İlk Ders Anılarınız...

İlk dersinizde neler söylediniz,neler yaptınız ve neler hissettiniz acaba?
Ben inşallah bu sene atanacağım.Yani yaklaşık 1 yıl sonra öğretmen olacağım ama ne yalan söyleyeyim sanki o ilk dersten biraz korkuyor gibiyim.
Bu yüzden sizlere sormak istedim.İlk derste yaşadıklarınızı paylaşırsanız,hatta önerilerinizi de söylerseniz çok sevinirim...

İlk dersinizin nasıl olacağını tahmin edersiniz:

- Meraba çocuklar!
- Soool.
- Naaassınız?
- Soool!
- Oturun bakiiim.

Öğrencilerimle ilk karşılaştığımda böyle olacağını sanıyordum. Kışın ortası. Diz boyu kar.  Sınıfa girdim. Baktım öğrenciler sobanın etrafını sarmış içeri giren yeni öğretmene bakıp kıkır, kıkır gülüyorlar. Keyiflerine dokunmadım. Soba etrafında isimlerini öğrenmeye başladım. Öğrencilerim sonraki yıllarda ilk olarak hangi sınıfta olduklarını sorduğumu söylerlerdi.

Okulda, lojmanda sabit telefon yok. Cep telefonumun çektiği en yakın yer 15 Km ötede. (Telsim’in azizliği) Ne yapacağımı sorabileceğim kimsem yok. O soğukta terlemeye başlarken öğrencilerim hemen yardıma koştu.

- Ürtmenim İstiklal Marşı!
- Tamam okuyalım.

Okuduktan sonra;
- Ürtmenim ben okuyacağım.
- Neyi
- Andımızııııı.

Sonra öğrenciler sıralara oturdular. Ben onlara bakıyorum onlar bana. Öğrencilerden biri elinde kitap fırladı: “Bunu defterimize yazalım mı?” dedi. Derin nefes aldım. Tamam yazın dedim. Sanırım 2. sınıf öğrencilerinden biri matematik kitabını gösterdi. Yazalım mı dedi. Neden olmasın dedim. (Benden önce öyle alışmışlar. Taktiği sonradan kaptım. Matematik kitabına baktırıp yazdırılıyormuş ki defterleri boş kalmasın. Müfettişlere hoş görünme amaçlı.)

Öğrenciler kendi kendilerine ödev verdiler. Ben boş kaldım. Sonra sınıfı dolaşmaya başladım. Baktım panoda ders çizelgesi. En altta ödevli, öğretmenli dersler bunlar diye yazıyor. Hemen mantığı çözdüm. Artık sonraki dersin hangi ders olduğunu öğrenmiş oldum. Baktım önümde sınıf defteri. Karıştırdım. Onu da çözüverdim. Keyiften bi de yoklama alayım dedim. O gün hep böyle geçti. Öğrencilerim “Bunu yapalım mı?” derlerdi ben de tamam derdim. Unutulmayacak gündü.

Ben birinci sınıflarla oryantasyon haftasında ilk dersimi geçirmiştim. Oryantasyon haftası olunca ve şahıslar minikler olunca; tanışma ve oyunla geçmişti.
Beni bir sene boyunca hiç anlayamayacaklarını düşünüyordum. Çünkü her cümlemi en az iki kez tekrar ediyordum. Tabi sonrasını gözlemleyemedim. Çünkü sonraki hafta 5. sınıflarla devam ettim, öğretmen yetersizliği nedeniyle...

İlk gün çok heyecanlıydım.Çocuklara ne sorsam cevap alamıyorum.Cevap verseler de ben anlamıyorum.( Bizim köylüler için bi sözlük hazırlamayı bile düşünüyorum.) Neyse üçüncü derste bi baktım muhtar:
"Hocam çabuk çık yol kapancek asfat olcek" dedi.Benden de bi karton istedi yolu kapatacak ya yazı yazcakmış. Yazı şöyle: "ASFAT ATILIYO ARABAYLA GEÇMEYİN"
Ben de hemen dağıttım çocukları. Çıktım dışarı muhtar kahveden sesleniyo:
"Hocam ge yaa bi çayımızı içive."
Neyse kahvede bi muhabbet   (aman yani ilk ve son gidişim oldu).
Muhtarın arabayla aşağı köydeki okula gittik. Orada bi saate yakın bekledikten sonra beni okula yemek taşıyan arabayla ilçeye gönderdiler.(Bu arada köyde cep telefonu da sadece imamın evinden çekiyo)İki gün mazeret izni aldırdı muhtar sağolsun. :-[İki gün sonra köye döndüğümde asfalt çalışmalarının hafta sonuna kaldığını öğrendim. 
Şimdi hatırladıkça gülümsüyorum.  Herşeye rağmen ilk günün heyecanı bambaşkaydı.

Hatırladığım en önemli şey göreve başladıktan iki gün sonra acile gidişimdi.Evet bende öğretmen hastalığına tutulmuş,faranjit olmuştum:)Galiba bir türlü susmayan sınıfı,bir ara İnönü stadı zannettim:)O gün akşam eve gittiğimde tıpkı bir ölü gibi hareketsiz yattığımı hatırlıyorum..Ne olursa olsun yine de güzel bir gündü,unutamayacağım kesin...

Tayin Yeri Şırnak

Daha Kararnamem çıkmamış. (İl emrine atanıp Kura çekiliyodu o zaman- 3 sene önce)

Ben ilk gün koşa koşa okula gittim. Zaten öğretmen sayısı yetersiz olduğundan hemen sınıfımı söyledi müdür yardımcım. bir yandan da kıs kıs gülüyordu bana ne hevesliymiş diye. Büyük bi okuldu. Törenden sonra sınıfa girdik. md. yard. bizi tanıştırdı. Karşımda 47 öğrenci ben de gümbür gümbür kalp atışları. Sınıfta çıt yok. ben onlara bakıyorum, onlar bana bakıyor. Neyse hepsini tek tek kaldırıp kendilerinden bahsettirdim. Fazla Türkçe bilmediklerinden onları anlamam  zaten epey vaktimi aldı.

Ben bu heyecanı sadece ilk dersimde yaşamadım. 3 okul değiştirdim ve her seferinde aynı heyecanı duydum.

Bu heyecanı hiç kaybetmemek ümidiyle

Sınıfıma ilk  gittiğimde zaten hepsi 9 öğrenci:) öğretmenim yok  selena geldi çocukların tek eğlenceleri dizi izlemekmiş:)  bazı dizilere izlememeleri için uyardım epey bi zaman sonra  herşey normale döndü sandım ama küresel ısınmayı anlattığımda hepsi ne olduğunu biliyorlar birinci sınıflar bile başladılar anlatmaya şaşırdım aferiiiiim dedim demek haberleri takip ediyorsunuz çocukların hepsi bir ağızdan:

-Selena da gösterdi hepsiniiiii diye bağırdılar
!!!!!!!!!!