir, Ateş düştüğü yeri yakar demişler,
 Ölü senin değilse helvası tatlı gelir..

Ölen bir Müslümanın usûlüne göre yıkanıp kefenlenmesi ve cenaze namazının kılınarak defnedilmesi farzdır.Merasim, ağzında bulunsun diye sevdiği yemekler yapılmaz. Ölünun arkasından konuşulmaz. Sadece Kuranı Kerim okunur, dua edilir.

biz de millet lahmacun yemeye gidiyor artık

Annem öldüğünde 24 yaşındaydım, üst kat komşularımızın tüm kapıları açıktı. Annem tek çocuktu ve annesi de o doğarken ölmüştü. Ve ben 4 yaşımda gibiydim. Ust komsularimiz 3 gun boyunca gelen gideni agirladilar, bize baktilar. Üst kat komsumuzda uyudugumu hatirliyorum 2 gece, hiç ağlamamış olabilirim ya da aglamaktan sizmis da... ilk gün dershaneden arkadaşlar geldiklerinde ne haldeysem artik, biri sonraki 1 yil boyunca ölüm korkusu yuzunden tedavi görmek durumunda kaldi... sonrasinda o ust komsulardan biri beni oğluna almak istemis, cunku her iyiligin bir karsiligi olmali değil mi?!? Velhasıl, Allah eski acılarımızı unutturacak acılar tattırmasın. Çok aciz canlılarız, keşke buna uygun yaşayabilsek...

Bizde de bu adet var.Ölünün ağzında bulunsun diye yemekler yapılır.Kacinci günler düzenlenir.Halbuki mezara konduğu andan itibaren bu dünyayla ilişkisi bitmiş berzah alemi başlamıştır.Ne geri gelir, ne rüyada gözükür, bundan sonra arkasından yapılacak hiçbir şeyin ölü için bir faydası kalmamıştır.Yasarken ne yaptı ise odur.Cenaze evinde acı vardır.Ev sahibine ev işlerinde yardımcı olmak iyidir.