Eskiden - Şimdi

 

Eskiden daha büyük hayallerimiz vardı
Şimdi günü kurtarmaya çalışıyoruz.....

Eskiden köprüler yapıldığında " ben " yaptım diye böbürlenme/kibirlenme olmazdı, okul yaptırırdı hayırsever insanlar; şimdi .....yazmayayım.

 

       ESKİDEN.
Şimdi Hanım marketten alıver.Dedi.

Eskiden ve şimdi..

Eskiden;
Çember çevrilir,
Su musluktan içilir,
Ağaçlara tırmanılırdı.
Bebekler bezden,
Silahlar tahtadan,
Resimler kömür karasından yapılırdı.
Kızlara ninelerinin, erkeklere dedelerinin
İsimleri konulur,
Saatli maarif okunurdu.
Komşuda pişen
Bize…
Bizde pişen komşuya düşerdi.
Geceler ayaz,
Sokaklar karanlık,
Yıldızlar parlak olurdu.
Turşu, salça, mantı
Evde yapılır,
Karpuz kuyuda soğutulurdu.
Erik ağacının çiçeği,
Pencere camımıza yaslanır,
Güz yaprakları bahçemize düşerdi.
Kardan adam yapılır,
Evlerde soba yakılır,
Kış gecelerinde masal anlatılırdı.
Merdiven çıkılır,
Aidat ödenmez,
Yönetici seçilmezdi.
Evler badanalı,
Sokaklar lambasız,
Mahalleler bekçili olurdu.
Ajans radyodan dinlenir,
Çizgi roman okunur,
Defterlere kenar süsü yapılırdı.
Hayat,
Arkası yarın gibiydi,
Kesintisizdi.
Her gün yaşanacak bir şey vardı.
Herkes kendi düşünü kurar,
Kendi hayatını oynardı.

Şimdi,
Herkes
Yoğun,
Yorgun
Ve
Tek başına…

Eskiden öğretmenlerimizi görünce yol değiştirirdik.ister saygıdan ister korkudan.
ŞİMDİ
Naber hocammmmm.

Küçük şeylerle mutlu olmayı öğrettiler bize.

Ne her gördüğümüzü isterdik,

ne de her istediğimiz olurdu.

Ama öyle bunalımlara girip çıkmazdık.

Ertesi gün unuturduk.

Bir giydiğini bir daha giymemek,

önüne konan yemeği beğenmemek ne haddimize.

Bunları sorgulayacak kadar zengin değildik.

Hani bir kıyafetin miras gibi büyükten

küçük kardeşe kaldığı o günlerden bahsediyorum.

Sökülenin atılmayıp dikildiği,

yıprananların yamalarla saklandığı günler.

İşte bu yüzden her anne iyi bir terzi

ve her baba da yenilerini alamadığı için biraz buruk olurdu.

Ama modayı yine de yakından takip ederdik biz.

Mesela; ipten kemerlerimiz, çoraplardan eldivenlerimiz vardı.

Her bahar papatya toplamak ve çimlerde yuvarlanmak gibi

sıradan eğlenceler de edinmiştik kendimize.

Üstelik pantolonumuzda beliren çimen lekesi için

annemizden yiyeceğimiz azara bile hiç aldırış etmeden.

Ama yine de iyi çocuklardık biz.

Ağlayan küçüğümüzü susturmasını da,

pazardan gelen büyüklerimizin yüklerini taşımasını da,

beraber gülüp, beraber ağlamasını da iyi bilirdik.

İstediğimiz bir şeyin olması için sabretmeyi de

o yokluk günlerinde öğrendik.

İşte bu yüzden ekmek ve emek bizin için nimettendir.

Kaybetmemek için sıkı sarılırız, ekmeğimize de sevdiklerimize de.

Eskiden fikirden yiyeceğe her şey uretilirdi
Şimdi kopyalaniyor....

Eskiden Yırtılan elbiselere yama yapılırdı,
Şimdi nerdeeee.

Eskiden öğretmenlerimizi görünce yol değiştirirdik.ister saygıdan ister korkudan.
ŞİMDİ
Naber hocammmmm.

İyi tespit yapmışsın hocam, tebrikler. Birebir çocukluğumun/öğrenciliğimin yaşadığı olayı anlatmışsın. Tatlı bir korkuyla karışık büyük saygıydı öğretmenlere duyulan o yolu değiştirmeler.

eskiden her şey doğaldı şimdi yapay. yiyecekler doğaldı, insanlar doğaldı, duygular doğaldı,ağaçlar doğaldı. şimdi yiyecekler yapay,insanlar yapay...eskiden küçük şeylerden mutluyduk şimdi mutluluğumuz 10 saniye. eskiden annem babam yanımdaydı, şimdi yoklar

eskiden çocuklar sokakta oynardı şimdi tablette. eskiden komşuya gidileceği zaman evin çocuğu gider sorardı.bu akşam uygunsanız annemler gelecek diye... eskiden evde tuz şeker eksik oldu mu komşuya gidilirdi komşu teyzelerimiz vardı. oyun oynarken yanlış bir şey yaptıysak hemen komşular müdahale ederdi. şimdi sıkıysa söyle

Oyuncaklarımızı kendimiz yapardık.
ya şimdi.Beğenmiyorlar

Eskiden tatilde onlarca kisi olurduk simdi biri gelse misafir gitsin diye bekliyoruz...