Aşağıdaki şiiri siteye üye olduğumuz ilk zamanlarda yazmıştım.Şiirde adı geçen arkadaşlarımız o vakitler sadece mesajlarından tanıdığımız ilk değerler ve tanıdığımız ilk arkadaşlarımızdı.O isimlerin nezdinde sayısı dörtyüzellibinlere ulaşan binlerce arkadaşımıza selamımız olsun.
SaygılaR.
YERiM, YURDUM, HANEM!
Ben artık dışarıya çıkmıyorum.
Kafam gözüm şişerken monitörde.
Arkadaşlarım haber salıyor:
-Hadi gelsene!
Saatler gelirken dörde…
Diyorum ki:
-Evdeyim!
Aklım onlarda
-Evdeyim!
Şimdi onlara ne deyim!
Kim bunlar?
Onlar kim?
Burada konuştuğum kim?
Diyorum ki:
-Öğretmenim.
Hangisini sayayım,
Söyleyeyim-susayım…
Onları çok sevdim,
Yalansam
Kan kusayım…
-Seni tanırlar mı?
-Hayır!
-Sen tanır mısın?
-Hayır!
Görmediğin birinden
Bilmiyorum ki ne kalır!
O aynada ”delican’lar”
Tanısam da ne kadar!
Birde yanında kupkuru resim…
Öğretmenim;
“Ajda35, Nikel, Sitemkar.”
Haa!
Bir de öğretmenim "Midyatlı ve Boşnak.”
Ya,
İstiyorum ki hepsiyle:
-Okulu, hayatı konuşmak.
Arkadaşlarımın yetimhanesi(!)
Benimse “EĞİTİMHANE’M…”
Onlarda diyorlardır:
-Yerim, Yurdum, hanem!
Bu şiiri yazan mı?
Şair filan değil, inanın!
Sadece,
Ustasının kaleminin kiri!
Adı batsın,
Sadece ”Adamın biri!”
Hürmetler...
S.ORAK.CİH66
“ADAMINBİRİ”
28MART2008
YOZGAT