insanın çocuğuna seçeceği bir mesleği olması ne güzel bir duyguddur.yaşamayı gönülden isterdim.isyan noktasına gelmedim ama bazen bu sınırları zorluyorum.hele bir ömür boyu yaşı kaç olursa olsun zeka seviyesinin yedi yaş olduğunu öğrendiğim gün......bizimde yapacak güzel mesleğimiz var tabiki,özürlüler spor alnda birinci olmak gibi...........
Bahar Öğretmenim, yeryüzüne melek olarak gönderilen çocuklarımız malesef büyüdükçe melek hırkalarını bir kenara bırakıp insan abasına sımsıkı sarılarak hayatlarını devam ettiriyorlar ki, bu yaratılış mayalarımızdan birtanesi şüphesiz.İstesek de melek kalamıyoruz; zamanı gelince insan abasını üzerimizde buluveriyoruz...
Ne mutlu size ki, bu hırkayı tüm hayatı boyunca üzerinde taşıyıp, size bunu bilmenin mutluluğunu her dem yaşatacak bir meleğe sahipsiniz.Sabrınızın ve ona olan inancınızın mükafatını er geç alacağınızdan benim şüphem yok açıkcası...
Meleğinize sımsıkı sarılın ve hayatın acı pencerelerinin, acı sahnelerinin, meleğinizin kanatlarını görmenizi engellemesine müsade etmeyin lütfen...
Size ve meleğinize, üzüntüden uzak, aydınlık günler diliyorum Bahar Öğretmenim...