Görev Yaptığınız Yeri Özlediniz Mi?

her yerin kendine göre acı-tatlı anı ve tecrübeleri oluyor.illaki özlüyorsunuz görev yaptığınız yerleri.

görev yaptığım yerleri gerçekten özlüyorum.acı tatlı anılarımız var.haklarını helal etsinler.

hem de nasıl şu an istanbulda öğretmenlik yapıyorum küçük yerler daha güzeldi

özlenmez mi? ilk görev yerimdi.belki hayatımda unutmayacağım anılar saklı o günlerde.belki gün gelir oraları ve öğrencilerimi görürüm...

Eskiden görev yapılan okullar özlenmez mi ben en çok Şırnak-Silopi-Çalışkan İlköğretim Okulunu özledim.O okuldan geleli 9 sene geçmiş benim öğrencilerim şimdi  tam 18 yaşına bastılar ne garip değil mi hayatta bir daha göremeyeceksiniz onları.Ama onlar bizleri  mutlaka unutmamışlardır.

Bende eski görev yerimi cok özlüyorum.Van  ın Başkale ilcesınde agır kosullarda gorev yaptım.Su an memletımde gorev yapıyorum bazen özluyoum oraları.

bazen özlüyorum.van saray ilçesindeydim.kalabalıklığını özlüyorum.orada müstakildi sınıfım.şu an birleştirilmiş.arkadaşlarımı çok özledim.

ben çoook özlüyorum.4 yıl Batman gerçüş ün köyünde görev yapmıştım.Şu anda konyada görev yapıyorumm.Yaşam şartları ve çalıştığım okul şartları kıyaslanamayacak kadar farklı,herşey güzel.Ama oralar hala burnumda tütüyor özellikle öğrencilerim ve arkadaşlarım.

özleyecek yerim yok.. başladım bitiriyorum.aynı il....   değişik  üç okul.. aynı okul 19 yıl.. her şey "den den" .... iyi ki beş yılda bir öğrenciler değişiyor..   güzel   yanı  , öğrencilerimin üniversiteden sonraki hayatlarını bile takip edebiliyorum..

gerçekten ya insanın ilk görev yerinin güzelliği başka güzel oluyor  3 yıl Ağrı Eleşkirt Akyumak Köyü İlköğretim Okulu'nda görev yaptım 1yıl aynı ilçenin Molla süleyman Gazi İlköğretim Okulu'nda görev yaptım. Ne günlerdi yaaa şartları ağırdı ama yine de güzeldi
  1. sınıfta okuttuğum öğrencilerim neredeyse liseye geçecekler
 ne kadar büyümüşlerdir
   

Ben de Eskişehir -Alpu Bahçecik köyünü ,oradaki öğrencilerimi ,arkadaşlarımı ...daha doğrusu oradaki o nefesi o havayı özledim.Hem de çok özledim.

tabii ki.. doğubayazıtım!!! nasıl özlemem! orda arkadaşlıklar bir başkaydı, öğrenciler saf, masum. oğlum büyüsün, mutlaka götüreceğim oralara..

Evet...
Adıyaman ilk göz ağrımdı.
"oy adıyaman "türküsünü dinledikçe gözlerim dalıyor.Hüzünleniyorum.
Çocuklarımın çogu baba olmuştur.
Belki orada olsaydım galiba onların çocuklarını da okutacaktım.
Tabi velilerine kendilerini anlatırken şimdide veli olarak çocuklarını kendilerine anlatmak...Nasıl bir duygu olurdu düşünün
Saygılar.

samsun vezirköprüdeki okulum burnumda tütüyosun allah izin verirse 8 ay sonra sana kavuşuyorum...

ben de özledim.hem de çok.değerini gidince anladım.