Kendimizi değiştirirsek düzen ancak o zaman değişir.Bir görev size verildiğinde " bu görev benim hakkım değil falancanın" diyebildiğimiz an her şey yoluna girer.Okul kantininde çocuğumuz diğer çocuklarla beraber sıraya girdiğinde, hastanede eşimiz dostumuz çalışsa bile sıra beklediğimizde başkalarının da görüşlerinin doğru olabileceğini siyasi sportif dini her türlü görüşe sözle de olsa müdahale etmediğimizde hemen olmasa da zaten her şey yoluna girecektir.
Güzel ifade etmişsiniz,etki alanımız sadece kendimiz.Şikayet ederek,suçlayarak da bir yere varılmıyor.Biz ancak kendimize çekidüzen verip başkalarına model olabiliyorsak değişiyor olumsuzluklar.Model olmak için de daha küçüklükten değer verildiğini hissetmen gerekiyor.O da yok.
Acar Baltaş'ın son videosunu seyretmiştim.Epeyi de not tuttum.Oradan anladığım kadarıyla,biz ülkece topumuz,birbirimize değer vermiyoruz.Mış gibi yapıyoruz.Yanımızdakine değer verdiğimizi hissettirmiyoruz.Bu yüzden gruplaşmaya,taraftar olmaya,öfkeli olmaya daha çok meyilliyiz.İnsanlarda ille benzerlik arıyoruz.Benzerlerimizle kolayca iletişim kuruyoruz.Gruplaştıkça,taraftar oldukça sadece yancılarımızı kolluyoruz.Bu yüzden farklı olanlar hep daha kızgın ve atak oluyor ya da silikleşiyor.Kim kaparsa elinde kalıyor.Canımülkemde yaşamak bazen Tom ve Jeri'nin hali gibi tıpkı.Bazen Tom oluyoruz bazen Jeri.