sinifci oldugum zamanlarda deli gibi kostururdum oturmaya firsatim olmazdi. Belki de sinifciliktan bana kalan tek kotu sey diz agrilari oldu
Ben de sınıfçıyken hep ayaktaydım. Süre uzun, köy soğuk, zor oluyordu. Merkeze geldikten sonra çok kenar bir yere atandım her gün yarım saat yürüyordum. Şimdi arabaya alıştım eskisi gibi uzun süre ayakta da değilim. Belki o yüzden iyi hissediyorum.