Erkek Öğrenciler Mi Kız Öğrenciler Mi Daha Vefalı?

her ikisi de vefalı.tam aksiyle karşılaşmadım ben

zaten ayırım yapamayız bi de ilköğretim çağında daha zor...ama vefa yı görmek için öğretmen vefalı olmalı..bu düny a da kim nasıl yaşarsa öyle de görür...

kesinlikle hocam...

katıldığınız için teşekkür ederim gülnihalcetin hocam....

ayrım yapmam ama erkek öğrenciler daha vefalı

biz anne sayılırız bir anne evladının ayrımını yapamaz vefaya gelince biz bu işi hakkıyla yaparsak hepsi vefalı olur çünkü onlar bizim eserimiz

öğrenci ayrımı  yapılmaz kime nasıl davranırsanız o şekilde vefa görürsünüz 

kız öğrencilerdaha vefalı bence...

bir öğretmen öğrencileri arasında nasıl böyle bir ayrım yapabilir ki...

hocam bu ayrım değil ben zaten yalnızca öğrencilikte değil hayatta genel olarak kadınların erkeklerden daha fazla vefakar olduklarını düşünüyorum.ister bir birkız öğrencinin öğretmenine, ister bir kızın annesine ve babasına,ister bir kadının eşine karşı durumunu düşüğnün. daha vefalı ve bağlılı olduklarını örneklerle gördüm.

Bence vefa kişiye göre değişiyor. Geçen sene 5. sınıf okutmuştum. Bu sene öğretmenler gününde birçoğu yanıma geldi. Gelmeyenler de vardı tabii. Geldiklerinde çok mutlu oluyorum. Sadece öğretmenler günü değil ders aralarında da geliyorlar, zaman zaman fikir almaya gelenler yada ders konusunda soru sormaya gelenler oluyor. Hiç gelmeyenlere, gördüğümde biraz sitem ediyorum. Çünkü 5 sene okutunca kendi çocuklarım gibi olmuşlardı. Açıkçası gelmediklerinde onları özlediğimi fark ediyorum. 

Kişisel özelliklerle ilgili.Kesin sınırlarla bir ayrım yapamayız.Kişiden kişiye değişir..

bence bu konu kapanmalı arkadaşlar..böyle bir ayrım yapılabilir mi hiç?ben erkek öğrencilerimi de kız öğrencilerimi de çooooooooooooook seviyorum!çünkü onlar benim öğrencilerim, erkek ya da kız farketmez!

Başlığa göre kendi beni bağlayacak olan düşüncemi söyleyeyim.
Ben öğretmenim.Öğretmenlik yapmam için maaş veriliyor.Yani eğiteyim, öğreteyim diye.
Ha bunun yanıda sevgi göstermek,onlarla ilgilenmek gerekiyorsa,ilgilenirim.
Yaranayım ve ya yaranmayayım.
Vefa göstersinler veya göstermesinler.
Madem öğretmenlik profesyonelce düşünmeyi gerektirir.Balı kaymağı bizim onların sevgi,ilgi,alaka bekleyen ruhlarını,kalplerini,gönüllerini okşamak ise,ben yaparım.
Eğer yaptığım iyiliği,gösterdiğim alakayı,sırf vefa göstersinler veya yaranayım diye yapacaksam,zaten yaptığım karşılık bekleyerek yapılan bir harekettir ki,o zaman fedakarlıktan bahsedemem.
Bana devlet, onun burnunu sileyim,saçını okşayayım,yanacığına bir öpücük kondurayım diye vermiyor.
Gösterdiğim sevgi,alaka Allah için.
İtelenen, kakılan ruhları için.
Asıl benim öğrencilerime vefalı davranmam lazım.Vefa beklemeden.
Aslında böyle düşünmezdim ama,sağolsun,  bir abimizin,iki günde bir telefonda bana ettiği telkinler sonucu bu düşünceler oluştu.
Ve öğrenci milletinin onu neden bu kadar çok sevdiklerini daha çok anladım.
Zaten sitenizi de bana tavsiye eden odur.
Gir hayatın değişir,kendini bulursun dediği kadar varmış.
Maalesef bunlar okullarda öğretilmiyor.
Önemli olan işin özünü kavramak,gerisi teferruat oluyor.