Çocuğumuzu Emanet Ettiğimiz Bakıcıdan Ne Kadar Eminiz?

   Çocuk sahibi öğretmen arkadaşlarım,
Bu sabah izlediğim bir programdan çok etkilenerek böyle bir konu açmak istedim. Programın konularından biri de ülkemiz de dahil pek çok ülkede maalesef sık yaşanan bakıcı şiddetiydi.
   Çocuklarını bakıcılara emanet eden kişiler özellikle yabancı uyruklu bakıcılara karşı uyarılıyordu, ben de yerli bakıcı şiddeti mağdurlarındanım.Şu an böyle bir sorunum yok ama diğer arkadaşlarımı uyarmak istedim. Eminim hepiniz bu konuda dikkatli ve kontrollüsünüzdür ama yine de ne olur ne olmaz..
     Şimdiden paylaşımlarınız için teşekkürler..

evgi hocam biz 6 yıldır aynı bakıcıylayız.İkizlerimizi büyütmede bize çok çok yardımcı oldu o.Artık biz onu aileden biri olarak görüyoruz.Nazar değmesin daha bir gün bile birbirimizi kırmamış ve üzmemişizdir.
Tabi bu biraz da şans gibi geliyor bana.
Allah herkesi iyilerle karşılaştırsın.
Çok zor tabiki bakıcı belirlemek ve çocuğunuzu , canınızı(benim ikizlerim olduğu için CANLARIMI) birilerine emanet edebilmek...

çevremizde insan yok mu da çocuklarımız yabancılara teslim ediliyor?ben onu anlamıyorum.yabancı dil öğretceğiz diye kültürümüzden olmayalım...

 ağabeyim ilk öocuğu için bakıcı tuttu. bakıcı ile 
  asgari ücret+sigorta (maddi durumu çok kötü, yardımlarla geçinen bir kadın, kendi çocuğu da var.)  şeklinde anlaştılar. bir süre sonunda birşeyler sezinlediler ve eve kamera koydular. kamerada bakıcının çocuğu çok hırpaladığını gördüler. tanıdık bir insandı. kameradakileri görünce çok şaşırdılar. insanlara güvenilmiyor.

ben çocuğumun davranışlarından anladım ilk önce, bakıcısını gördüğünde (o zamanlar bir yaşındaydı) o kadar kötü bakıyordu ki işkillendik haliyle..
    sonra da çocuğumun yanağında kocaman bir el izi görünce hemen işine son verdik.
    bununla da kalmadım, bizden sonra çocuklarına baktığı diğer ailelere de ulaşıp durumu anlattım.onlar da aynı şeylerden şüphelendiklerini belirttiler ve işine son verdiler.
     sırf para için bu işe girişip insanların emanet çocuklarına paçavra muamalesi yapıyorlar.hepsi değil tabii..

çocuğunu bakıcıya vermek zorunda olan arkadaşlarıma allah sabır versin.bende tam tersi bir olayı aktarayım.öğretmen arkadaşım çocuğu için uygun bir bakıcı aradığını söyledi ve yardımcı olurmusunuz diye sordu. biraz düşündüm; ihtiyacı olan ve bakabilecek bir aile var ama kabul ederler mi bilmiyorum, kendi çocuğumu da o aileden başkasına bırakmazdım dedim. aileyle görüştük kabul ettiler. bakacak aile okul ile lojman arasında oturuyor ( okulla lojman arası 500m, bakıcının evi lojmana 100m mesafede). yanımda fiyat konuşmadılar. öğretmen arkadaş hergün sabah 8de çocuğunu bırakıyor öğle bakıcının evine geliyor yemeğini yiyip ordan geri okula gidiyor, ikindi bakıcının evine geliyor yemek, çay falan derken akşam saat 11 - 12 civarı bakıcı tarafından evine bırakılıyor. istisnasız hergün böyle 40 gün falan olmuştu ne kadar ücret verdiğini merak ettim ve sordum,
  - BİŞEY İSTEMİYORLAR. DEDİ
  - OLUR MU? İNSANLARIN İHTİYACI VARDIR, SİZE HAKKI GEÇİYOR. DEDİM

  aradan 10 - 15 gün geçmişti yine sordum 200tl verdiğini söyledi.ücretin çok az olduğunu daha vermesi gerektiğini anlattım. bakıcı bu yıldan için çocuğa bakamayacağını söylemiş.
 tabi ben bu süre zarfında kahroluyorum, vicdan azabı çekiyorum.tesadüf bakıcılık yapan teyze lojmanın önünden geçerken çaya davet ettim ve sohbet esnasında lafı açtım. böyle olacağını tahmin etmediğimi, çok pişman olduğumu belirttim ve özür diledim.kadıncağız benim rahat olmamı söyledi.
  sene başında yine gidip yalvarmış ve kabul ettirmiş.seminer dönemi kocasıyla birlikte bütün iftarları bakıcı ailenin evinde açtı.öğretmen arkadaşın eşi 5saatlik mesafede çalışıyor haftanın 3 günü (cuma, cumartesi, pazar) burda ve hep birlikte bakıcı ailenin yanındalar. ben artık utanmaya başladım ve okula bir alt sokaktan gitmeye başladım, bakıcı teyzenin eşi muhterem bir amca durumu farketmiş okula geldi. beni çağırdı ve aynen şunu söyledi;
  - Oğlum sen rahat ol, bela Allah'tan gelir. Allahın bize imtihan için verdiği bela için sen yolunu değiştirme. dedi. ben yerin dibine girdim.
   İşte böyle bakıcı ve ailelerde var.

benim de kızıma 2 yıl amcasının eşi ( eltim) baktı. ayrılışımız da çok kötü oldu. küsütk. bu sene kızım 4 yaşında ve artık anaokuluna gidiyor. anaokuluna verdik diye bizimle küstü.ama içim o kadar rahattı......

Oğlumda bakıcı konusunda biraz şanssızdım. Biraz düzensiz bir insandı. Çocuğu gündüz sürekli uyutuyordu(yaklaşık dört saat kadar), bu durumda çocuk gece de yatmak bilmiyordu...
Kızımda ise çok şanslıydık. Kızımı büyüten ablamız 5 sene geldi ve kızıma çok iyi baktı. Şu an torununa bakıyor ama hiç kopmadık, onunla hala görüşüyoruz.

İki Çocuğuma Da Annane Ve Babanne Baktı.bu Yüzden Kendimi Şanslı Hissediyorum.biri 4 Yaşında Diğeri 3 Yaşında Kreşe Başladı.hastalık Durumlarında Bırakacak ,emanet Edecek Birilerinin Olması Çok Güzel.allah Herkesi İyi İnsanlarla Karşılaştırsın.iki Taraf İçinde Zor Bir Durum.

Benim oğlum henüz iki yaşında.Bu yıl kreşe verdik fakat sürekli hastalanıyor ve kreşe giderken ağlıyordu.Şu an halası bakıyor ama ne kadar bakabilir bilemiyorum.Gerçekten çalışan anne olmak çok zor

ben yeni evlendim arkadaşlar eşimde bende öğretmeniz şunu sormak istiyorum bu bakıcıların hırpaladığı çocuklarınızda kalıcı bi davranış bozukluğu meydana geliyomu?

uzun süre hırpalanmışsa mutlaka hasar bırakır(bence),   bazen ters bir bakış bile çocukların dünyasını karartabilir..

benim oğluma babaannesi gelerek bakmıştı.  tabii ki eğitim açısından çatışmalar olmuştu ama iyi kötü büyüttük.
kızımı bir bakıcıya verdim 2 yıl baktı. 3. yıl ise çocuk bakıcı gelince köşeye saklanıyor gelmesin diye bağırmıya başlıyordu. nedenini sordum okula gitmek istiyor ben de izin vermiyorum dedi.
çocuğum birazcık yüksek ses bile olsa kulaklarını kapatarak saklanıyor dizlerini karnına çekerek ter içinde kalana kadar çıkmıyordu.
ve bir gün teneffüste eve geldim ve çocuğun gözler kıpkırmızı göz altları çökmüş ve kulağında ve yüzünün bir kısmında el izi.
deliye döndüm kadın evden kaçarak kayboldu. eğer kaçmasaydı yemin ediyorum onu ya döcverdim yada öldürebilirdim.
lojmanla okul aynı bahçede ve ben bunu yaşadım.
kızım şimdi  4 yaşında ana sınıfında  ancak hala nadiren de olsa yüksek ses duyuanca kulaklarını kapatıp köşeye saklanıyor.
sevgi ilgi ve sabır göstermeye çalışıyoruz. ama tabii ki iz kalıyor.
malesef biz çalışan anneler bunlarla karşılaşıyoruz.

çok yakında bende bakıcı işine girişmek zorunda kalacağım ve ne olacağını merak ediyorum.rabbim yardımcımız olsun iyi  insanlarla karşılaştırsın

Bakıcıya program veren varmı? Benim bakıcımda eğitim açısından birşey yapmıyor. Oturup bütün gün TV izliyorlar. Uyarılarıma rağmen kitap okuma, resim yapma, temizlik vb. alışkanlık haline getiremedik. Tek iyi yanı şiddet uygulamıyor. Çünkü bakıcım eski bir öğrencim. Eğer program uygulayan arkadaşlar varsa paylaşalım. Bende ilk fırsatta hazırlamayı düşünüyorum.

Bakıcıya program veren varmı? Benim bakıcımda eğitim açısından birşey yapmıyor. Oturup bütün gün TV izliyorlar. Uyarılarıma rağmen kitap okuma, resim yapma, temizlik vb. alışkanlık haline getiremedik. Tek iyi yanı şiddet uygulamıyor. Çünkü bakıcım eski bir öğrencim. Eğer program uygulayan arkadaşlar varsa paylaşalım. Bende ilk fırsatta hazırlamayı düşünüyorum.

biz darbeyi eski bir öğrencimden yedik, sağolsun..