Hayat Bir Çocuğa Nasıl Anlatılmalı?

Aylin Kotil'in çok güzel bir yazısı. Paylaşmak istedim...

Arkadaşımın kızı bir yaşına gelmişti, 'Sen eğitimcisin,   neler öğretmem gerekiyor, bazen kendimi çok çaresiz hissediyorum' dedi. Sorusu kolaydı ama yanıtı zordu, akıl vermesi basitti ama uygulaması karmaşıktı, anlatmaya başladım:
 Annelik uzun zaman alan ve günün yirmi dört saati devam eden adı 'insan yetiştirmek' olan bir iş. Bir kere bilmelisin ki, zaman alacak. Neye zaman harcarsan onun karşılığını alırsın. İşine zaman harcarsan işinden, eşine zaman harcarsan eşinden, çocuğuna zaman ayırırsan da ondan karşılığını alırsın. Yapabiliyorsan gözyaşlarını tutmamasını öğret, acı çekmeden olgunlaşamayacağını... Kıskanmamayı öğret ona, arkadaşının başarısından mutlu olmayı, birlikte sevinçleri paylaşmayı, içinden 'neden ben değil de o?' demeden...
 Kazanmaktan mutluluk duyup içine sindirmeyi, ama aynı zamanda kaybetmeyi öğrenmesini. Çünkü bir adım sonrasında görünüşte galip olanları gösterecek hayat ona. Her şeyin bir sonu olduğunu öğret. Sahip olduğu bütün değerlerin bir gün keyif vermeyebileceğ ini, kazanılan ve harcananın bir sonu olduğunu, gidilen yerlerin zamanla bıkkınlık verebileceğini, her şeyi tüketebileceğini, tüketemeyeceği tek şeyin bilgi olduğunu öğret. Kitaplardan keyif almasını, ders çalışmak istemiyorsa zorlanmamasını , ama okumayı sevmesini öğret ona. Elbet er ya da geç alacaksın biliyorum, ama mümkün olduğunca geç al ona bilgisayarı. Ona kendisi ile kalacağı sakin zamanlar ver, sıkılmayı öğret ona, sıkılıp ta kendini yönlendirmeyi bulmasını.
 Doğaya götür onu, hayvanlardan korkmaması gerektiğini öğret. Arıların bizi sokmasından çok, nasıl bal yaptığını anlat. Doğanın kendi içindeki gizemini bulmasına yardımcı ol, yağmurdan sonraki toprak kokusundan keyif almasını sağla. Soğuk kış gecesinde ateş yakmayı öğret, belki büyüdüğünde bir gece sevgilisine ateş yakar ve belki binlerce yıldızın altında birbirlerine sarılırlar, bunu öğretmemiş diğer sevgililerin aksine...
 Şartlar çok zor olsa da yalan söylememesi gerektiğini öğret ona. Kazandığı elli milyonun piyangodan çıkan beş yüz milyardan çok daha keyifli olduğunu öğret. Alın terine saygıyı öğret ona.
Aşk acısı çekmenin hiç âşık olmamaktan daha güzel bir duygu olduğunu öğret. Kendi doğruları üzerinden kimsenin onu yargılamasına izin vermemesi gerektiğini öğret, başkalarını da kendi doğruları üzerinden yargılamamayı. .. Bunun başkalarını dinlememek olduğunu değil, söylenenleri kendi eleğinden geçirmesi gerektiğini öğret. Kendi fikirlerine inanmanın güzelliklerini anlat.
 Hayatı sorgulamayı öğret ona... Bilginin en büyük güç olduğunu öğret. Yapabilirse bunu en büyük fiyata satmasını, ama kalbini ve ruhunu kendisine saklaması gerektiğini öğret. Haklı olduğu konuda sonuna kadar diretmesini öğret ve haklıyken dik durmasını.
 Günün birinde yaptıkları değil yapmadıkları için pişmanlık duyabileceğini öğret. Basit yaşaması gerektiğini öğret ona, çay içmekten keyif almayı... "İstemiyorum", "hayır" demeyi öğret ona, istediğinde ise "istiyorum" demeyi, Sevdiğinde ise "seni seviyorum" diyebilmeyi öğret ona. Bir kot pantolon ve tişörtle üniversiteyi bitirmeyi öğret ona. Temiz kokmasını...
 Sorgusuz sevmeyi...  El yazısı ile notlar yazmayı... Lafı dolandırmamayı ... Sevdiklerinin hiçbir zaman çantada keklik olmadığını, dostluğa yatırım yapması gerektiğini, kıymetini bilmeyenlerden uzaklaşmasını öğret ona. Müziği sevmesini, sporla barışık yaşamasını, İşlerin hiçbir zaman bitmediğini söyle ona, en yoğun zamanda bile kendine vakit ayırması gerektiğini öğret...   Ama en çok da kendini sevmesini öğret... Kendini sevmezse kimsenin onu sevmeyeceğini. .. Kendine çiçek almazsa kimseden çiçek beklememesi gerektiğini.. . Kendine özenli yemekler yapıp sofralar kurmazsa kimsenin onun için yemek hazırlamayacağını...
 
Hayatta her şeyden çok kendisinin önemli olduğunu öğret ona...

Bu güzel paylaşımınız için teşekkürler öğretmenim...

Öyle güzel anlatılmış ki,herkese ulaşmalı.Teşekkürler.

Hayatta her şeyden çok kendisinin önemli olduğunu öğret ona...

Genel hatları ile faydalı bulduğum yazının son cümlesini beğenmedim.

İnsanın kendisi her şeyden daha mı önemlidir?  

Öğrenmesi gerekli biliyorum; tüm insanların dürüst ve adil olmadığını, fakat şunu da öğret ona: Her alçağa karşı bir kahraman, her bencil politikacıya karşı kendini adamış bir lider vardır.

Her düşmana karşı bir dost olduğunu da öğret ona.

Zaman alacak biliyorum, fakat eğer öğretebilirsen, kazanılan bir doların, bulunan beş dolardan daha değerli olduğunu öğret.

Kaybetmeyi öğrenmesini öğret ona ve kazanmaktan neşe duymayı.

Kıskançlıktan uzaklara yönelt onu.

Eğer yapabilirsen, sessiz kahkahaların gizemini öğret ona. Bırak erken öğrensin, zorbaların görünüşte galip olduklarını…

Eğer yapabilirsen; ona kitapların mucizelerini öğret. Fakat ona; gökyüzündeki kuşların, güneşin yüzü önündeki arıların ve yemyeşil yamaçtaki çiçeklerin ebedi gizemini düşünebileceği zamanlar da tanı…

Okulda hata yapmanın, hile yapmaktan çok daha onurlu olduğunu öğret ona.

Ona kendi fikirlerine inanmasını öğret, herkes ona yanlış olduğunu söylediğinde dahi…

Nazik insanlara karşı nazik, sert insanlara karşı sert olmasını öğret ona.

Herkes birbirine takılmış bir yönde giderken, kitleleri izlemeyecek gücü vermeye çalış oğluma.

Tüm insanları dinlemesini ve sadece iyi olanları almasını da öğret…

Eğer yapabilirsen üzüldüğünde bile nasıl gülümseyebileceğini öğret ona. Gözyaşlarında hiçbir utanç olmadığını öğret.

Herkesin sadece kendi iyiliği için çalıştığına inananlara dudak bükmesini öğret ona ve aşırı ilgiye dikkat etmesini…

Ona, kuvvetini ve beynini en yüksek fiyata satmasını, fakat hiçbir zaman kalbine ve ruhuna fiyat etiketi koymamasını öğret.

Uluyan bir insan kalabalığına kulaklarını tıkamasını öğret.

Ona nazik davran ama onu kucaklama. Çünkü, ancak ateş çeliği saflaştırır.

Bırak sabırsız olacak kadar cesaretine sahip olsun, bırak cesur olacak kadar sabrı olsun.

Ona her zaman kendisine karşı derin bir inanç taşımasını öğret. Böylece insanlığa karşı da derin bir inanç taşıyacakır…

Bu, büyük bir taleptir, ne kadarını yapabilirsen bir bakalım…

O ne kadar iyi, küçük bir insan, oğlum…

Alıntı..

hayat dediğimiz nedir ki, sadece acı ve keder...
ama mutluluk da var işin ucunda....
hangisini öğretmeliyim diye düşünme...
hepsinden birer parça kafidir...

alıntı değildir...

Herkesin sadece kendi iyiliği için çalıştığına inananlara dudak bükmesini öğret ona ve aşırı ilgiye dikkat etmesini…
evet bu söze çok dikkat etmek gerekir....

Bu güzel paylaşımınız için teşekkürler öğretmenim...

Öyle güzel anlatılmış ki,herkese ulaşmalı.Teşekkürler.

baranuz ve DENİZİM öğretmenlerim okuduğunuz için ben teşekkür ederim.

yağızali, edessa_272 ve nurcany öğretmenlerim paylaşımlarınız ve katkılarınız için teşekkür ederim.

hayat da bir tür oyundur.
sadece yaşınız büyümüş ve ilgileriniz ve  işleriniz farklı olacak o kadar.

Genel hatları ile faydalı bulduğum yazının son cümlesini beğenmedim.

İnsanın kendisi her şeyden daha mı önemlidir?  

turgutkuzan öğretmenim öncelikle okuduğunuz ve paylaştığınız için teşekkür ederim.
Bence insan önce kendini önemsemeli ki diğer insanları önemseyebilsin, önce kendini sevmeli ki diğer insanları sevebilsin.
Bizlere öncelikle diğer insanları önemsememiz öğretildi, kendimizden önce diğer insanları düşünmeliydik. Siz keşke söylemeseydim diyorsunuz. Ben ise keşke örneğin hayır kelimesini daha sık söyleseydim diyorum.
40 yaşın kıyısındaki bir kişi olarak bu kelimeyi ancak son yıllarda  daha çok kullanmaya başladım.
Şimdiki çocuklar ve gençler öncelikle kendilerini önemsiyorlar. Bizlere düşen görev ise kendilerini önemsemelerini,  başkalarına karşı  saygı ve sevgi çerçevesinde yürütmelerini sağlamak olmalı.

hayat da bir tür oyundur.
sadece yaşınız büyümüş ve ilgileriniz ve  işleriniz farklı olacak o kadar.

Sibumi öğretmenim okuyup katkı sağladığınız  için teşekkür ederim.

N.HÜLYA öğretmenim bu konuyu takip etmek istemiştim, fakat meclis üyeliği faaliyetlerimiz sitedeki konuları takip etmemi zorlaştırdı. Benzer bir konu açma ihtiyacı hissedince konuyu hatırladım.

Mesajıma cevap olarak yazmış olduğunuz konuda bir açıklamayı aşağıya ekliyorum. Gecikme için özür dilerim.

Siz keşke söylemeseydim diyorsunuz. Ben ise keşke örneğin hayır kelimesini daha sık söyleseydim diyorum.

Başta hayır kelimesi olmak üzere hiç bir olumsuz kelime, cümle kullanmamaya özen gösteriyorum.
Hayır demek yerine hayır kelimesini kullanmamı gerektiren sebebi söylüyorum.

Örnek:
Bilgisayarda çalışıyorum.
Yeğenim bilgisayarı kullanmak istiyor.
O an için bilgisayarı kullanmasını uygun görmüyorum.
Söylediğim şöyle bir şey olur:
-Ders çalıştın mı?
veya
sorumluluğunda olan başka bir işi yaptın mı?
Cevap genelikle olumsuz olacağı için, bilgisayarı istemekten vazgeçiyor

Hayır kelimesi kullanmak yerine bu tür cevaplar vermek uygun olmaz mı?
 

Şimdiki çocuklar ve gençler öncelikle kendilerini önemsiyorlar.

Kişilerin vasıflarını geliştirmek için kendilerini önemsemesini anlaşıyla karşılıyorum.
Fakat sahip olmadıkları vasıfları, varmış gibi gösterecek derecede önemsemek hatasına çok sık düşülmektedir.

Bu hata saygısızlığı beraberinde getirmektedir.

Kişiler kendilerine duydukları saygı kadar başkalarına saygı gösterebilmektedir.

Günümüz gençlerinin genelinin kendilerine saygıları olduğunu söyleyebilir misiniz?

Güzel paylaşımlarınız için,teşekkürler.

Keşke dememek....