az önce eşimi balkonda kızımın bisikletinin sepetinde biriktirdiği taşlara sarılıp ağlarken buldum bu acı hiçbir zaman küllenmeyecek hiçbir tesellisi yok her anne baba evladını çok sever ama biz gerçekten çok sevdik Allahtan daha çok ve bizim sınavımız bu oldu allah onu bizden aldı ve bizi en azından beni gaflet uykusundan uyandırdı rabbim onu unutturacak acı vermesin bize inşallah cennetinde onun yanında bize de yer verir
Sevgili Sevgi Öğretmenim: annesinin yaşadığı acılara tanık olmuş, acılarını paylaşmış biri olarak sizi anlıyorum.annem şu an 87 yaşında.40 yaşına varmadan babamı kaybetti(Ben 10yaşındaydım).Daha sonra trafik kazasında kardeşini,kızkardeşini kaybetti.Annesini,babasını daha sonra.Yüzündeki acıların olduğu çizgiler derinleştikçe derinleşti.
Ama bu acıların hiçbiri 10 yıl önce 25 yaşında kaybettiğimiz en küçük kardeşimizin acısı kadar yıkmadı annemi.Aradan 10 yıl geçti ama hala annem "Nihatım bana mı seslendi,sesini duydum." diyerek uykusundan sıçrayarak uyanır.
Burada sizinle duygularını paylaşan,acınıza ortak olmaya çalışan arkadaşlarımız gibi sizi anlıyorum.
Allah başka acıyla sınamasın sizi, bu acınızı bir nebze olsun küllendirecek, mutluluklarla,güzelliklerle karşılaştırsın sizi.Yüreğinizi ferahlatacak sevinçler yaşatsın size. Bunu diliyorum Sevgi öğretmenim