Eğitim Sistemimiz Üretimden,piyasadan Kopuk Mu?

  Eğitim sistemimizin üretimden,piyasadan kopuk olduğunu ,buralardaki insanlarının görüşlerinin alınmadığını düşünüyorum.Siz ne düşünüyorsunuz?

bari eğitimi piyasalaştırmayın yahu

fatih projesi diye 8 milyar harcandı ama derslik ihtiyacı olan köy okulları akıllarına bile gelmedi. eğitim-fırsat eşitliğinden bahsettiler ama en doğudan en batıya bir çok şehirde yine birleştirilmiş sınıflı köy okulları açılıyor!!! bu  ne perhiz bu ne lahana turşusu. bu durumu ben ,evde yemeye ekmeği olmayan bir babanın son kazandığı parayla koli koli sigara almasına benzetiyorum...haksız mıyım???

Okulu zorunlu yapıyoruz da ne oluyor.
Ne kazandırıyoruz onlara
Onlara kazandırdıklarımız önemli.
Geçen gelen müfettiş Tek TAs Dersi dedi durdu öve öve bitiremedi. dersi yoktu evden çağırttı. konuştu konuştu..
Şimdi bakıyorum ders saatine içler acısı.
Fatih projesi diyor. Bilişim dersini azaltıyor.
....

  Eğitim sistemimiz çok şey bilen ama hiç bir şey yapamayan insanlar yetiştiriyor.Kaç iktidar,hükümet değişti fakat bu gerçek değişmedi.Üstelik de bu insanları işe alacak kurumların görüşü de alınmıyor.

sonuna kadar katılıyorum

  Şöyle bir gerçek de var ülkemizde.İnşaat mühendisi inşaata uğramaz.İnşaat ustası öğrendiğini hayat okulunda öğrenmiştir.Evinize çağırdığınız elektrikçi de aynı okuldan mezundur.Acaba bizim doğru yaptığımız iş çok mu az,diye sormadan edemiyor insan.

Her zaman savunmuşumdur.
Politeknik eğitim bu tür sorunları çözer.
Sovyetler zamanında uygulanmış ve hala eski sovyet ülkelerinin çoğu bu modeli kullanıyor.
Estonya mesela.. Ya da Ukrayna..
Yaparak yaşayarak öğrenme bu işte.
Ama bizde belli bir önyargı var bu sisteme karşı sırf sovyet modeli diye
Ayrıca meslek liseleri... mesela yeni sistemde sadece imam hatiplerin orta kısmı açılıyor. oysa meslek liselerinin,güzel sanatlar liselerinin de orta kısmı açılabilir ve mesela elektrik bitiren bir meslek lisesi öğrencisi katsayı engeli olmadan mühendislik okuyabilir...
Eğitim sistemimiz bu haliyle evet üretimden piyasadan hatta hayattan bile kopuk

  Varşova Paktı ülkelerinde protein tüketimi batı ülkelerinden fazladır.Sebebi de her evde tavşan yetiştirilmesi ve tavşanın hızlı çoğalması.
  Sovyet eğitim sisteminden alabileceğimiz çok şey vardı.Çok bilim adamı yetiştirmişlerdi ama biz sistemi toptan reddettik.Bilim adamı yetiştirme ile ilgili olan kısmını alsak belki de pek çok bilim adamımız olacaktı.
  gülümseyinnn öğretmenimin görüşlerini destekliyorum.Eğitim hayatın bizzat içinde olmalı.(6 saat engeli)
  Biz olumlu gördüklerimizi ön yargı olmadan alıp uygularsak her şey değişcektir.

Ayrıca yönümüzü sürekli Avrupa'ya çevireceğiz diye bi kaide mi var?
Neticede bizim geçmişimizde nice alimler yetişmiş. onlar hangi ortamda,nasıl bir disiplinde yetiştiler bunları günümüze uygulayabiliriz.
Ya da dibimizde israil var. bizden sonra kuruldular. üniversitede eğitim sistemlerini anlatan bir sunu yapmıştım. öyle çeşitli ki. ve o çeşitliliğin içinde müthiş bir bütünlük yakalamışlar.
Yeni bir devlet kurmak demek köklerinden kopmak demek değildir. Atatürk bunun farkındaydı. dil ve tarih kurumlarına verdiği değerden belli. ama sonra koptuk resmen. tarihimizde savaşlardan başka bir şey dinlemedik. oysa nice alimler,düşünürler,edebiyatçılar vardı anlatılacak. toplum yapısı,eğitim sistemi,gelenekler vs hep kısa kısa geçildi kitap sayfalarında. eee uzuuuuun uzun anlatılacak savaşlarımız vardı ne de olsa...
Kahramanlarımız... oysa kahraman bir toplumun önüne geçiyorsa orda bir sakatlık vardır bence. çünkü o kahramanı kahraman yapan toplumdan aldıklarıdır..
Lalalık,ahilik teşkilatı kötü sistemler mi ? Ama bizde bir hastalık var toplum olarak. yukarıda bahsettiğim sovyet modelini belli bir görüş beğenmez baştan reddeder. tarihi durumla ilgili,Osmanlı dan hatta daha önceki dönemlerle ilgili sistemleri de farklı bir görüş reddeder. iki taraf da neyin ne olduğunu bilmez aslında
Oysa biz doğu ve batının senteziyiz.. ne doğudadır kalbimiz ne batıda. tam ortadadır.
Ve ısrarla biri bi taraftan öteki diğer taraftan çekmeye devam ederse çatlamış bir kalbimiz olacak... ne kadar onarmaya uğraşsak da o iz ordan gitmeyecek...

 Eğitim ana rahminden başlayarak mezara kadar giden bir süreçtir.Onun için geri dönüşümü olmayan tek şey insandır.

Öncelikle okullarımızın amaçları arasında okuma yazma öğretmek ikinci amaç devlete inanan insan yetiştirmek.sesini çıkarmayan,itiraz etmeyen,haksızlığı içine gömen, sessiz sakin kuzu gibi bir insan yetiştirmeyi amaçlıyor.

  Hangi okullarımızda insana yönelik, hayata yönelik sosyal kültürel çalışmalar var.Yok neden size bir müfredat diye bir şey koyuyorlar önünüze bunun dışına çıkma haa..diye birde korkutuyorlar .

 Onun için eğitim sistemimiz değişmediği sürece eğitime yatırımlar artmadığı sürece,Milli eğitimin bütçedeki payı en yüksek olmadığı sürece, Sosyal, çağdaş, bilimselliği, kendini gerçekleştiren bireyler yetişmediği sürece nal toplamaya devam ederiz.

Dünya normlarına ayak uyduramadığımız sürece konuştuklarımız sözden öteye gitmez.

Eğitimdeki eğrilikler
Cenk Koray
 6.5.1999.

(...)
İnsanların ilgileri, eğilimleri ve yetenekleri yönünde uygulanan bir eğitim, kişiyi hem kendine, hem de topluma kazandırır. Oysa herkesin herşeyi öğrenmesini ve birbirine benzemesini amaçlayan bir eğitim sistemi, insana bir şey kazandırmadığı gibi, varolan yeteneklerinin de dumura uğramasına yol açar.

'Hayvanlar okulu' öyküsü bu gerçeği çarpıcı bir şekilde gözler önüne seriyor.
Hayvanlar insanlara bakıp özenerek, onlar da kendilerini geliştirecekleri bir okul kurmaya karar verirler.
Tavşan, kuş, balık, sincap, ördek ve diğer bütün hayvanlar bir araya gelerek bir hayvanlar kurultayı oluştururlar ve hep birlikte bir öğretim programı hazırlamaya koyulurlar.
Tavşan, programa koşmanın, özellikle yokuş yukarı koşmanın konmasında diretir. Kuş uçmanın, sincap ağaca tırmanmanın, balık yüzmenin, öteki hayvanlar da kendi özelliklerinin öğretim programına girmesi konusunda ağırlıklarını koyarlar. Böylece programa önerilen bütün dersler konulur.
İnsanları örnek aldıklarından daha işin başında ilk büyük yanlışı yaparlar. Sonra, hayvanların tümünün bütün derslere katılmasını zorunlu kılmak gibi ikinci bir yanlışa düşerler. Sonunda bakın ne olur?:
Tavşan yokuş yukarı koşmada en başarılı hayvandır, hiçbiri onun gibi koşamaz. Ama tavşandan uçması da istenince iş değişir. Tavşan uçmaya çalışırken düşer, ayağı kırılır, kafatası çatlar. Zavallı hayvan, uçmak bir yana, koşamaz da artık.
Benzer bir durum kuşun başına gelir. Kuş, uçma dersinde bir numaradır. Havada taklalar atar, türlü gösteriler yapar ve diğer hayvanlara dudak ısırtır. Ama öğretmenler bununla yetinmez, kuşun gelişmiş, çok yönlü bir hayvan olması için, onun da köstebek gibi toprağı kazması ve yer altında tünel yapmasını isterler.
Kuş, iyi niyetle toprağı kazmaya ve tünel açmaya çalışırken gagası ve kanatları kırılır. Tünel kazamaması bir yana artık uçamaz da.
Ve eğitim böylece sürüp gider. Son sınıfa gelindiğinde, birinci kim olur dersiniz?
Zekası pek gelişmemiş, sıradan bir hayvan olan yılanbalığı. Çünkü herşeyi biraz yapabilmiştir. Sonunda aklı yok diye aşağıladığımız hayvanların çoğu okulu bırakır, her biri kendi yetenekleri yönünde yaşamlarını sürdürür.
İnsanlar da artık bunun farkına varmalı ve öğretim programlarını ona göre düzenlemeli.