Doğadan Çaldığın Yeter!

.

.

Grönland'da buzulların erimesiyle ortaya çıkan su, buzul üzerinde göller ve nehirler oluşturuyor. Nehirler birleştikçe devasa su akıntıları meydana getiriyor. Bu güçlü su akıntıları buzulları çatlatıyor, deliyor ve için için buzulu parçalıyor. En sonunda ise milyonlarca ton tatlı su tuzlu okyanuslara karışıyor.

.

Doğaya(!) dönüş...

Döngü

Ne ölüm bir son,
Ne de doğum ilk başlangıç.
Bu sonsuz deryada, her şey
Birbirinin devamı ve dönüşüm içinde.
Anlamamızı zorlaştıran ise sadece zaman.
 
İnsanoğlunun kaynaklar için kendine ve doğaya karşı başlattığı, sonu gelmeyen savaşından bir çıkış bulamazken; Doğa, her dakika, her saniye doğuma ve ölüme sadık, yaşamı kutsamakla meşgul. 

Yapraklar süzüle süzüle ağacı terk ediyor.  O sararmış bilgelikleri ile ağacın bir sonraki mevsime hazırlandığı bilgisini sürekli tekrarlıyor.
 
Çünkü biliyorlar ki yaşam döngüsü; ölmek ve doğmak (yenilenmek) ile bir anlam buluyor, bütünlük arz ediyor. Ölüm olmadan yaşamın anlamının olamayacağını anlatıp duruyorlar. Üst üste, rastgele yığılmış bir sürü şeyin bir anlam ifade edemeyeceğini her mevsim gelişinde bize de hatırlatıyorlar..
 
Dönüşüm, tüm canlı ve cansız varlıkların anlam dünyasında yer almalarının bir yolu, bir ifadesi. Bu ilke bize hileli yoldan ölümü kutsamak, ya da bazı canlıları doğal olmayan yollarla bu bolluktan men etmek hakkını vermez elbette. Doğanın kendi sistematiği içinde her şeyin bir var olma (kendini yayınlama) vakti ve hakkı olduğunu söylüyor. Zorlamaların bu kuralı ebedi olarak değiştiremeyeceğini, bedelini ödemek şartıyla (kısa süreli hastalıklar gibi) biraz esnetilebilinse de, nihayette milyarlarca yıldır oluşturulan dengenin korunacağını anlatıp duruyor. Türün yaşam içinde devamlılığının esas olduğu, bozulma durumlarında yedeklemenin yapıldığı, koşullara uyum sağlama, korunum yasası gereği kendini yeniden düzenleme ve varlığını sürdürme yazılımına sahip olduklarını bize sayısız örnekle sürekli hatırlatıyor, "düşünemez" sandığımız doğa...

Çünkü onun da bir hafızası var.

Doğadan çalmak nedir ?
Doğadan çalmak geçen sene kilosu 8 liradan aldığın zeytin yağını bu sene kilosu 20 liradan almaktır.
Doğaaaaa asla altta kalmaz...

İklim değişikliği türleri nasıl etkiliyor?

İklim değişikliği türleri nasıl etkiliyor?

Doğada hiçbir şey birbirinden bağımsız değil...

Hoyratça tüketim sonucu, besin zincirindeki bazı halkaların zayıflatılması ile diğer halkalar için tedarikçi işlevi üstlenen bazı türlerin azalması ya da anormal derecede çoğalması neticesinde geçici aksamalar, kıtlıklar olabiliyor.

Bu durum insanlık tarihinde pek çok kez yaşanmıştır. Biz insan için "kıtlık" olan kavram, doğa için kendini onarma, "yenileme" demek. Bu durum sistemde (birbirinden bağımsız olmayan yaşam halkalarında) baskı unsuru oluşturan ana etkenlerin denetim altına alınması, miktarı hakkında söz sahibi olmasını gerektirdiğinden doğa da dengeyi korumak adına tam da bunu gerçekleştiriyor ve bunu çoğu kez "insan" fark edemiyor.

Unutmayalım "doğanın da bir hafızası var" ve bunu (kıtlık ve afetleri) sürdürülebilir bir yaşam için, dengeyi korumak (çeşitliliği sürdürmek, yenilenmeyi sağlamak) adına yapıyor.

..........

... Doğayı hakimiyetimiz altına alma isteğimiz ters tepti. Hayatın öğretmeni şefkat tokatları atmakla kalmadı, o beklenen cevabını da verdi; “yiyin birbirinizi” Gerçekten de biz insanoğlu ne yapıyoruz? Doğayı parsellemek adına, sınırlar çizip, karnını yardıkça, damarlarını kuruttukça o da bizim samimi olmayan düşüncelerimizin, zehirli ürünlerini taşıyan yapay damarlarımızı çürüterek hepimizi sersemletip, (savaşlarla) birbirine düşürdü. Kemire kemire bitiremediğimiz dünyayı paylaşmamak için en sonunda birbirimizi yemeye başladık.

Bulmuştuk nihayet, ‘katranı’; karanın en karasını… Uğruna savaştığımız madde önce gözlerimizi kararttı. Sonra kalplerimizi ve hayatlarımızı…

Derin karanlık tarafımızın; su, ırmak, ağaç, mavi gökyüzü ile buluşacak hali yoktu zaten, aradığımızı bulmuştuk yani…

...

istek.. umut.. dilek

Babam da böyle yapardı, bize de böyle yapmamızı öğütlerdi. Çekirdekleri (tohumları), doğada yok olabilecek meyve sebze kabuklarını bahçeye döktürürdü. Annemle bozuşurlardı bu yüzden sık sık. Doğaya saygısı olan, doğadaki her varlığın hakkına saygı duyan babamdan öğrendim; bir akrep ya da arı soktuğunda ona kızmamayı. Ormana, dağa pikniğe gidince; biz onları rahatsız ediyoruz, onların yaşam alanına dalan biziz derdi. Çok haklıydı babam. Her insanın küçük de olsa yaşadığı yeri güzelleştirmek, korumak adına yapabileceği bir şeyler var. Yeter ki ''bundan ne olacak'' demeyelim.

.

..  saygı
     

.