Hey Gidi Günler...

KIŞ YUFKASI

Tandırların "puğaresinden" çıkan o mübarek koku sokağa yayıldığı an bilirdik ki birileri "ekmek ediyor.." Yufkanın, bazlamanın, böreğin o burun tellerini yalayan kokusuna dayanmak ne kelime..
"Kim yapıyor, kimin tandırı bahın hele!" sorusu anında kafalarda yer ederdi.
"Sora sora Bağdat bulunmuş'ta" tandır mı bulunmayacaktı😊
Araya araya bulurduk.

O hamur kokan mübarek ellerin sahipleri ne güzel insanlardı.
Anaların, ağızları yaşmaklı gelinlerin, yapukları arkaya bağlı genç kızların ellerinde saca sığmayan bezeler açılır, evraaçle düşürülmeden saça yetiştilirdi. Tandırın altında güzün toplanmış gazeller, kesilmiş odun kabukları, sarı samanlar kor gibi yanar, pişirici bir eliyle yufkayı  çevirir, diğer eliyle ateşten kıpkırmızı olan alnındaki o mübarek teri silerdi.
Sürekli ayakta gezenin görevi onlara hizmet etmekti.
Tandır/ekmek sahibi sabah namazından hemen sonra tandırı yakar, ekmek tahtalarını, ohlaları, evracı, içilecek çayı, suyu hazırlar, sonrasında ekmek ediciler ve pişiriciler gelirdi.
Hoş geldin'ler, bereketli olsun'lar dilden dile dolaşırdı.
Sonrasında "Bismillah" denir ve başlanırdı.
Gün boyu sacın o kulakları kurcalayan sesi hiç susmazdı.
Ekmeğin bitimine yakın ikindi akşamında kollar ellerle ovulur, sırtlar sağa sola çevrilir gözlerde halkalar oluşmaya başlar..
Nihayetinde yufka bitmiştir.
Hepsi yorgundur.
Artık börek zamanıdır...
Kendilerine bakma vaktidir.
İçine patates, domates, çökelek ve yumurta yayılmış bir tarafı düz, diğer tarafı yay gibi kıvrılmış börekler tandırda nar gibi kızarmaya başlar, katmerlerin üzerine "sana yağı" sürülüp sofraya servis edilmeye çoktan  başlanmıştır...
Sohbetler, ağız dolusu kahkahalar, gülümsemeler yorgunluğun yerini alır..
Tavşan kanı çaylar yudumlanırken tandırda ki çaydanlığın fokurduyan buharında "kış yufkası" hikayesi can sağlığı üzere gelecek sonbahara bırakılmıştır.

Herkese afiyet olsun.

#adamınbiri#

HARMAN YERİ

Bir zamanlar yaz aylarında en çok ziyaret edilen/ettiğimiz yerlerden biriydi.
Biçerdöğerler gelmeden, hasat başlamadan önce eli öpülesi analarımız ellerinde çalgılarla gelir harman yerini sular, süpürür, lazım olan malzemeleri istif ederlerdi. Yardımlaşma, sohbet, ekili yerler, yapılacaklar, düğün dernek, yazın gelecekler, gübre, mazot borcu, biçer parası her şey konuşulurdu.
Tarladan gelen saplar bir yere yığılır, o zamanların meşhur "kara patoslarıyla" saman edilirdi. Tırpanla, Biçerdöğerler biçilen ekinler sal kurulmuş at arabaları ve traktörlerle getirilir, daire şeklinde yere serilir, döven denilen altı taşlı tahtadan araçlarla gün boyu üzerinde dönülür, yabaltılarla aktarılır sonrasında yığılır, usta adamların ellerinde saman bir yana buğdayı, arpası, mercimeği bir yana ayrılırdı. Her tarafta sap saman toz uçuşurdu. Kulaklar, burun, gözler dolar, eller ayaklar çatlar, harman bitiminde simsiyah olurdu herkes. Gaynak'tan, Gazan'dan, tulumbalardan; "Hadi emmin gurban ossun hemen guş gibi al gel sana gazoz alacam" diye kandırılır buz gibi sular getirtilir "depeye" dikilirdi. Bağlardan üzüm getirenler yol kenarında durur, sepet üzerindeki serilmiş bağ yaprakları özenle kaldırıp harman yerindekilere ikram ederlerdi.
Akşamları yer yatakları serilirdi harmana, toprak yerlere. Gökte ay, ne hayaller kurardık..
Kaynatılan çay, çalan radyolar, ağaç gölgeleri, koyun kuzu, sığır, manda sürüsü, gelengiler, köye gidenlere "ısmarıçlar" harmana getirilen yemekler, köpük ayranlar..
Çoluk çocuk, dövenden düşenler, samanda yatanlar, koşanlar...

Hey gidi günler hey!!
Aradan çook yıllar geçti. Şimdi sene 2021.
İmkanlar çoğaldı, teknoloji ilerledi, makineleşme hızlandı, eskilerin yerinde hep yeniler. Şimdi her şey kolay, her şey daha daha güzel. Ama o güzelliklerin hiçbiri bugünün "Cansız makinelerinde" maalesef yok.

Herkese hürmetler😔

#adamınbiri#

Bsio daki o stres dolu 8 yıl.
Hayal gibi simdi. Ya o zaman?
Stres, müdürlük, öğretmenlik, memurluk, işçilik, ustalık....

Tek çalışan arkadaşlar, hangi bölgede olursa olsunlar yıllık 30 hizmet puanını hak ediyorlar bence.