Zaman öyle hızlı geçiyor ki, bakakalıyoruz ardından geçen zamanla birlikte gidenlerin.
40 gün önce babamı kaybettim ben, hani bir şiir var ya CemalSüreyya'nın:
Sizin hiç babanız öldü mü?
Benim bir kere öldü kör oldum!
Yıkadılar aldılar götürdüler,
Babamdan ummazdım bunu; kör oldum!
Annemden sonra giderek külleniyor mu, kora mı dönüyor içimdeki ateş, bu kez kestiremiyorum.
Hala hayattaysa(inşallah) anneniz-babanız sımsıkı tutunun onlara arkalarından bakakalmadan.
Fırsatlar yaratın, çıkıp çıkıp gidin yanlarına her neredeyseler.
Aklınızdaki tüm soruları sorun, anılarını dinleyin, dizlerine uzanın, şımarın, şımartın onları.
Büyümeyin öyle kimlik yaşınıza bakıp da. Çünkü gittiler mi, birden büyüyüveriyorsunuz.Kalakalıyo rsunuz ortalarda. Fırsatınız varsa hala lütfen kaçırmayın bu şansınızı.
Rabbim tüm sevdiklerinize sağlıklı uzun ömürler versin.
amin.
ve her şeyden önemlisi onlara sevdiğinizi haykırın; korkmadan, çekinmeden, usanmadan...
Ağlattınız beni öğretmenim. Her cuma günü saat 15:05 servisten indiğim vakit aynı duyguları yaşıyorum. Çünkü o gün ve o saatte babamı kaybettim ben de. Aniden göçtü gitti aramızdan Aralık ayının 17 sinde... 3 sene dolacak. Zaman geçtikçe daha da iyi anlıyorsunuz baba kıymetini...
Başınız sağolsun öğretmenim. Rabbim sizlere sabır versin. Sabrediyor insan ama alışamıyor, hep bir yanınız eksik kalıyor...