Arkadaşlar bu hikayeyi bir dergide okudum ve sizinle paylaşmak istedim..Benim çok hoşuma gittiii:)!..
Bir Afrika kabilesinde ,hamile kalan kadınlar arkadaşlarını topşayıp doğaya gider, ve doğacak çocuğun şarkısını duyana dek meditasyon yapıp, dua ederler.Bu kabileye göre, her ruhun kendine özgü ses vibrasyonları vardır.Kadınlar bu seslere kulak verdiklerinde, hep birlikte yükses sesle seslendirirler.Sonra da kabileye dönüp şarkıyı herkese öğretirler.Çocuk doğduğunda , tüm kabile toplanarak ona şarkısını söyler.Çocuğun sonraki önemli dönemlerinde , aynı şarkı okunur.Ölüm döşeğinde de aynı şarkı okunur.......
Aslında hepimizin içinde bir şarkı olduğunu biliriz ve sevdiklerimizin zor zamanlarımızda bunu farketmelerini ve bize söylemeye yardımcı olmalarını arzu ederiz.Bu şarkı, afrika kabilesinde farklı bir zamanda da söylenir.Bir insan kabul edilmez bir cürüm işlediğinde, kabile toplanır ve ona şarkısını söyler.Çünkü bu kabileye göre, antisosyal davranışlar ceza ile düzeltilemez:
SEVGİYLE VE KİMLİĞİN HATIRLANMASIYLA ÇÖZÜLEBİLİR......
Kendi şarkısını duyduğun zaman , bir bir başkasına zarar verecek davranışlarda bulunma isteğine ihtiyaç kalmaz.Gerçek dost senin şarkını duyan ve ihtiyacın olduğunda sana tekrarlayandırrrr....
!!!!
