meclise giren her vekilin rengi de mesleği de bir anda değişir.Öğretmeni öğretmen olan daha fazla ezer arkadaşlar.Hangimiz ilçe milli eğitimlerde normal halk kadar ilgi ve alaka görüyoruz
Eskiden MEM'lere gider 5-10 dakika oturur, çay kahve içerdik. İş yoğunluğundan mı, şartlar mı değişti, resmiyet mi arttı bilemiyorum resmi bir iş çıkmadıkça uğramaz olduk.
Küçük ilçelerde bu sıcak karşılama halen devam ediyor olabilir, ancak merkezlerde olması gerekenden fazla bir devlet memuriyeti duruşu var gibi. MEM'lerin kapısından girer girmez bu resmiyet hemen göze çarpıyor.
Karşılıklı oturup dostça sohbet ettiğimiz müdürlerimiz, kaymakamlarımız da oldu, kulakları çınlasın.. Ama karşısında hazır ol vaziyetinde beklenmesinin saygı olabileceğini düşünenleri de gördük.
Şu zamanda ''müdürüm şöyle bir hal hatır sormaya, çayınızı içmeye geldik'' diyemiyoruz artık, dedirtilmiyor. MEM'lere duyrulur. Kimseyi suçlamak için değil, fakat daha iyi olabilir bu ilişkiler. Öğretmenlerin bu kuruma daha rahat giriş çıkışı için normlar biraz yumuşatılabilir.
Muhakkak her yerde böyle değildir. İyi örneklerin sergilendiği yerler de vardır, onları tebrik etmek lazım..