Benim abim ve yengem emekli öğretmen.58 yaşındalar.Yengem 10 yıldır alzehimer hastası.şimdiye kadar annem ve abim bakıyordu.son 1 yıldır da bakıcı tutmuşlardı.yengemin rahatsızlığı beynin en çok konuşma merkezini tahrip etmiş dolayısıyla konuşamayınca,kendini ifade edemeyince her geçen gün biraz daha saldırgan ve depresif oluyor.anneme özellikle de bakıcıya karsı iyice öfkeli davranıyor.annem 80 yaşında bakıma zaten muhtaç,kan hastası her ay dışarıdan kan alması gerekiyor.yengemin hastalığından sonra abimde de panik atak başladı.çok çok zor günler geçiriyoruz.son çare sanırım yengem için bakımevi veya huzurevi olacak.bunu düşünmek bile çok zor.çok acı.abim ve annem yıllarca direndi ama onlarda tükendi.hayat insanın aklına gelmeyenin başına geldiği yermiş.Adana veya İstanbul İzmit 'te bildiğiniz bu tür hastalara bakım hizmeti veren bir yer var mı?Veya başka önereceğiniz farklı bir çözüm.biz bu işin içinden.Geçen gün yengemin yıllar önce kızımın hatıra defterine yazdığı yazıyı okudum birde şimdiki haline baktım o yazıyı yazan eller şimdi yardımsız yemek bile yiyemiyor.Allah hayırlı bir çıkış yolu göstersin hepimize.Rabbim kimseleri böyle dertlerle sınamasın öyle zor öyle zorki anlatmakla bitmiyor.Arkadaşlar lütfen sağlığınızla ilgili ihmalkar davranmayın.yengemde unutkanlık ilk başladığında doktora gitmedi .doktora gitmekte gecikti ve hastalığı ilerledi.Lütfen sevdiklerinizin,kendinizin sağlığına dikkat edin.
öğretmenim, benim babaannem de bu hastalıkla birkaç yıl boğuştuktan sonra vefat etti.sizi öyle iyi anlıyorum ki.
önce isimler, sonra zaman kavramını unuttu sonra da eli ayağı tutmadı.babam ona bebek gibi baktı.biz düşünmedik bir yere göndermeyi.
Allah yardımcınız olsun, bakana çok zor, bakılana çok zor.Allah bizi bu dertle imtihan etmesin....
