26 HAZİRAN 2006 'da canım babamı kaybettim.Hem de hiç haketmediği bir biçimde ölümle.caninin biri evimizin önünden alıp gidiyor,ve 6 el pompalıyla ateş ederek hiç hakkı olmadan(hiç kimsenin bir başkasının canını gasp etmeye hakkı yok)babamı vurdu.Oysa bizim ne güzel planlarımız vardı.19 mayısta sözlenmiştim nişan yapacaktık,düğün yapacaktık karşılıklı geçip oynayacak,beraber çeyiz alışverişi yapacaktık..ama olmadı ölmeden 2 gün önce beraber gidip yemek takımımı almıştık bana alacağı son hediye buymuş.kendisi ilçemizde herkes tarafından tanınan ve sevilen bi öğretmendi olay esnasında etrafta oyun oynayan çocuklar varmış o kadar düşünceliydi ki kendi vurulduğunu düşünmeyerek o katile dur ateş etme etrafta çocuklar var demiş ama o katil dinlememiş ve ateşe devam etmiş.dostlarımızdan biri bir laf etti cenazı zamanı "senin babanın en büyük silahı dili ve zekasıydı diye".keşke hepimiz böyle olabilsekbu yaz allah nasip ederse düğünüm var ve ben o kadar yalnız ve mutsuzum ki...kız evlatlar biraz daha babacıdır derler annemi de seviyorum ama babam benim için daha farklıydı herşeyimdi o benim.şu anda o katil 25 yıl hapis cezasına çarptırıldı,burda ki cezasını adalet diğer dünyada cenab-ı hakkın adaleti verecek ve o katilin diğer tarafta iki elimizde yakasında olacak benim annemin kardeşimin babaannemin ve en önemlisi bakalım babamın hakkını nasıl ödeyecek?keşke diyorum biraz daha insanlara sevgimizi duygularımızı daha fazla belirtebilsek öfke kavga yerine kardeş olmayı başarabilsek
Şu an 1.670 kişi ve 72 üye var.
