tüm arkadaşlara destekleri için teşekkkür ediyorum. öğretmenlikte 8. yılım. 3. kez 1. sınıf 4. kez birleştirilmiş sınıf okutuyorum. doğuda 45 kişilik 1. sınıf okuttum. ama hayatımda bu kadar problemli bir sınıf ve veli görmedim. babam, annem,eşim, teyzem öğretmen ve çevremde öğretmen bir sürü kişi var.
yaşadıklarımı onlarla paylaşıyorum şaşırıyorlar.
kendimi hiç bu kadar zorlanmış hissetmemiştim. köyün gözü üzerimde.. sürekli eleştiri.. hiç takdir yok ve problemli çocuklarının problemini anlamayan veliler.. hep suçlu biziz...
dün yetmezmiş gibi bu sene öyle ödevler verdiniz ki çocukları bilmem ama bizim eksik bilşgilerimiz baya arttı diyor.
ah s..... kadın ben o ödevleri onca yerden araştırıp indiriyorum.. arkadaşlara konuşuyorum, sizlerin yaptıklarına bakıyorum. annem ettütde müdür- öğretmen ona gelen ödevlerin nüshasını alıyorum... onların dediği laf bu
tabi üniversite sınavına girerken ayyy sen birleştirilmiş sınıf okudun diyecekler..
ahhh içim bir sıkkın. mesleğimden ve köyden nefret ettirdiler.. kendimi sorgulatıyorlar..
dün dedim zaten 4 yıl üniversite 2 yıl yüksek lisansım var... ne konuşuyorsun diye...
canım acıyor arkadaşlar.... ne yapmaya çalışıyoruz ne görüyoruz...
ağlamaktan sinirlerim bozuldu artık....
Yaşadıkların kolay değil tabi zümrem; ama üzme kendini bu kadar. Hamilesin. Zaten duyguların değişiyor,hassaslaşıyorsun. Buna benzer bir olayı ben de yaşadım bu hafta. O kadar sinirlendim ki 8 yıllık öğretmenlik hayatımda ilk kez bir veliyi okuldan kovdum. Daha 2. dönem geldim okula. Okula girilecek gibi değildi. Haftasonları gelip çalıştım; ama kime işte. Madem öyle, ben de bundan sonra bir yere kadar yaparım dedim. Bizim de evladımız var,yuvamız var. Bizi üzmelerine müsade edip, ailemizi neden üzelim ki. İşini ne kadar çok önemsiyorsun ki bu olaylar incitiyor seni. Daha neler göreceğiz kimbilir. Birbirimize destek olup geçireceğiz bu zor günleri.
