Çocuklarımızın Bize Karşı Davranışları Nasıl?

  Henüz zamanı gelmeden,onlar istemeden,hatta varlığından bile habersizken pek çok şeyin,herşeyi avuçlarına bırakıveriyoruz.Sonrası da mutsuz,doyumsuz,amaçsız çocuklar yetiştiriyoruz.

   Çocuklarım henüz küçük ama herşeyi hazır aldıkları için gelecekleri adına kaygılanıyorum.

Haklısın öğretmenim.Çocuklarımızı bizler hazırcı hale getiriyoruz.Onlara üretimi öğretmiyoruz.Tamamen tüketici birer birey olarak yetişiyorlar.

İki kızım var.İkiside üniversitede okuyor.Şu ana kadar memnunum.İnşallah sonlarıda iyi olur.

  Bir anne olarak çocuklarımıza sevgimiz onların yaptıklarına bağlı olarak değişir mi diye düşünüyorum.
  Onları yetiştiren bizleriz.Bizim istediğimiz gibi olmaları için uğraşıyoruz. Kendi doğrularıyla yaşamalarına izin vermiyoruz.Herşeyi  doğru yapmalarını bekliyoruz.Hata yapmalarına izin vermiyoruz.Anne-baba gibi değil "sahip" gibi davranıyoruz.Çocuklarımızın çok yanlışları var... Bizim de yanlışlarımız vardı. Hâlâ da var...
  Çocuklarımızın yanlışları üzerinde çok fazla durup onlarla aramıza duvarlar örmemeliyiz.

 geleceğin anne adayı olarak düşündürüyor beni bu konu mesela ben çevremdem gözlemledğim kadarıyla azla yetinmeyen çocuklar çok bir eve gidiyorum çocuğun odası oyuncaktan geçilmiyor her çarşıya çıkışta bir oyuncak alınıyor ben kendimi düşünüyorumda alışveriş merkezinde yerlere yatan istiyorum diye bağıran bir çocuk yer yarılsa içine girsem daha iyi
anne babalarda da çok şuç var çoğu korkuyor şimdi serbest kıyafet olurda çocuğum çeşit çeşit elbise ister diye çocukluktan yetiştirme nasıl olursa öyle gider diye düşünüyorum çocuğa sınırsız imkanlar sunmak yerine bu imkanlara ulaşırken anne baba parayı nasıl kazanıyor çocuk bilmeli

geleceğin anne adayı olarak düşündürüyor beni bu konu mesela ben çevremdem gözlemledğim kadarıyla azla yetinmeyen çocuklar çok bir eve gidiyorum çocuğun odası oyuncaktan geçilmiyor her çarşıya çıkışta bir oyuncak alınıyor ben kendimi düşünüyorumda alışveriş merkezinde yerlere yatan istiyorum diye bağıran bir çocuk yer yarılsa içine girsem daha iyi
anne babalarda da çok şuç var çoğu korkuyor şimdi serbest kıyafet olurda çocuğum çeşit çeşit elbise ister diye çocukluktan yetiştirme nasıl olursa öyle gider diye düşünüyorum çocuğa sınırsız imkanlar sunmak yerine bu imkanlara ulaşırken anne baba parayı nasıl kazanıyor çocuk bilmeli

Çok doğrusun arkadaşım.Teşekkürler -6- engeli.

  Bir anne olarak çocuklarımıza sevgimiz onların yaptıklarına bağlı olarak değişir mi diye düşünüyorum.
  Onları yetiştiren bizleriz.Bizim istediğimiz gibi olmaları için uğraşıyoruz. Kendi doğrularıyla yaşamalarına izin vermiyoruz.Herşeyi  doğru yapmalarını bekliyoruz.Hata yapmalarına izin vermiyoruz.Anne-baba gibi değil "sahip" gibi davranıyoruz.Çocuklarımızın çok yanlışları var... Bizim de yanlışlarımız vardı. Hâlâ da var...
  Çocuklarımızın yanlışları üzerinde çok fazla durup onlarla aramıza duvarlar örmemeliyiz.

Eğrisiyle,doğrusuyla kendi çocuklarımız olduğunu unutmayalım.Davranışlarımızı buna göre ayarlayalım.

benim oğlum 2 yaşında ama doğduğundan beri sinirli..
herkes hamileliğin sinirli mi geçti diyor öyle değildi sorun da yok ben gayet ılımlı sakin bir insanım 
ya çok yüz veriyorum ya da hiç ortayı bulamadım galiba

Anne ile baba  çocuğa karşı farklı tutum sergilemeleri yani yaptığı bir yanlışta baba daha iyimser anne daha sert veya  tam tersi olursa çocukta kesin davranış bozukluğu ortaya çıkıyor. O yanlışa karşı anne ve baba aynı tepkiyi göstermeleri gerekir.Özellikle bizim gibi çalışan anneler zamanını çocukları ile geçirmediği için kendilerinin bile farketmediği bir suçluluk duygusu ile çocuklarının her dediğini alıyor veya her işten gelişte bir şeyler getiriyor.Bu da doyumsuz çocuklar yetişmesine sebep oluyor.Çocuklarımız çok akıllı. Anne ve babasının hassas olduğu noktaları fark ettikleri zaman onu kullanıyorlar.

Arkadaşlar çocuklarınız size ne kadar kötü davransada başkalarının çocuklarıyla onları asla kıyaslamayın.Kıyaslama çocukları dahada kötü etkiliyor.

Sorunlarından Kaçmayan Çocuklar Yetiştirelim

Okulöncesi dönemde çocuğunuz arkadaşlarıyla iletişim kurmada güçlük çekiyor, isteklerini ağlayarak ifade ediyor ve yaşına uygun sorumluluklardan kaçıyorsa sorunlarla baş etmede zorlanıyor demektir. Çocuklar anne-babalarının problemleri nasıl çözdüklerine bakarak sorun çözmenin yollarını öğrenir.

Çocuklarımız problem çözmeyi hayatlarının ilk döneminde, anne-babalarının problemleri nasıl çözdüğüne bakarak öğrenir. Anne-babasının kararsız tutumunu gören çocukların, onların güçlü olduğuna dair inancı azalır. Sorunların konuşarak çözüldüğü ailelerde çocuklar zorluklarla mücadele etmede daha başarılıdır.

Okulöncesi dönemde, çocuğunuzun sorunlarla baş etmede zorlandığını gösteren ilk işaretler arkadaşları ile iletişim kurmada güçlük, isteklerini ağlayarak ifade etme, yaşına uygun sorumluluklardan kaçınması olarak ortaya çıkar. Bu dönemde, çocuklar ile devamlı konuşulmalı, ihtiyaçlarına duyarlı olunmalıdır. Ders çalışmak için masaya zorla oturan, eve geldiği gibi kıyafetlerini fırlatan, anne hatırlatmadan televizyon başından ayrılmayan çocukların anne ve babası ile iletişiminin azalması kaçınılmazdır. Bu çocuklar için kendi sorunları ile baş etmek, gün geçtikçe daha zor hale gelir.

Problemi yetişkin değil, çocuk çözmeli
Problem ile henüz karşılaşmadan engellenen ya da karşılaştığında kendisi yerine aile tarafından problemi çözülen çocuklar başarının tadından yoksun kalarak yetişkinlik hayatında duygusal yetersizlik gösterirler. Çocuklarımızın problemlere karşı bağışıklığını güçlendirmek için yaşına göre problemlerin dozunu artırarak vermeli ve bunların nasıl çözülebileceği hakkında yararlı tartışmalara girmeliyiz. Evde çocuklarımızı da dâhil ettiğimiz aile toplantıları ile çocuklarımıza problem çözme becerisi kazandırmalıyız.

Farklı düşünmesi yönünde cesaretlendirin
Problem hakkında çocuklarımıza sorular sormalı, çözüm alternatiflerini değerlendirerek sonuçları ele almalıyız. 'Oyuncağın kırılsa ne yaparsın?' sorusuna "Onu tamir ederim" cevabını veren çocuğun, araç gereci nereden bulacağını, kendisine kimin yardımcı olacağını, hangi bilgiye ihtiyaç duyabileceğini sorun.

Problem hakkında konuşurken çocuklarınızı sürekli fikir üreten küçük yetişkinler gibi görmekten kaçının. Üzerinde düşündüğü çözümlerin gerçekleşmesi durumunda, problem ile ilgili kişilerin ve kendisinin neler hissedeceğini konuşun.

Kendi fikrinizi ona ait gibi söyleyerek çocuğunuzu yönlendirmek ve emir vermek çocuğunuzun tercih yapmasını engeller. Fikirlerini ifade etmekte güçlük çekmeyen, karşılaştığı zorlukların üstesinden gelmek için çaba gösteren çocuklar yetiştirmek için, çocuklarınıza "Şimdi ne yapabiliriz sence?" sorusunu sorun.

Psikolojik Danışman Merve KOZANOĞLU

Ne yazık ki oldukça hırçın ve asi davranıyor. Aile içi sorunlarımızdan mümkün olduğunca uzak tutmaya çalıştık ama ben bunun nedenini aşırı derecede radyasyon almasına bağlıyorum. Bütün elektronik cihazlarla içiçe büyüdü. Acaba haklı mıyım?

Sorunlarından Kaçmayan Çocuklar Yetiştirelim

Okulöncesi dönemde çocuğunuz arkadaşlarıyla iletişim kurmada güçlük çekiyor, isteklerini ağlayarak ifade ediyor ve yaşına uygun sorumluluklardan kaçıyorsa sorunlarla baş etmede zorlanıyor demektir. Çocuklar anne-babalarının problemleri nasıl çözdüklerine bakarak sorun çözmenin yollarını öğrenir.

Çocuklarımız problem çözmeyi hayatlarının ilk döneminde, anne-babalarının problemleri nasıl çözdüğüne bakarak öğrenir. Anne-babasının kararsız tutumunu gören çocukların, onların güçlü olduğuna dair inancı azalır. Sorunların konuşarak çözüldüğü ailelerde çocuklar zorluklarla mücadele etmede daha başarılıdır.

Okulöncesi dönemde, çocuğunuzun sorunlarla baş etmede zorlandığını gösteren ilk işaretler arkadaşları ile iletişim kurmada güçlük, isteklerini ağlayarak ifade etme, yaşına uygun sorumluluklardan kaçınması olarak ortaya çıkar. Bu dönemde, çocuklar ile devamlı konuşulmalı, ihtiyaçlarına duyarlı olunmalıdır. Ders çalışmak için masaya zorla oturan, eve geldiği gibi kıyafetlerini fırlatan, anne hatırlatmadan televizyon başından ayrılmayan çocukların anne ve babası ile iletişiminin azalması kaçınılmazdır. Bu çocuklar için kendi sorunları ile baş etmek, gün geçtikçe daha zor hale gelir.

Problemi yetişkin değil, çocuk çözmeli
Problem ile henüz karşılaşmadan engellenen ya da karşılaştığında kendisi yerine aile tarafından problemi çözülen çocuklar başarının tadından yoksun kalarak yetişkinlik hayatında duygusal yetersizlik gösterirler. Çocuklarımızın problemlere karşı bağışıklığını güçlendirmek için yaşına göre problemlerin dozunu artırarak vermeli ve bunların nasıl çözülebileceği hakkında yararlı tartışmalara girmeliyiz. Evde çocuklarımızı da dâhil ettiğimiz aile toplantıları ile çocuklarımıza problem çözme becerisi kazandırmalıyız.

Farklı düşünmesi yönünde cesaretlendirin
Problem hakkında çocuklarımıza sorular sormalı, çözüm alternatiflerini değerlendirerek sonuçları ele almalıyız. 'Oyuncağın kırılsa ne yaparsın?' sorusuna "Onu tamir ederim" cevabını veren çocuğun, araç gereci nereden bulacağını, kendisine kimin yardımcı olacağını, hangi bilgiye ihtiyaç duyabileceğini sorun.

Problem hakkında konuşurken çocuklarınızı sürekli fikir üreten küçük yetişkinler gibi görmekten kaçının. Üzerinde düşündüğü çözümlerin gerçekleşmesi durumunda, problem ile ilgili kişilerin ve kendisinin neler hissedeceğini konuşun.

Kendi fikrinizi ona ait gibi söyleyerek çocuğunuzu yönlendirmek ve emir vermek çocuğunuzun tercih yapmasını engeller. Fikirlerini ifade etmekte güçlük çekmeyen, karşılaştığı zorlukların üstesinden gelmek için çaba gösteren çocuklar yetiştirmek için, çocuklarınıza "Şimdi ne yapabiliriz sence?" sorusunu sorun.

Psikolojik Danışman Merve KOZANOĞLU

Teşekkürler

Zor çocuklar çok zor, küçücük kalplerinde fırtınalar kopuyor.

Onları ne zaman birer birey gibi algılayıp o yönde davranır dinlersem ama gerçekten dinlersem ve onları anladığımı hissettirirsem en çözülemez sorunlar bir bakıyorum çözülmüş... Sadece zaman ayırmak bence tek püf nokta bu !