Değer Biçmek

Nasrettin Hoca'nın Timur'a biçtiği değeri bilirsiniz, peki günümüzde insana ne kadar değer biçiliyor dersiniz?
İşte iki durum:

1- "Peştemali Hesaba Kattım Zaten
Hoca, Timur'a değer biçerse kaç para eder??

Timur bir gün yanına Hoca'yı da alarak Akşehir’in Meydan Hamamına gider. Soyunup peştemallara sarınıp sıcak bölüme geçerler. Göbek taşında oturup bir yandan sohbet ederken bir taraftan terlerler.
Derken Timur Hoca’ya sorar.
- Hoca sen bir deryasın! Kıymet biçmesini bilirsin. Şu halimle ben kaç para ederim?...
Hoca:
- On akçe der.
Kendisine bu kadar az kıymet biçilmesi Timur'u küplere bindirir.
- Bre gafil sen bana nasıl on akçe ettiğimi söylersin bu parayı sadece peştemal yapar! deyince
Nasreddin Hoca boynunu bükerek;
- Peştemali hesaba kattım zaten! der."



2- "Bir insanın vücudunu oluşturan tüm organları parçalanıp satıldığında ,
42.5 trilyon lira ediyormuş..
En pahalı parça ise "kemik iliği"ymiş..
Yani birisi gelip size; "Kaç paralık adamsın ? "diye çıkışırsa,
Gönül rahatliğıyla "42.5 trilyonluk adamim" diyebilirsiniz.. 

Tabi dişinizde altın faLan varsa duruma qöre değişir.. " (alıntıdır)

Siz ne dersiniz? Kime ne kadar değer biçiyorsunuz?

İNSANLAR KENDİ DEĞERLERİNİ KENDİLERİ YARATMAZLAR MI ÖĞRETMENİM.

iyi akşamlar hocam. bir insanın insan olarak değeri paha biçilemezdir; onu paha biçilir hale getiren şey kişiliğidir. Bu yüzden ben her insana hakettiğine inandığım kadar değer veriyorum
  İyi akşamlar

İnsanın değeri, değer verdiği şeylerle ölçülebilir sanırım.

"Siz Allah'ın yarattıklarına(kâinatta ne varsa) ne kadar değer veriyorsanız, değeriniz o kadardır." diye düşünüyorum.

Başkalarına değer biçmek, kendine değer biçmek demektir.
                                                                       Shakespeare  

İnsanı bence yine kendi değerleri değerli kılar, eğer kendi değerlerine sahip çıkıp o yolda ilerleyebiliyorsa,zaten kendini çok değerli hisseder...

İnsanı degerli kılan bence insanlara olan sevgisidir. İnsanlara deger vermesi demektir. Bunu da ancak düşünerek yapabilir. Bence düşünebilen insan da degerlidir. Elbette herkes düşündüğünü söyleyecektir ama ben gerçekten düşünmekten bahsediyorum.

Günümüzde verilen değerler, malesef dış görünüşe veya kişilik haricindeki etikete bakılarak veriliyor.

Özellikle resmi kurumlarda, dış görünüşünüz iyiyse ve kültürünüzü yansıtacak bir de güzel Türkçe'niz varsa muamele de bunlara bakılarak daha farklı bir boyut alıyor...

Herşeyin ötesinde, karşımızdaki insana önce insan olarak bakıp; vereceğimiz değeri, onun için biçeceğimiz kaftanın, o kişinin insanlığına bakılarak değerlendirilmesi dileğiyle... 

Bence değer vermek ya da değer biçmek insanın kendisiyle başlar. Kendi sınırları içinde kalanlara ve sınırlarına yakın olanlara değer biçer. Tabi bu sınırlarını nasıl belirlediğine bağlı: Dış görünüş mü? Dürüst olmak mı? Arkadaşlık mı?...
Kendisiyle başlar dedim ya, eğer kendisine değer vermiyorsa kimseye değer veremez:
0=kendisi , 0X1000=0 yine.
Biz kendimize değer vermezsek nasıl mesleğimize, öğrencilerimize değer veririz?

Değer nedir neye göre biçilir görünüş mü fikir mi davranış mı yaptıklarımı yapabileceklerimi anlattıklarımı yoksa bunların hepsimi

Adamın biri her yerde

- Herkesin bir fiyatı vardır, hatta kraliçeyi bile satın alabilirim. v.s.
şeklinde konuşmalar yaparmış.

Adamın bu konuşmaları ülkeyi yöneten kraliçenin kulağına kadar gitmiş.

Kraliçe adamlarını gönderip, sözleri söyleyen adamı huzuruna getirtmiş:

- Sen beni bile satın alabileceğini söylüyormuşsun doğru mu?

- Evet kraliçem.

- Bu ne küstahlık! Vurun şunun boynunu.

Kellesinin gideceğini gören adam yalvarmaya başlamış:

- Kraliçem ben ettim, siz etmeyin. Canımı bağışlarsanız size 100 kese altın veririm.

- Bu ne küstahlık! Daha ne bekliyorsunuz, vurun şunun boynunu.

-  Kraliçem yapmayın. Canımı bağışlarsanız size 500 kese altın veririm.

- 500 kese mi? Hala konuşuyor. Vurun şunun boynunu.

- Kraliçem canım altınlarımdan kıymetli mi? Canımı bağışlarsanız size 1000 kese altın veririm.

- Sen de o kadar altın ne arasın. Vurun şunun boynunu.

- Kraliçem canımı bağışlarsanız bu odayı altın ile doldururum.

- Senin o kadar altının var mı?

Adam:

- Kraliçenin fiyatını bulduk. Sıra geldi altınları bulmaya.

Adamın biri her yerde

- Herkesin bir fiyatı vardır, hatta kraliçeyi bile satın alabilirim. v.s.
şeklinde konuşmalar yaparmış.

Adamın bu konuşmaları ülkeyi yöneten kraliçenin kulağına kadar gitmiş.

Kraliçe adamlarını gönderip, sözleri söyleyen adamı huzuruna getirtmiş:

- Sen beni bile satın alabileceğini söylüyormuşsun doğru mu?

- Evet kraliçem.

- Bu ne küstahlık! Vurun şunun boynunu.

Kellesinin gideceğini gören adam yalvarmaya başlamış:

- Kraliçem ben ettim, siz etmeyin. Canımı bağışlarsanız size 100 kese altın veririm.

- Bu ne küstahlık! Daha ne bekliyorsunuz, vurun şunun boynunu.

-  Kraliçem yapmayın. Canımı bağışlarsanız size 500 kese altın veririm.

- 500 kese mi? Hala konuşuyor. Vurun şunun boynunu.

- Kraliçem canım altınlarımdan kıymetli mi? Canımı bağışlarsanız size 1000 kese altın veririm.

- Sen de o kadar altın ne arasın. Vurun şunun boynunu.

- Kraliçem canımı bağışlarsanız bu odayı altın ile doldururum.

- Senin o kadar altının var mı?

Adam:

- Kraliçenin fiyatını bulduk. Sıra geldi altınları bulmaya.

güzelmiş.

 herşey bir yana da arkadaşlar ben günümüzde en çok paraya değer verilmesine üzülüyorum.İnsanlık hep geri planda kalıyor.Bunu genel olarak söylemiyorum.Tabiki biz öğretmenler öncelikle insanlığa önem verriiriz.Ama toplumda "paran yoksa değerin yok"anlayışıın yer etmeye başladığını seziyorum.Bu gerçekten üzüntü verici.

Erdem hocama kesinlikle katılıyorum.Gerçektende genel olarak insanı maalesef bu devirde:

hesap cüzdanları
mal varlığı
lüks arabası,evi yatı, katı değerli kılıyor.