Öğretmen arkadaş başarılarını yazmış. Diğer arkadaşlar da düşüncelerini yazmış. Ne güzel.
Oysa bizim okulda neşeli yüzler, düşündüğünü adam gibi söyleyemeyenler, kılını kıpırdatmadan çok güzel iş yapıyorum havasını verenlerle dolu.
'Siz yapmazsanız ben de yapmıcam, çalışmayacağım.' diye bir ön idarecimiz var.
Çok şey beklemiyordum. Böyle olunca heveslenme adına kırılıyoruz. Sanki problem çıkması için kıvılcım bekleniyor.
Dahası, kendine göre çalışan insanlara pozitif ayırımcılık yapacakmış.
Dakika 1 olmadı hocam, olmadı. Gayret göstermeyen yada işi inada vuran insanla olmaz, çalışmayacağım, ben oynamak istemiyorum, diyemezsiniz.
Değerli öğretmenim; Hani güzel bir söz var ya : "mutluluklar paylaştıkça artar,acılar da paylaştıkça azalır misali " Meslek hayatımda edindiğim tecrübeler ve yetiştirilme tarzımızdan olsak gerek EMEĞE saygımızdan dolayı meslektaşlarımızı tebrik etmenin ,onunla o mutluluğunu paylaşmanın önemine her zaman inandım ve bu doğrultuda hareket ettim.
Dediğiniz gibi çalışma ortamımızdaki yaşanan olumsuz durumlar bizlerin heveslerini kırabiliyor,azaltabiliyor ama vazgeçmemek gerektiğine inanıyorum.
Yıllardır antrenörlükte yapıyorum ve o kadar güzel başarılar elde ettik ki sporcularımla ama inanın birçoğunda görmezden gelindi çalışma ortamımızdaki idareciler tarafından.İnsan emeğine saygı duyulmamasına gerçekten çok üzülüyor .
