Herkesten onay alabileceğimi düşünüyordum. Eğer yeterince iyi olursam, yeterince çabalarsam, herkes beni niye beğenmesin, niye onaylamasın, niye sevmesin diye düşündüm ondan sonra farkettim ki herkes benim eforumu, benim gerçekten elimden geleni yaptığımi bilmiyor. Kimse de beni beğenmek zorunda değil. Ne kadar iyi yaparsam yapayım herkese kendimi beğendiremeyeceğim. Sonra şöyle düşündüm, su kadar insan var beni sevdiğini söyleyen. Bu insanlar ben iyisini yapmasam bile beni kabul edebilir. Kusur arayan da illaki bulur... Buluyor da... Biliyorum üzülmenin bir faydası yok. Peki neden üzülüyorum?
Bir gün talebelerinden biri Abdulkadir Geylani hazretlerine "Efendim insanlar sizi çok seviyorlar" der. Abdulkadir Geylani'de der ki İnsan bu bugün sever, yarın söver.Önemli olan Allah'ın sevmesi.
