köyümüzün şimdi istanbulda yaşayan bir zengininden çocuklar için kılık kıyafet ayakkabı istedik.uzun bir uğraştan sonra yardımları aldık.Eşit şekilde tüm öğrencilere dağıttık.Çocuklar çok mutlu oldular.Veliler ne yaptı teşekkür yerine öğretmenler eşyaları kendine saklamış diye iftiraya uğradık.Can sıkıntısından gebereceğim
hocam hayatta bazı şeylere kulaklarımızı tıkamak gerekir yoksa yaptığımız işten artık zevk alamaz oluruz.
siz üzerinize düşen görev ve sorumluluğun ötesinde bir iş yapmışsınız sizi kutluyorum.
size küçük bir anımı anlatayım bundan 4-5 yıl önce adıyamanda görev yaparken sınıfımdaki öğrencilere küçük karne hediyeleri almıştım. eşofman tişört,toka, çorap vb.
bu hediyeleri karne başarı durumlarına göre dağıttım. ara tatilden sonraki gün 2-3 öğrencinin velisi hediyeleri geri göndermiş bunların yerine bize eşofman verecekmişsiniz dediler.
sinirden ne yapacağımı bilememiştim verdiğim hediyeleri aldım öğrencilerede velilerinize çok selam söyleyin dedim. görüyorsunuz ki hem başarısız öğrencileri var hemde utanmadan en büyük hediyeleri kendilerine istiyorlar.
bizler insanlara değer vererek değer görmek istiyoruz fakat bunun mümkün olmadığını defalarca hayat tecrübelerimle yaşadım...