İskender’i bitirdim.
Okurken sık sık “Bir Elif Şafak klasiği işte, “Baba ve Piç” ya da “Mahrem” i okuyor gibiyim” dedim.
Önce bütünü gösterip, sonra yine en baştan parçaları birleştire birleştire ilerlemeler, kimi zaman hayran bırakan kimi zaman da yoran ağdalı anlatımlar, farklı kuşakların hayatlarını akla gelmeyecek şekilde ilişkilendirmeler…
Ta ki, kitap çözülene kadar
Okurken okuduğuma inanamadım sanki
Kitap bitti ve artık “Elif Şafak klasiği” değil, “Elif Şafak zekası” diyorum
Kitap yorumuma güvenenlere tavsiye ederim