resmen sınıfta kaldım..annelik eşlik öğretmenlik yetişemiyorumm..kaldıramıyoru mm..bebeğim bütün gün bakıcıda istediğim gibi ilgilenemiyorum besleyemiyorum geldiğimde yorgun oluyorum bütün işleri bırakıp onunla ilgileniyorum ama yetemiyorum sankii..o yattıktan sonra evin işine dönüyorum zaten gece pestilim çıkmış oluyor..öğretmenlik desen zaten sınıfımda hiç bişey istediğim gibi değil yaptığım işleri kendim beğenmez oldumm..keyif almıyorum ..bütün gün aklım evde ...allahtan eşim yardımcı ama bütün hırsımı ondan alıyorum bağırıp çağırıyorum ..bişey demiyor ama içten içe kırdığımın farkındayım..çevremde yakınılarımdan kimse yok bazen keşke olsa da bebeği bir gün bıraksam kendime baksam uyusam gezsem diye düşünüyorum sonra pişman oluyorum masum bebişimin suçu yok ..gerçekten kendimi hiç bu kadar kötü çaresiz hissetmemiştim.resmen depresyonda gibiyim sadece bebeğimle oyun oynadığım saatler keyifliyim o yatınca suratsız halime geri dönüyorum ..ne yaparsam yapayım bebeğime iyi bakamadığım düşüncesinden de sıyrılamıyorum
Ne kadar tanıdık
Ne kadar zor Ara tatilde dinlenin mutlaka hiçbir yere gitmeyin ev işine de yardımcı tutun anne olmanın güzelliğini o zaman anlayacaksınız ben de çok zorlandığım için biliyorum ücretsiz izin alabilecek durumda olmadan çocuk yapmamak lazımmış onu gördüm ne evde verim ne işte verim aslında herşeye yetişeyim derken hiçbir şeye yetişemiyorsunuz kendiniz de kayboluyorsunuz bu hengamede dinlenmek için mutlaka bişeyler yapın dinlenmeden hiç bir şeyi düzeltemezsiniz ...Allah kolaylık versin...
