İdam Cezası Gelmeli Midir?

idam cezasını doğru bulmuyorum

Çocuklarınız hem de mübarek bir günde kaçırılıyor.Kaçıranı tanımıyorlar bile. Kıyamadıkları yavruları günlerce aylarca yok, haber alamıyorlar.Bir baba  olarak düşünüyorum acaba o anne o baba her akşam bir lokmada olsa sofraya oturabiliyor mu? Boğazından lokma geçebiliyor mu? Her gün yatağı boş...Kıyafetleri, okul arkadaşları, anıları...Her yerde bir parçası dolaşıyor.Ölse öldü diyecek mezarını bilecek gidip kaderine razı olacak.Ama o da yok!

Bir baba olarak düşünüyorum...
Üzerine belkide babasının son harçlığıyla alınmış yeni kıyafetleri hem de en güzel bir günde, cebinde topladığı şekerler ve tanımadığı bir adam söylemek istemiyorum ama düşünübiliyor musunuz bağırta bağırta çocuğu boğuyor....Boğazını kesiyor, öldürüyor.
O anı aklıma getiriyorum, söyleyecek kelime bulamıyorum,gözlerim doluyor.

O çocukların durumunu seyreden, izleyen her baba eminim ki bizim düşündüklerimizin aynısını düşünmüştür.

Dünyanın medeniyet bahçesi diye övünen-övülen amerika bu kadar mı akılsız?
İdamın her türünü pazar fiyatına sunuyor, uyguluyor.Neden kaldırmıyor? Onlar o kadar mı akılsız?
Aynı uygulamayı kendileri yaparken bir başka ülke de çıkıp "Arkadaş sen ne diyorsun sen önce kendine bak!" diyemiyor. Demekki bu "böyyük olmanın" bir özelliği.Kimsenin gıkı çıkmıyor.

Arkadaşlarımın hepsinin fikirlerine saygı duyuyorum ancak... Bir baba olarak -yukarıdaki olaya binaen-idamın getirilmesi taraftarıyım.

Çocuklarına kaybeden bütün anne ve babaların acılarını paylaşıyorum.Onlara bol bol sabır diliyorum.

Saygılar.

Bir şey paylaşmak istiyorum.Ortaokuldayken sınıfımızda çok güzel bir kız vardı.Teyzesi okulda ingilizce öğretmeni olan bir velet vardı.Gözü dönmüş.Şikayet edenlerin şikayetleri EĞİTİMCİ olan teyze tarafından hasır altı ediliyordu ÇOCUK DÜZELİR diye.Bu şahıs bir gün sınıftayız arkadaşa sözle tacizde bulunmaya başladı.Birazdan da benden dersi için soyunma odasına gidecektik.o arkadaş o kadar korktu ki bana (kantine gidecektim ve o kadar da samimi olmadığım bir kızdı)ne olur beni yalnız bırakma demişti korkulu gözlerle.32 yaşıma geldim o günü asla unutamam.Çocuk aklı işte sınıf öğretmenine söylemeye çekiniyorduk.Velhasıl işin ucunda taciz varsa kanımın son damlasına kadar varlık iddia ederim.Kendimce arkadaşı o an korumuş oldum.Ama bu velet ve aynı zihniyettekiler uslanmıyor ve DURDURULMALI.Mağdur olanların ruhsal durumlarını düşünelim lütfen.

Adalet sisteminin amacı suçluları korumak değil, suça gereken cezayı vermektir.
Ülkemizde uygulanan şey; cezalandırma yerine az cezayla ıslah sistemi, mağdurun daha da mağdur, suçlunun da alemin kralı olmasını sağlıyor
( örnekler saymakla bitmez)...
Adaletin terazisi kaymış, yerine oturtmak lazım...

Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Öğretim Üyesi Prof. Hasan İşgüzar, ölüm cezasına karşı olmanın tek gerekçesinin adli hata yapıldığında telafisinin mümkün olmaması olduğunu söyledi. İşgüzar, “Yoksa ben de bir kız çocuk babasıyım. Böyle bir durumda değil idam cezası geri gelsin demeyi, zanlıyı kıyma makinesinden geçirmek isterim. Ama adli hata yapıldığında geri dönüşü yok, telafisi mümkün değil. Türkiye’de yargının durumu ortada” dedi.
 
Türkiye’de idamın uygulandığı dönemde suç oranında azalma olmadığını dikkat çeken İşgüzar, “Aksine idamı gerektiren suçlarda artış olduğunu görüyoruz. Yani idamın suçluyu caydırmakla ilgisi yok. İdamı mağdur ailelerin acısını hafifletmek için isteriz” diye konuştu.
 
Hasan İşgüzar, idamın geri gelmesi yerine çözüm olarak infaz sisteminin düzeltilmesi gerektiğini işaret etti. Türkiye’de 10 kere müebbet de alsa bir suçlunun, 10 yıldan fazla hapis yatmadığına dikkat çekti. İşgüzar, “Ağca Türkiye’de olsaydı 10 yıl yatmazdı hapiste. 20 yıl cezası olan 6-7 yılda çıkıyor. Ya indirimlerle ya da aflarla çıkıyor. Oysa müebbet alan ya da 20-30 yıl ceza alan gerçekten bu kadar içerde kalacağını bilse idama gerek kalmaz” dedi.
 
İşgüzar, “Hırsızlık, kapkaç, adam öldürme, tecavüz gibi suçlardan hüküm giyenlerin af kapsamına girmeyeceğine dair anayasa değişikliği yaparsınız. Ama 70 yıldır kimse yapmıyor, belki bir gün ben de girerim düşüncesiyle.”
 
Suçluyu azaltmada eğitimin de önemine dikkat çeken İşgüzar, karakola şikayete giden kadının ‘kocandır döver de’ diyerek evine gönderildiğini, hakimlerin çocuğa tecavüz edenlere ‘ama o da istedi’ diyerek indirim uyguladığını anımsattı.