Kıymetli meslektaşlarım, kendimce bir özeleştiri yapmak istiyorum. Öğrencilerimizle ilgilenmek, çalışmak güzel. Öyle de olmalı zaten. Kendi çocukların için : "onlar zaten yanımda her zaman ilgilenirim." diyorsunuz. Mesleğe kaptırıyorsunuz kendinizi bir bakmışsınız zaman akıp gitmiş.
İOKBS denemelerine o kadar çok zaman ayırmışım ki günlerden bir gün çalıştığım odanın kapısını açtığımda bir kağıtta şöyle yazıyordu:
" Baba, senin hayatında bizler yokuz. Senin hayatında sadece öğrencilerin ve denemelerin var." Sanırım son nefesimi verene kadar bu cümle yüreğimi acıtmaya devam edecek.
Bir ricam var sizlerden benim yaptığım hatayı lütfen yapmayın ve çocuklarınıza zaman ayırın. Bu paylaşımı yapma amacım başka çocukların da bunu yaşamasını istemeyişimdir. Rahatsız ettiysem lütfen haklarınızı helal edin.
Oğlum küçükken anne sen okula gitme.Sen anne ol babam öğretmen olsun demişti. Okuldan gelince doğal olarak bir şeyler yapıyoruz evde. Birgün gün bana anne sehpaları sen benden daha çok seviyorsun demişti. Çok üzülmüştüm bu cümlelerine.Ondan sonra elimden geldiği kadarıyla ona vakit ayırmaya zaman geçirmeye çalışıyordum. O uyuduktan sonra işlerimi yapmaya çalışıyordum. Ama tabii onun istediği miktarda olmuyordu maalesef. Büyüdü şimdi üniversitede okuyor.
O söylediklerini hatırlamıyor ama ben hiç unutmuyorum.
