Çocuklar Nerede?

Çocuklar nerede?

Hayırlı günler dilerim.

1) Bir arkadaşım Facebook'da aşağıdaki fotoğrafı paylaşmış ve şu anlamda bir yorum yazmış :

- Çocuklar nerede? dedim. Odada oynuyor dediler. Gerçekten de oynuyorlarmış.

"Çocuklar oynuyor" ifadesi kullanıldığında genellikle insanlığın İLKEL çağlarında oynanan körebe, saklambaç, seksek, birdirbir, yakartop gibi oyunlar akla geliyor.
Çocukların TEKNOLOJİK aletler kullanarak oyun oynaması yadırganıyor.
Her alanda olduğu gibi, çocukların oyun şekillerinde değişimlerin/gelişimlerin olduğu GERÇEĞİNİ kabul etmeliyiz.

2) Muhtelif vesilelerle günümüzde insanlar arasındaki iletişimin/ilişkilerin zayıfladığı yönünde görüşler açıklanmaktadır.
Bu görüşte kastedilen yüz yüze iletişimin/ilişkilerin zayıflamasıdır.
İnsanlığın İLKEL çağlarında farklı bir yöntemle iletişim/ilişki kurmak mümkün olmadığı için yüz yüze ilişki/iletişim kurmak zorunluydu.
Günümüzde TEKNOLOJİK aletler kullanılarak iletişim/ilişki kurmak mümkündür.
Çocuklarımız bu yöntemi kullanarak iletişim/ilişki kurmayı tercih etmektedirler.
TEKNOLOJİK aletler kullanılarak kurulan iletişim/ilişkiler yadırganıyor.
Her alanda olduğu gibi, iletişim/ilişki şekillerinde değişimlerin/gelişimlerin olduğu GERÇEĞİNİ kabul etmeliyiz.

3) Muhtelif vesilelerle toplumumuzda okuma alışkanlığı olmadığı ÖN YARGISI paylaşılıyor.
İnsanlığın İLKEL çağlarında alternatif bir yöntem olmadığı için kağıt ve benzeri maddeler üzerine yazılmış olan yazılar/bilgiler okunuyor, bu şekilde bilgi sahibi olunuyordu.
Günümüzde TEKNOLOJİK aletlerle, dijital ortamlarda bilgilerin paylaşılması mümkün olmaktadır.
Çocuklarımız bu yöntemi kullanarak bilgi edinmeyi tercih etmektedirler.
TEKNOLOJİK aletler kullanılarak bilgi edinilmesi yadırganıyor.
Her alanda olduğu gibi, bilgi edinme şekillerinde değişimlerin/gelişimlerin olduğu GERÇEĞİNİ kabul etmeliyiz.

Çocuklarımız her alandaki GELİŞMELERİ kabullenip, uyum sağlayabiliyorlar.
Bizler GERÇEKLERİ kabullenip, "Çocuklar nerede?" sorusunu sormayı bırakıp, çocukların olduğu yere gidebiliyor muyuz?

Değişen Dünya'nın gereği ve gerçeği. tespitler doğrudur. Altına imzamı atıyorum.

Eskiden "elden elden epelek" diye bi oyun vardı, ayrıntıları hatırlamıyorum ama ellerimiz yerde açılır, parmaklar sayılırdı "elden elden epelek, elden çıkan tepelek" falan gibi bir tekerleme ile parmaklardan hangisine denk gelirse o parmak katlanır, parmağı en erken biten yere kapanır, diğerleri de "iğne mi, iplik mi,davul mu, zurna mı" diye sorar yerde kapanan arkadaşımız da iğne derse sırtına iğne geçiriyormuş gibi, davul derse, davulla vuruyomuş gibi yapardık. Nasıl hoşuma giderdi, iğne dedikten sonra sırtımda iğleyen sekiz dokuz el
Bir kaç çocuk misafirliklerde bir araya gelmişsek kesin hoplamalı, zıplamalı bağırmalı birşeyler oynuyor olurduk. Ama öylesi durum ebeveynlerin pek hoşuna gitmezdi. Ne güzel işte artık annelerin istediği gibi sessizce, tehlikesizce (!) oynayan çocuklar elde ettik. Bu fotografa sadece ciğerleri patlarcasına koşan, tepeden yuvarlanan, kafası gözü kırık çocukluk geçirmiş olan ben gibiler üzülür. Çoğu "ne güzel oynuyorlar" diyip geçer...

Eskiden "elden elden epelek" diye bi oyun vardı, ayrıntıları hatırlamıyorum ama ellerimiz yerde açılır, parmaklar sayılırdı "elden elden epelek, elden çıkan tepelek" falan gibi bir tekerleme ile parmaklardan hangisine denk gelirse o parmak katlanır, parmağı en erken biten yere kapanır, diğerleri de "iğne mi, iplik mi,davul mu, zurna mı" diye sorar yerde kapanan arkadaşımız da iğne derse sırtına iğne geçiriyormuş gibi, davul derse, davulla vuruyomuş gibi yapardık. Nasıl hoşuma giderdi, iğne dedikten sonra sırtımda iğleyen sekiz dokuz el
Bir kaç çocuk misafirliklerde bir araya gelmişsek kesin hoplamalı, zıplamalı bağırmalı birşeyler oynuyor olurduk. Ama öylesi durum ebeveynlerin pek hoşuna gitmezdi. Ne güzel işte artık annelerin istediği gibi sessizce, tehlikesizce (!) oynayan çocuklar elde ettik. Bu fotografa sadece ciğerleri patlarcasına koşan, tepeden yuvarlanan, kafası gözü kırık çocukluk geçirmiş olan ben gibiler üzülür. Çoğu "ne güzel oynuyorlar" diyip geçer...

' el el epelek, elden çıkan topalak, topalağın yarısı, bit kocanın karısı. bitlere gittim, halimeye gittim. halim pazar ben pazar, içinde bir ay gezer. o ay beni korkuttu, kulağımı sarkıttı, eşten, müsten çek elini gümüşten.'' der kimin eline denk geldiyse o elini çıkarır ve böylece devam ederdi, ta ki eller bitene kadar. ne güzel oyunlardı öğretmenim.