mesleğimin 21. yılında şunu öğrendim bugün
yerden bir çöp alsanız "bu çöpü ben aldım" diye avaz avaz kendinizi özmeniz gerekiyor.
çünkü çok çalışan değil kendini iyi pazarlayanlar kazanıyor her defasında.
üz
üzülme öğretmenim,
bu konuda yalnız değilsin...
pazarlama yanında yalakalık...
ve tabi ki..
padişahım..çok yaşacıları unutmamak lazım..
ama her şeye rağmen..
elif gibi dosdoğru olmak...
en güzelidir..
sunay akının bir öyküde anlattığı gibi...
bu ülkeyi ayakta tutan hisse senetleri değil...
hissi değerleridir..
Barış manço da diyor ya...
Bir gün bir yoksul öldü, üzüldü mahalleli
Ama bir kefen parası bulamadı mahalleli
Kul Ahmet dedi yalan dünya, çıkardı ceketini
Örttü garibin üstüne, kaldırdı cenazeyi
sen bildiğin yolda devam et...
gerisi hikayedir..
