dost öğretmen çok üzgün.Emekli olduğuma binlerce kez pişman oldum.Kendimizi parçalarcasına çalıştığımız o yılları Milli Eğitim çoktan unutmuş. Şu an okuluna yerleşen arkadaşlarımdan haberler aldığımda onlar adına seviniyorum ama okulda olamadığım için içim yanıyor.
Merkez istemedim,olmaz da zaten,en uzak köy okullarına talip oldum,gidip orada kalmaya razı olarak... kadrolu öğretmenin gitmediği yerler var ama bilmiyorum bekledikleri kişiler mi var...
Bütün ilçelerimizin mem ile telefonla görüşüp dilekçelerimi faksladım.Üç ilçeye de bizzat gidip görüşeceğim.
Geçmişi unutup bu günde yanımda olmadıkları için amirlerimize çok kırıldım
Ah dost hocam, kırıla kırıla kırılmaz oldum ben. hissizleştim. siz hala kırılıyorsanız hala narin demek ki yüreğiniz üzülmeyin desem ne kadar etkili olurum bilmiyorum:(
emekli olduğunuza sevinin diye bi arkadaşımdan bahsedeyim.9 yıldır atanamayan bir sosyal bilgiler öğretmeni kendisi.stresten kanser oldu, illet peşini bıraktı gibi ama tam değil.şimdi emeklisi gelen ve emekli olmayan arkadaşlarında kendilerine göre nedenleri mutlaka vardır ama onlar emekli olsa sizin dediğiniz gibi yerine yeni öğretmenler gelse kimse intihar etmese, hasta olmasa, her atama döneminde illet nüksetmese, el gün heveslerini kırmasa...
lütfen bana kızmayın, dünyanın en güzel işini yapıyoruz, yaptınız siz de.yaz tatillerinde bile çocuklara bu yıl şöyle yapsam böyle yapsam diye düşünüp duruyorum. şu seminer dönemi onlarsız okul çok anlamsız.arada gelen öğrenciler oluyor o gün okul çok güzelleşiyor benim için.onlardan ayrı kalmak zor olsa gerek ama işte...Allah gönlünüze göre versin sevgili dost öğretmenim.Mutluluk, huzur peşinizi bırakmasın:)
