Çok Zor Bu Meslek!!!

BU MESLEĞİ YAPMAK İÇİN SEVMEK GEREKİR.BİRİNCİ SINIF ÖĞRETMENİYİM VE İLK DEFA BU SINIFLARI ALDIM HAYATIMIN EN ZOR GÜNLERİNİ GEÇİRİYORUM.BUGÜN KAFAMI MASAYA VURMAK İSTEDİM AMA ÇOCUKLARIN KARŞISINDA CESARET EDEMEDİM.

ii akşamlar arkadaşlar. bugün yaşadığım tatsız bir olayı paylaşmak istiyorum sizlerle. sabah güleryüzlü bir şekilde derse başladık. saat 10 a kadar herşey yolundaydı. hatta bir öğrencim "kalkıp öğretmenim dün gece benim boğazım ağrıdı siz hep boğazım ağrıyor  diyordunuz artık sizi üzmeyeceğim çünkü sizinde canınız çok acıyordur" dedi. diğerleride koro  halinde üzmeyeceğiz sizi dediler.Aradan 10 dk geçmedi tenefüste 2 öğrencim kavga etmiş. biri diğerinin boğazını sıkmış. Öğrenci bayıldı. çok korktum. çocuk yarım saat nefes almakta zorlandı. kıpkırmızı oldu. ne yapacağımı şaşırdım. hala o an gözümün önüne gelince tuhaf oluyorum. ne oluyor bu çocuklara hata nerde. inanın boşa mı kürek çekiyorum dedirtiler. daha 2 ay oldu göreve başlayalı. ama  bu değil benim emeğimin karşılığı.

Hocam geçmiş olsun.sakın öyle düşünmeyin bazı şeyler için zamana ihtiyaç vardır.bekleyin görün bakın her şeydaha da iyi olacaktır.

tam bir sinir harbi yaşıyoruz. tüm olumsuzluklara rağmen sabırlı olmalı, ısrarla doğruları söylemeliyiz ki sonuç alalım. ama bizler de insanız elbet. bazen öyle anlar oluyor ki "hayır, yapamıyorum, hiç ilerlemiyorlar" diyorum. ertesi gün ise olumlu bir davranışlarını görünce dünyanın en mutlu insanı ben oluyorum. 1. sınıfta aldım öğrencilerimi şimdi 3 sınıftalar geldikleri noktayı görünce bunda emeğim olduğu için o kadar seviniyorum ki. her yıl mutlaka 1 ay sesim kısık oluyor, öyle ki bazen hiç çıkmıyor. geceleri disiplin sağlayamadığım bir sınıfta buluyorum kendimi. ruh sağlığımın bozulduğunu hissediyorum bazı zamanlar, artık daha sinirliyim mesela, olaylara eskisi kadar tahammül edemiyorum. ama çocuklarımın bir tanesinin sınavdan 100 aldığını görmek, beslenmesi olmayan arkadaşlarına boş ekmeklerinden bölüp verdiklerine şahit olmak; "dünyaya bir daha gelsem yine bu mesleği seçerdim" dememe yetiyor.

Ben de 1. sınıf okutuyorum.Geceleri rahat uyuyamıyorum.Rüyalarda sesleri,kelimeleri görüyorum.Bir okumaya geçseler rahat bir nefes alacağım.her yıl 1.sınıf okutanlara  Allah kolylık versin.

bende birinci sınıf öğretmeniyim.kalbim sıkışıyor gerçekten.beni anlamadıklarında,unuttum dediklerinde

Öğretmenlik zor belki ama güzel de bir meslek. İsteyerek seçmedim ama bu mesleği seviyorum. Duygusal açıdan doyurucu olduğu için.

çok  zor  olduğu  kadar  zevkli ,  dolu dolu yaşanan  bir  hayatı oluşturan  meslek  aynı  zamanda

zor birde üstüne yalnızlık eklenince köhne bir yerde.dost muhabbetini 2 yoldır arar olduk.

kolay meslek var mı hepsinin bir zorluğu var kimi köylerde yalnız kimide insanlar içinde...

birleştirilmiş sınıf okutmayanlar zorluğu tam olarak görmemişlerdir bence..

zor iş zor..evliya gibi sabırlı,  çelik gibi dayanıklı, sinirleri alınmış, gamsız kaygısız olmak lazım sağlam şekilde emekli olmak için..
   tabii bir de çok güçlü bir bünye ve bağışıklık sisteminiz olması gerek..
    zor olduğunu kabul etmeyenler en azından yıpratıcı olduğunu kabul etmeli..

birleştirilmiş sınıf okutmayanlar zorluğu tam olarak görmemişlerdir bence..

iyi bilirim hocam 100 öğrenciyle tek başıma eğitim yaptığım zamanlarım oldu. şimdi o günler bizim için anı ama şu an oralarda çalışan tüm arkadaşlarıma sabır, sağlık ve başarılar diliyorum. ALLAH yardımcınız olsun.

birleştirilmiş sınıf okutmayanlar zorluğu tam olarak görmemişlerdir bence..

ben merkezde de çalıştım. hocam şu an köydeyim.kaç defa görevlendirmeyle merkeze almak istediler.köyde kalmayı tercih ettim. bana sorarsanız ikisi de zor ama insan kendini bir kere mücadele etmeye alıştırdı mı gerisi geliyor.arkadaşlar olumsuzluklardan bahsetmişler, yaşanılan güzel hadiseler adında  açılan foruma daha fazla yazı yazılmış.hülasa hepimizin sınıfında benzer şeyler oluyor.üzülmeyin demek bazen kafi gelmiyor ama başka ne yapabilirsiniz.

Öğretmenlik zor ve yorucu ama bir o kadar da güzel.Hem kolay olan ne var ki hayatta?Yaşamak bile zor..Ben 1. sınıf öğretmeniyim,sınıfım 43 kişi,hem de ücretli öğretmenim ve g.doğudayım.Ama o çocuklara bişeyler öğretmek o kadar haz veriyor ki insana,bütün zorlukları unutuyorum bi anda.Bazen beni üzdüklerini anlayınca yanıma gelip nasıl da sevgi gösterisi yapıolar.Kıyamam ben onlara.Beni bazen üzseler de,yorsalar da hepsini ve mesleğimi çoook seviyorum..

Allah cümlemizin yardımcısı olsun..saolun hocam..

iyi bilirim hocam 100 öğrenciyle tek başıma eğitim yaptığım zamanlarım oldu. şimdi o günler bizim için anı ama şu an oralarda çalışan tüm arkadaşlarıma sabır, sağlık ve başarılar diliyorum. ALLAH yardımcınız olsun.