Bahsettiklerimiz yaşadıklarımız.
Onlar bizim aynamız, şahit olduğumuz hayatımız, belkide arkadaşlarımız.
Onlar her yerde…
Sokakta, parkta, bankta.
Baktıkça içimizi acıtan, tokluğumuzda acıkan, içimizde bitmeyen kan.
Çocuklarımız, evlatlarımız,yakınlarımız.
Şefkate muhtaç, sevgiye aç.
Canımızın içindeki can…Can!
Buyurun arkadaşlar.
ÇOCUKLAR GÖRÜYORUM…
Akşam oluyor bir yerlerde,
Çocukları görüyorum
Kimisi ayakta kimisi yerde!
Çocuklar dolaşıyor bir yerlerde,
Elleri ayakları yerde…
Çocukları görüyorum
Elleri ayakları donmuş.
Penceresinde bir minik kuş
Isıtmak için ayaklarına konmuş.
Çocuklar görüyorum;
Aç,
Sefil,
Ve perişan!
Koyun koyuna sokulmuş.
Hepsinin saçında biçimsiz şekiller,
Elleri kir içinde…
Kiminde at kuyruğu,
Kiminde at yelesinden kaküller!
Sopa yemiş,
Evden kovulmuş.
Çocuklar görüyorum
Şekilden şekile sokulmuş!
Çocuklar görüyorum,
Çantası eski.
Kalemi yok,
Silgisi yok,
Kendisi kitaptan eski!
Sorulmamış,
Üstüste konmuş.
Çocukları görüyorum,
Çantası gibi boşluğa soyunmuş…
Elleri titrek,
Gözleri kaçık.
Yoganı eski,
Üstü açık!
Çocuklar görüyorum
Küfrü duyan,
Duydukları açık-saçık!
Çocuklar görüyorum akşamüstleri,
Babadan habersiz, anneden suçlu.
Hepsi evden kovulmuş,
Doğmadan ölmüş ölmeden doğmuş!
Çocuklar görüyorum Pazar yerlerinde,
Ellerinde el arabası!
Kiminin yanında yabancı
Kiminin yanında akrabası!
Bacakları kuru,
Kolları ince,
Karın doyurmak için bütün çabası!
Dudakları çatlak rengi solmuş,
Çocuklar görüyorum
Bir dilim ekmeğe muhtaç olmuş!
Anneler günü anlatılmaz onlara!
Her anneler gününde
Onulmaz o yara!
Babası İstanbul’da,
Annesi ayrı ,
Ayrılığı misafir eder Ankara!
Hepsi birbirine benzer
Kaderleri aynı
Her köşede bir sıra.
Unutmuş- unutulmuş,
Unutulmuş çocuklar görüyorum
Sormadan tabutlara konmuş.
Akşam oluyor bir yerlerde,
Çocukları görüyorum
Kimisi ayakta kimisi yerde!
Çocuklar dolaşıyor bir yerlerde,
Elleri ayakları yerde…
Çocukları görüyorum
Çocukların olmadığı yerde…
S.ORAK-CİH66
“ADAMIN BİRİ”
11HAZİRAN2002
Y O Z G A T
