Bu noktada "en" şeklinde bir nitelendirme ne kadar doğru olur bilmiyorum ama, -hadi ben çok sevdiğim diyeyim-
- her zaman yüzüne gülümserim,
- onunla asla lakayt konuşmamaya çalışırım,
-koyverdiğini, boşladığını gördüğümde yüzüne biraz ciddiyetle bakıp bir-iki gün ilgisizmiş gibi davranırım.
-okul dışı yaşamıyla da ilgilenirim (örneğin hobileri, mesela tuttuğu takım, doğum günü, erkek ise kız arkadaşı gibi)
-diğer notlarını da yakından takip ederim.
-ders kaynakları temin etmeye çalışırım.
Ama bunları yaparken adalete azami hassasiyet gösteririm.
Zaten en sevdiğim öğrenci-ler bunu fazlasıyla haketmişlerdir.
Ama bu tabi ki diğerlerini ihmal etmek demek değildir. Hak ettiklerinin çok üzerinde ilgi alakayı onlara da göstermeye çabalarım. Ama
sonuç almanın neredeyse imkansıza yakın olduğu öğrencilerle fazla efor harcamayı da doğru bulmam 
edit: imla
