^ Çocuklar ' Boş Levha' Olarak Mı Gelirler Okula? ^

'Çocuklar okula boş levha olarak gelirler' diyenlerden misiniz?

Karşınızdaki öğrenciyi şekillendirirken,bu şekillendirmenin ne kadarlık bir kısmı size ait?

Öğrencinizde, ne kadar kendi  imzanızını görebiliyorsunuz?



Bu tür sorulara vereceğimiz cevaplar,bir nevi eğitim sistemimize yönelik bir iç bakışımız,iç muhasebemiz olacaktır .Ulaştığımız her ortak kanıda,bir sorunumuza da çözüm yolu bulmuş oluruz diye düşünüyorum

Bu eğitim koşullarında onlara kendi damgamızı vurmak o kadar zorki.Bizden sonra dışarda tutuldukları bombardıman gücümüzü aşıyor sanki.Tabi yinede umutsuz olmamak lazım aksi taktirde onları saçmasapan beyinlerin eline bırakmış oluruz.

Maalesef öğrencilerim ‘Tabula Rasa ‘ olarak bomboş geldiler karşıma. Bilgiden bahsetmiyorum bile. Temizlik, davranış, beslenme, çalışma vs….  Aile yaşam kavgasına düşmüş durumda ve çocuk yaban otları gibi büyüyor. Şikayet değil bunlar sadece 10 yılın tespiti… Sadece ‘Okuyup da ne olacak hocam? ‘ demesin bana ailesi, elinden ne geliyorsa yapsın istedim. Sanırım başardım kendi çapımda.İlk öğrencilerim arayıp ‘Hocam benimle gurur duyacağınız biri olmaya çalışıyorum. Her zaman dürüst olacağım. Yaptığım işin de en iyisini yapmaya çalışacağım.Her gün bir adım ileriye gideceğim. Bana öğrettiğiniz gibi…’ demeleri yaşadığım tüm acı, zorluk ve haksızlıkları unuturdu. Ve teftiş artık önemli değil benim için.. Bende bir sürü eksiklik bulmak için uğraşmaları moralimi bozmuyor. Ben tüm gücümle çocukları iyi yetiştirmek için uğraşıyorum. Hep daha fazla onlara nasıl ulaşırım? diye düşünüyorum. Onları dimdik ayaklarının üstünde gururlu ve onurlu bireyler olarak görmek için yetiştiriyorum. ‘Ben eve gitmek istemiyorum. Öğretmenimi özlüyorum.’ diye ağlayan öğrencilerim var. Sevk alıp doktora gidiyor ve dönüşte koşa koşa okula geliyor. Şimdi benim öğretmen olduğumu  bana verilen teftiş notu göstermez. 95 veya 80 … Önemli değil. Çocuklarımın geleceğe hazır olması için benim onlara verdiklerim yetecek mi? Benim derdim bu. Gerçek teftiş notumu da 20-30 sene sonra onların nasıl insanlar olduğunu görünce alacağım sanırım.

Çocuklar boş levha olarak gelmiyorlar Sudee hocam. Bizim onlara sunduğumuz tercihler arasından doğru olanları bulup gösterebiliyorlarsa boş olmaları imkansız. Okuma yazma bilmiyor olarak geliyorlar bu doğru.
Saydıkları sayıları rakamlarla ifade etmeyi bilmiyor olarak geliyorlar. Bu da doğru.
Almayı  , öğrenmeyi, Güzel olanı sevmeyi bilerek geliyorlar ya... İşte bu yetiyor. İşlenebilecek şekilde geliyorlar ya...
Korkarak ürkerek geliyorlar. Öğretmenden ayrılacakları için üzülerek ağlayarak gidiyorlar ya...
Onlara boş demek ne mümkün.

Bazan velilerin ilgisizliğine kızıp BOŞŞŞŞŞŞ diyecek olsak ta onlar dopdolu... Sımsıcak... Işıl ışıl... Cıvıl cıvıl...

'Çocuklar okula boş levha olarak gelirler' diyenlerden misiniz?

Karşınızdaki öğrenciyi şekillendirirken,bu şekillendirmenin ne kadarlık bir kısmı size ait?

Öğrencinizde, ne kadar kendi  imzanızını görebiliyorsunuz?



Bu tür sorulara vereceğimiz cevaplar,bir nevi eğitim sistemimize yönelik bir iç bakışımız,iç muhasebemiz olacaktır .Ulaştığımız her ortak kanıda,bir sorunumuza da çözüm yolu bulmuş oluruz diye düşünüyorum

Köylerde bizim terbiye  anlayışımıza göre genelde öyle geliyorlar.
Birinci sınıflarıma :
15 yaşında ki çocuğa abi, abla demeyi...

Tuvalete gittiğinde temizlenmeyi, işi bittikten sonra ellerini yıkaması gerektiğini........

Bir şeyi yemeden önce yıkamak gerektiğini....

Yemekten sonra el yıkama alışkanlığını...

Sabahları yüz yıkamaları gerektiğini....

Büyüklerine karşı argo ve lakayıt konuşmamaları gerektiğini....

30 yaşında ki insana abi, abla değil de, teyze amca denmesi gerektiğini...

Okula eve girerken, üstünün temizliğine dikkat etmesi gerektiğini...

Haftada bir tırnaklarını kesmesi gerektiğini..

Dişlerini fırçalaması gerektiğini.....

Sabah neden kahvaltı yapması gerektiğini......

Ben demeyi ve beni ben dedirten, sorumsuz  ailelere kızıyorum.Tamam kendileri görmemiş olabilirler. Bari televizyonlarda gördükleri düzgün, yaşama dair ,davranışsal güzel kazanımları çocuklarına verseler.

Her çocuk öylemi geliyor? Genelde köylerde %5 i bulmuyor, davranış alışkanlığı kazandırılmış çocuk.

Merkezde görev yapmıyorum.Merkeze yakın da değilim.Tabii ki oralarda farklı olur. Onları da oralarda görev yapan arkadaşlarımız yazsın.

Çocuk karakterinin % 80 i, 5 yaşına kadar, %.% üde 7 yaşına kadar oturuşurmuş. Bunu hepiniz bilirsiniz. Ama aileler bilmiyorlar. Anlatmaya çalışıyorum, anlamak istemiyorlar.

Çocuk evde bir işin ucundan tutacak. Misafir geldiğinde şeker tutmak gibi !!!
Verilen tepki, çekil şurdan, çık dışarı.
O ortamdaysam, o aile aynı şekilde bende tepki veriyorum. Şimdi ben olduğum zaman ,yapamıyorlar.

Böyle bir ortamda çocuğun müzik, resim, beden, artistik kaabiliyetlerinin ne kadar gelişebileceğini siz tahmin edin.

Daha çok yazarımda "Eğitimhane benim babamın malı değil, tüm öğretmenlerin".

Herkese sevgiler,saygılar.

Evet çocuklara birçok şeyi biz öğretiyoruz,gösteriyoruz,olumlu davranış kazanmasını sağlamaya çalışıyoruz bu doğru ama her çocuğun boş bir levha olarak geldiği söylenemez bence

biraz öyle malesef.ama boş levhayı doldurmak zevkli geliyor bana.uzun zaman gerektirse de.ne yapalım başa gelen çekilir mi demeli?Allah hepimize kolaylık versin.

öncedendi herhalde boş levha olarak geldikleri hepsi çevreden aldıkları uyarıcılar sayesinde maşallahı var doğrusu en azından ist. için böyle

Bence çocuklar boş levha ile gelmiyorlar.Beyinlerinde bir şeyler vardır.O bir şeyleri işlemek geliştirmek ise bize düşüyor.Tabi ki bizim burada etkimiz ne kadar bunu bilmek gerekir.Çevre mi daha etkili yoksa öğretmenler olarak biz mi?bu soru da önemli bence.

      “Öğrenme birey dünyaya geldiğinde başlar (Son araştırmalar anne karnında 3aylıkken başladığını ifade etmektedir,) ilköğretimde planlı bir şekilde devam eder, yaşam boyu kullanılır ve yeni öğrenmelere temel oluşturur. Bireylerin derste öğrenecekleriyle ilgili önceden oluşturdukları, orijinal bilgileri vardır. Öğretim sırasında öğrenci söz konusu konuyla ilgili bilgileri değerlendirirken, kendi oluşturduğu bilgiyi ölçüt alarak kullanabilmektedir. Ölçütteki yanlışlık nedeniyle, öğrenci konuyu eksik, yanlış yada iki anlamlı (1. Kendi bildiği, 2. Okulda kendisine  tanıtılan ) olarak öğrenilebilmektedir. Yanlış öğrenilen birşeyi düzeltmek yeni bir şey öğretmekten daha zordur.” Alıntıdır.

                       Sonuç olarak çocuklar bize boş bir levha olarak, gelmedikleri gibi yanılgılarla ve yanlış öğrenmelerle gelebilmektedir. Eğitimcilerin en çok zorlandığı, kısım bu yanılgı ve yanlış öğrenmeleri tespit edip öğrencilerin gidermesine fırsatlar oluşturmak ve yeni öğrenmelere isteyerek geçmelerine rehber olmak. Yeni yaklaşımlar doğru ve anlamlı kullanıldığında bu zorluklar kısım kısım aşılabilmektedir. Saygılar

6 yaş çocuk eğitiminde geç kalınmış bir yaştır. Çocuklarda 2 yaşından sonra kaba ve ince motor becerileri gelişmeye başlar. (Eğitim çocuk anne karnında iken başlar.)Aile bireyleri içinde özellikle anne bilinçli ise çocuğa kavram ve becerilerin çoğunu verecektir. Sevgi, ilgi ve bilgiyle birlikte çocuğa her yeni beceriyi öğretirken ihtiyacı kadar yardımcı olmak önemlidir. Ölçü ne aşırı korumacılık nede aşırı başıboşluktur. Doğru davranışlar veya yanlış davranışlarda aileden öğrenilir. Çocuktur bir şey olmaz ne yaparsa yapsın diyemeyiz. Sorumluluk duygusunu küçükken kazandırmak önemlidir. Vedat Güler - İzmir

Çocuklar ilk eğitimlerini aileden alırlar.Yaşadıkları çevre de büyük etkendir.O nedenle boş yada dolu diye bir genelleme yapamayız.Ailenin eğitim seviyesine ve çocuğun iletişim içinde olduğu çevreye göre bu değişiyor.Kalan bölümü de biz öğretmenler şekillendiriyoruz diye düşünüyorum.

Bu gün başıma gelen bir olayı anlatayım.

Mevsimler ile ilgili çok güzel bir şiir vardı. Kısa ve öz. 8 mısralık.

Okumalarını ilerletmeleri ve mevsimleri kavramaları için 1.sınıflarıma bitişik yazı olarak yazdım verdim.

5 Kere okuyacaksınız ve her okuyuşta, başına bir çizgi koyacaksınız dedim.

Çocuk 2 çizgi konmuş olarak geldi.
Neden yavrum sen 2 kere okudun dedim.

Aldığım cevap," Öğretmenim annem fazla okuma, başın ağrır dedi" oldu.

Öğretmedikleri gibi, öğretenlere de mani oluyorlar.

İşin garip tarafı, çocuğu huylu yapmaları. Azıcık bir sıkıştığında o çocuk , başım ağrıyor diye işten ve ya görevden kaçmaya kalkışıp, bu anlaşıldığında toplum içersinde ki, sevgisini yok etmez mi.

Genelde köylerdeki veliler böyle. Çocuk yarım saat ders çalışıyor ve bu hoca ne kadar çok ders veriyor oluyor.

Çocuk 5 saat televizyon seyrediyor, hiç kimsenin umurunda olmuyor.

Sadece eğitimsiz olarak gelmiyorlar. Eğitimleri sürecinde de engelleniyorlar.

İşin garip tarafı, çocuğu huylu yapmaları. Azıcık bir sıkıştığında o çocuk , başım ağrıyor diye işten ve ya görevden kaçmaya kalkışıp, bu anlaşıldığında toplum i
çersinde ki, sevgisini yok etmez mi.

BENİMKİLERDE AYNIYDI  HOCAM AMA ONLAR BAŞARDIKÇA ÖDÜLLENDİRİN OZAMAN BAŞLARI FALAN AĞRIMIYOR:)

Elbette öğrenciler okula boş levha olarak gelmez. En başta aile daha sonra çevre onların aklına gerekli-gereksiz bir sürü şeyi sokar.
Bizede okulda yeni bilgilerden çok yanlışları düzeltmek görevi kalır.
Düzelmediği durumda da suçlu yine öğretmendir.
Ben birleştirilmiş sınıf okutuyorum. Velilere ilk toplantıda söyledim: "asla evde okuma yaptırmayın." Ama dinlemediler. "s" harfine ertesi gün geldiğinde öğrenci "z" diyorsa boş levha olmadığını gösterir.