günaydın benim oğlum 3 yaşına tam bir ay kala öğrendi tuvalete gitmeyi daha doğrusu kabullendi geçen yaz denedik kesinlikle istemedi bu sene başında birkaç kez girişimde bulunduk yine olmadı ve zorlamadık asla azarlamadık 35. ayında artık duruma hazırdı ve çişini ilk kez yaptığında mutluluğumu görmeliydiniz övdük çişin güzel kakan güzel ayyy ne güzel yapmışsın diyerek korkmasını önledik ve cesaret verdik yani asla zorlamayın üstüne gitmeyin korkutarak öğretmeyin çünkü kritik dönem ve ileride psikolojik sorunlar yaratabilir...
Kesinlikle haklısınız öğretmenim.Benim oğlum neredeyse 4 yaşını doldurmak üzereyken öğrendi tuvalet olayını.Önceki yıllarda dönem dönem denedik.Olmadı ,istemedi.Ben bezime yapıcam dedi.O dönem doktorumuz dahil çevremdeki herkes beni bunaltmıştı ama :(Gören "Aaaaaa daha bez mi var bunda.Çok geç kalmış." diyordu.Çocuk doktorumuz çocuk gelişim uzmanına yönlendirdi.Gittim.Oğluma ve bana sorduğu sorulara kızsam mı yoksa o an doktorun üstüne atlayıp "Sen ne diyorsun?" mu desem bilemedim >:(Resmen saçmaladı.En sonunda yeter dedim.Bezi alan benim,bağlayan ben.Bezli yaşayan insan olmadığına göre elbet o da öğrenecek.Bıraktım peşini.
Bir süre sonra oğlum kendisi yavaş yavaş banyoya gitmeye,tuvalet hakkında konuşmaya başladı.O istedikçe götürdüm yine.Bezini bağladım.Bağlarken de "Annecim istersen tuvaletin gelince beze yapma tuvalete gidelim." dedim.Ben ılımlı yaklaştıkça da o istedi zaten.
Bu arada nette okuduğum ve ilk çocuğumda farketmediğim bir gerçeği yaşadım.Çişini tuvalete yapmaya başlayan oğlum,artık bez istemez oldu.Bıraktık bezi.Ama bir gün bulunduğu odaya girdim,iğrenç bir koku ???Bu bir kenara geçmiş suçlu suçlu bana bakıyor.Nette bu konuda o ara okuduğum bilgiyi hatırladım o an.Çocuklar büyük tuvaletlerini tuvalete yapmaya korkarmış.Çünkü onun kendilerine ait bir parça olduğu için tuvalete bırakmaya korktuklarını :)Hemen dedim ki:"Annecim burada çok güzel bir şey kokuyor.Bu nedir?Önce suçlu bakan oğlum,bana kakasının olduğunu söyledi.Nerde dedim.Gösterdi.Odanın köşesine gidip,görünmez bir yere bırakmış onu.Hemen büyük sevinç gösterileri ile bunu başardığı için çok mutlu olduğumu,ancak kakasının burda tek başına mutsuz olacağını,tuvaletin içinde diğer kardeşlerinin onu beklediğini netteki okuduklarımdan yararlanarak anlattım.Sonra byük bir sevinç ve törenle onu oradan alıp tuvalete attık :)Ve yine büyük bir sevinçle ona el sallayıp,sifonu çektik.Diğer kardeşlerinin yanına gittiğini söyledik
Sonuç olarak oğlumun tek vukuatı oldu bu.O günden sonra da tuvalet sorununu tamamen çözmüş olduk.Biraz uzun yazdım ama bu konu uzun bir süre oğlumu da beni de çevreden dolayı çok etkilemişti.Paylaşmak istedim.Diyeceğim o ki:Bezli çocuk yok.Elbet bir gün öğrenecekler