YERiM...YURDUM...HANEM!
Ben artık dışarıya çıkmıyorum.
Kafam gözüm şişerken monitörde.
Arkadaşlarım haber salıyor:
-Hadi gelsene!
Saatler gelirken dörde…
Diyorum ki:
-Evdeyim…
Aklım onlarda…
-Evdeyim.
Şimdi onlara ne deyim!
Kim bunlar?
Onlar kim?
Burada konuştuğum kim?
Diyorum ki:
-Öğretmenim.
Hangisini sayayım,
Söyleyeyim-susayım…
Onları çok sevdim,
Yalansam
Kan kusayım…
-Seni tanırlar mı?
-Hayır!
-Sen tanır mısın?
-Hayır!
Görmediğin birinden
Bilmiyorum ki ne kalır!
O aynada onlar,”delican’lar”
Tanısam da ne kadar!
Birde yanında kupkuru resim…
Öğretmenim;
“Ajda35,Nikel,Sitemkar.”
Haa!
Birde öğretmenim “Boşnak.”
Ya,
İstiyorum ki hepsiyle:
-Sabaha kadar konuşmak…
Arkadaşlarımın “yetimhanesi(!)”
Benimse “EĞİTİMHANE’M…”
Onlarda diyorlardır:
-Yerim,Yurdum,hanem!
Yazan
Şair filan değil,inanın!
Sadece ustasının kiri…
Adı batsın”Adamın biri.”
Muhabbetle kalın.
Saygılar.
24 Mart08