Ben de 46 yaşındayım ve 14 senem var daha. Benim için sonsuzluk gibi. Zaman çabucak geçer sözleri de teselli etmekten çok uzak.
Tek umut var o da kademeli emeklilik. Üyesi olduğum dernek bu konuda son derece aktif ve kısa sürede çok yol aldılar. Bir çok siyasiden, cumhurbaşkanı adayları dahil, kademeli emeklilik konusunda sözler aldılar. Bakalım, inşallah güzel haberler alırız. Yoksa 14 yıl daha çalışmam söz konusu değil, sınfın birinde ölür kalırım muhtemelen. Ama umudum var açıkçası, çünkü 1 güne, 1 aya veya 1 yıla 17 yıl fark akla, vicdana sığmaz, mutlaka bir düzenleme olacaktır.
Aynı şekilde ben 58 yaşa takıldım.
58. yaşımı kasım ayında doldurduğum için sanırım ocak ayında da emekli olamayacağım, temmuz ayına kadar çalışmam gerekecek.
Yani 7 sene daha çalışmam gerek. Bu eğitim öğretim yılı biterse 6 senem kalacak.
Ben de dayanamıyorum artık. Belim, bacaklarım çok ağrıyor. Yol yoruyor; 1.sınıf çok yoruyor.
Her gittiğim okulda da 1.sınıf veriyorlar. Yıllardır köylerdeyim ve okulun en yaşlı öğretmeniyim.
Müdürler bile benden küçükler.
Eve gelince yorgunluktan kıpırdayacak halim kalmıyor. Emekli olup kendime zaman ayırmak istiyorum. Dediğiniz gibi okulda küt diye gidecek gibi hissediyorum kendimi.
Öğretmenlerin, özellikle sınıf öğretmenlerinin yıpranma payı olmalı. Çocukları eğitmek çok zor iş. Psikolojik olarak da yıpratıcı bir meslek.
