bide cok inatlasiyor bizle yemek konusunda olsun ..usr giyme konusunda olsun ..neler yapmaliyiz 
Öğretmenim çocuklarla girdiğiniz inatlaşma yarışını asla kazanamazsınız. Uzlaşmayı öğretmelisiniz. Mama içen çocuk elbette başka şey yemez. Önce onu kesin. İki yaşında bir çocuğun mamaya değil gıdaya ihtiyacı var. Ardından aç bırakın eğer yemezse. Ama gerçekten aç bırakın. Hiçbir şey vermeyin. Merak etmeyin hiçbir şey olmaz. Yemek yeme alışkanlığı kazanması birkaç günü aç geçirmesinden daha önemli böyle düşünün. İlk günler çok zorlanırsınız. Ancak siz istikrarlı davranırsanız o da durumu kabullenmek zorunda kalır. İlk günler sadece sevdiği yiyecekleri pişirerek yemek seçme sorunu olmadan bu mücadeleye bir sıfır önde başlayabilirsiniz. Ama günler ilerledikçe asıl yemesi gereken yemekleri koyun önüne. Sofrada asla hiçbir şeyi yemesi için ısrar etmeyin yalvarmayın. Yemeği beğenmediği zaman istediği başka şeyi pişirmeyin. Çok sakin davranın, üzüldüğünüzü ya da sinirlendiğinizi asla belli etmeyin. Yemediğinde aşırı tepki verirseniz bu davranışını ödüllendirmiş olursunuz. Sadece tabağı önünden çekin ve çok zor olsa da siz yemeğe devam edin. Yemek asla evinizde kavga konusu olmamalı. Bir de evde hiç kimsenin "ben bunu yemem" demesine müsade etmeyin. Gerekirse eşinizin sevmediği şeyleri pişirmeyin ya da iğrenseniz bile sevmediğiniz şeyleri de çocuğunuza örnek olmak için yemeye zorlayın kendinizi. Yemek yemek sadece karın doyurmak için yapılan anlamsız bir eylem değildir. Ailenin sosyalleşmesi için de en önemli fırsattır. Her zaman sofraya birlikte oturun. Bırakın çocuğunuz da yemek saatini beklemeyi öğrensin. Asla televizyon karşısında yemek yedirmeyin. Çocuğunuz ne yediğini bilsin. Onunla besinler hakkında sık sık konuşun ama öğüt vermeden. Sadece sohbet edin. Örneğin yediğimiz yiyeceklerin bizi nasıl büyüttüğünü anlatın ayrıntısıyla. Cips, meyve suyu, kraker, bisküvi gibi zehirleri evinizden de hayatınızdan da uzak tutun. Bunlar hem çocuğunuzu yavaş yavaş zehirler hem de diğer yemeklerin tadını beğenmemesine sebep olur. Üstelik tahmin edemeyeceğiniz kadar tok tutuyorlar çocukları. Yemeğe iki saat kala yediği ufak bir kraker onu tok tutar ve sorfada yemek yemez. Böyle şeyleri nadiren ve ailece kutlamalar yapar gibi tüketin eğer vazgeçemiyorsanız. Sağlıklı beslenme alışkanlıkları kazanması için çocuğunuzun birkaç gün üzülmesine, ağlamasına tahammül etmek zorundasınız. Birkaç gün ya da belki bir kaç hafta içinde ama hiç taviz vermeden devam ederseniz bu sorunu kavgasız gürültüsüz çözersiniz. Elbette çocuğunuzun bazı yemekleri sevmeme ya da zaman zaman iştahsız olma hakkı olduğunu unutmamalısınız. Bir de bu uygulama sırasında eğer durumu anlamayacaklarını düşünüyorsanız babaanne, anneanne ve dedeleri evinize kabul etmeyin.
İki yaş ergenliği diye bir şey yok merak etmeyin. Bu günümüzde aşırı şımartılmış çocukların yaşadığı bir aşırılık sadece. Çocuklar doğal olarak iki yaşına girdiğinde ya da bu zamanlarda bağımsız hareket etmenin keyfine varmaya başlıyor. En büyük hakları olarak herşeyi kendi başlarına yapmak istiyorlar. Yapamadıklarında öfkelenebiliyorlar. Çocuğunuza kendini kanıtlaması için fırsatlar yaratın. Basit işlerini kendi yapması için onu destekleyin. Başardığında alkışla, sarılarak tebrik edin. Gözünüz hep üstünde olsun ama onun da bir birey olduğu gerçeğini kabullenin. İki yaşına gelmiş bir çocuğa hâlâ yemeğini siz yediriyorsanız ya da terliklerini ayağına siz giydiriyorsanız bağımlı bir çocuk yetiştiriyorsunuz demektir. Nasıl yapacağını öğretin ve bırakın işlerini kendisi yapsın. Çocuğunuza güvenin ve bunu ona sık sık belli edin. Çocuğunuz bu dönemde öfke krizlerine girebilir. Bu süreçlerde sadece ona sarılın ve sakinleşmesi için bekleyin. Eğer sarılmanıza izin vermiyorsa yanında durun kendine zarar vermesini önleyin. Asla tepki vermeyin. Zaten etrafına tamamen kapalı olacaktır. Sizin vereceğiniz tepkiler onu daha da öfkelendirmekten başka işe yaramayacaktır. Eğer öfke krizleri sırasında istediği şeyi yaparsanız, aşırı tepkiler verirseniz bunu silah olarak kullanmaya başlar.
Kıyafet konusunda kendi giysilerini seçmesine izin verin. Elbette bir dolap giysi içinden değil. Seçeneklerini üçe indirin ve bırakın kendi kararını versin. Benim kızım bir süre eşofman altının üzerine şort giyerek gezdi. Komik ama mutluydu. Her zaman şık olmak zorunda değil. Bırakın kendi olabilsin. Çocuklarımız büyüyor ve birer birey olmak istiyor. Bunu engellemeye çalışırsak sadece kriz yaşarız. Bu muhteşem duyguyu çocuklarımızla birlikte doya doya yaşamak en güzeli.
Yukarıda yazdığım herşey kendi kızımızda uyguladığımız ve %100 başarılı olduğumuz yöntemlerdir. Çocuk yetiştirmek zor değil eğlencelibir süreç. Zorluk diye anlatılanlar doğal sürecin bir parçası. Elbette uykusuz kalınacak, yorulunacak, evler dağınık olacak, çamaşırlar dağ gibi birikecek ve bazı işler bir türlü yetişmeyecek. ama sonuçta bir bireyin sizin yardımlarınızla olgunlaşmasını izliyorsunuz. Bundan daha güzel ne olabilir? Zorluklara değil eğlenceye ve mutluluğa odaklanırsanız herşey daha kolay ve keyifli geçer
hem sizin hem çocuğunuz için
Futi82 öğretmenim çok geçmiş olsun. Umarım en kısa zamanda iyileşir yavrunuz.
