Aylarca evde kaldiktan sonra sadece kendi aile bireylerimizle kardesim , gelinimiz, yegenim, annem, oglum ve ben esim bu surecte istanbulda kaldi sadece 6 gunlugune hava degisimi olsun diye fethiyeye gittik oglumla ben istanbuldan , annem Ankaradan, kardesimler Eskisehirden biraraya geldik. Bu surecte hepimizde kendi evlerimizde kimseyle gorusmuyorduk, tam karantina uygulamistik.Fakat fethiyeden geri donuste ilk basta annemde , sonra gelinimizde belirtiler basladi.Test yapildi ilk teshis gelinimize kondu , sonra anneme, yegenimde pozitif cikti.Yegenim 10 yasinda. oglum ve bende ilk dondugumuz günlerde bir halsizlik vardi sadece, Neyse hepimize karantina uygulanacak dendi telefonla arandik filyasyon ekipleri gelecek evden ayrilmayin dendi.Bizde cikmadik bekle bekle gelen yok, giden yok, arayan soran hic yok.Karntina surecimizin son haftasi seminere denk geldi okul rapor istiyor aile hekimi bizi hic aramadi.Neyse zorla 1 hafta zorla rapor yazdirdik.Gelelim en guzel kisma raporu kim getirecek tabiki hic kimse karantinadki bizler aile hekimligine gidip raporu aldik.Sonrasinda annem 5 gun, gelinimiz 3 gun hastanede kaldi ama çok şükür ikiside iyi yogun bakim durumu falan olusmadi.Muhtemelen oglumla bende gecirdik oglum tıp fakültesi 3.sinif ogrencisi oda az çok anliyor bu normal bir grip degil dedi sonucta biz hic tani almadik ve hafif atlattık gibi görünüyor. Annem ve gelinimiz solunum sıkıntısı yasadilar , hafif ates, cabuk yorulma vardi.Herkeste etkisi cok farklı oluyor.Bu olay neticesinde biz İSTANBUL dan tasinmaya karar verdik oglum 4 yil sonra mezun oldugunda kismetse tayin istemeyi dusunuyoruz buyuksehirde yasamanin ne kadar zor oldugunu , kimsenin sizinle ilgilenmeyecegini net bir sekilde anladık. Hatta simdiden ehliyet kursuna yazildim evimizle okulumuz arasi uzak olur arac lazim olur diye bu arada yasim 43 yani hayat insana neleri ogretiyormus Biraz uzun oldu ama yasadiklarimi yazayim istedim hatta dahada fazlasi var ama uzatmak istemiyorum umarım en az zararla kurtulur bu hastaliga yakalananlar
Hocam, öncelikle geçmiş olsun. Altı yıl Bursa'da kaldım. 17,5km yolu trafik iyi ise bir saatte gidiyordum. Trafik tıkanıp iki saatte gittiğim oldu. Birgün o kadar çok yorulmuşum ki arabada uyumuşum, arkadaki aracın kornası ile uyandım.
Şimdi küçük bir ilçedeyim, evim ile okulun arası 350 metre.
Küçük yerdeki öğrencilerin gözü açılmamış oluyor, çok daha saygılılar.
Büyük yerin imkanları büyük olsa da belirli bir zamandan sonra küçük yerler bizleri daha az yoruyor.
Hakkınızda her şeyin hayırlı olmasını diliyorum.
