2016 yılı kızım üniversite sınavına girecek.
Bu arada kayınbabam yıllardır hasta.Artık iyice de yaşlanmıştı.O hafta salı akşam kayınbabamlara gittik.Yaşama hevesi kalmamıştı,artık.Kızım özel dersti,etüttü gelememişti.
İçimde bir his vardı.”Allahım diyordum.Nolur kızımın sınavından önce dedesine bir şey olmasın.O dedesini çok sever.”
Cuma akşam üzeri görümcem aradı.Kayınbabam vefat etmiş.Eşime benim söylememi istedi.Üzerime yüklenilen yükü siz tahmin edin.
Hemen eşimi aradım.İkimizin de ilk düşündüğü bu haberi kızımdan nasıl saklayacağımız oldu.
Elimizden geldiğince herkese kızımın durumunu anlatıp gizleyeceğimizi söyledik.
Cumartesi ben sınava götürdüm.Zaten babasını ilk sınavda da istememişti.Gerek yok demişti.O cenaze işleriyle ilgilendi.Sınav sonrası eve geldik.Telefonları sessize alıp ortadan kaldırıyorduk. Akşam kızım İPad’i aramış.Kırlentin altından aldığında ana ekranda İMessage olarak bir başsağlığı mesajı görmüş.Tabi hemen bildi.
Ertesi gün o üzüntüyle sınava girdi.Sınav boyunca sessiz sessiz ağlamış.Burnunu bile çekememiş ki başkası rahatsız olmasın.
Denemelerden çok daha düşük bir puan geldi.Ama yine de istediği bölüme girebildi.
O İPad’den daha önce hiç mesaj gelmemişti.Sonrasında da hiç mesaj gelmedi.O zaman o ekrana nasıl düşebildi hiç çözemedik.
Şu an sınavda olan ve yarın da sınava girecek gençlerimizin rabbim yar ve yardımcısı olsun.
Allah rahmet eylesin. Çok etkilendim. Her sınav görevi aldığımda öğrenciyle birlikte sınava hazırlanan aileleri düşünürüm.
Formları teker teker kontrol ederim. İsim imza kodlama... Vs. Evrakları paketlerken üç defa kendim, bir defa yanımdakine saydırırım.
Her öğrencinin mutlaka bir hikayesi olduğuna inanırım. Belki de başkaca nedenlerden dolayı (ailenin maddi imkansızlığından, kız çocuğuysa aile tavrından... Vs.) bir daha sınava giremeyebilir.