Çocukken Keloğlan'ın bir masalını okumuştum, karşısındakinin aklını okumasını sağlayan yüzüğü vardı.Hep hayalini kurdum o yüzüğün.Şimdi çok ihtiyacım var o yüzüğe..
Aklından ne geçtiğini bilemediğim insanların yanında olmaktan dolayı çok üzgünüm.
Üç aşağı beş yukarı çoğumuz aynı durumdayız öğretmenim, yüzümüze dostça bakıp gülen insanların, arkamızdan da gülmediklerini kim bilebilir? İnsanların yüzleri çoğaldıkça bu sancı da artıyor.
