İlkokul Yıllarımızda Nasıl Bir Öğrenciydik?

Okulu çok severdim. Birgün ayrı kalmak istemezdim.Babam kardeşiyle gitsin diye beni geç gönderdi.Çok okurdum. 3. sınıfta bandodaydım,çalışmalara hep katıldım.Fakat bayram günü tarlada iş var diye göndermediler.çok üzülmüştüm.5. sınıfta Mustafa Kemal in Kağnısı şiirinde Elif olmuştum.Haftalık harçlıklarımı hep dergi ve kitaplara harcardım.

sesiz sakin ve çalışkan bir öğrenciydim. o zaman da kimseye zorluk çıkartmıyordum şimdi de 

ögretmen çocugu olarak birazcık popülerdim,ama bunun yanında hiç de çalışkan degildim

İlkokul Yıllarımda, 1982 tarihli fotoğrafım

Beş kardeştik.Babamda memurdu ve annem ev hanımı çalışkan olmak zorundaydım.CANIM ÇALIŞMAK İSTEMİYOR gibi bir lüxsümüz yoktu.Ve çok şükür hepimizin birer mesleği oldu.En küçüğümüzde ktü makine mühendisliğinde okuyor.Ailem bizimle, biz onlarla gurur duyuyoruz.

1982 tarihli fotoğrafım

Aşırı sorumluluk sahibi, duygusal, her öğretmenin hayal ettiği gibi çok çalışkan bir öğrenciydim.İlkokul dahil lise 2. sınıfa kadar hiç zayıf almadım. Ama nedense ilkokul öğretmenim tarafından hiç takdir görmedim. Hala bunun nedenini sorgularım. O yüzden  pek hatırlamak istemediğim yıllardır.

1982 tarihli fotoğrafım

ailemin durumu iyi değildi..ilkokulda okurken kardeşimle geceleri sokağa çıkar,teneke toplardık...topladıklarımızı satar onlarla defterimizi kitaplarımızı alırdık.sobamız yanmazdı yorganın altında ders çalışırdık...kardeşim hep benim eskilerimi giymek zorunda kaldı...bu yüzden çok hırs yaptık..şu an kardeşim de benim gibi öğretmen. ama şuna inanıyorum ki biraz şartlarımız iyi olsaydı eminim bir şeyler farklı olurdu.nasip böyleymiş.şu an halimden de memnunum.öğrencilere bakıyorum yokluğunu bilmiyorlar.bu nedenle derse asılmıyorlar

5 kardeşten ortancasıyım, okulun açıldığı ilk 1 ay okula şalvarla devam eder daha sonra babam bir kot pantolon alırdı ve okula o pantolonla devam ederdik. garibim yaz tatilini göremezdi karnelere 1 ay kala miadı dolar ve şalvara devam.   çok iyi hatırlıyorum ilkokul 3. sınıfta ilk spor ayakkabım oldu. onuda babam almadı, ben aldım   Köyde gocuk ( ormancıların giydiği yeşil kaban ) satan bir amca vardı, babam o amcaya bizim çocuk gelirse istediğini ver demiş, bende sporuda ekleyiverdim   sabah tarlaya gider öğleye kadar çalışır oradanda okula giderdim. hafta sonları tarlada geçerdi. yaz tatillerinde inek otlatırdık. 4. sınıftayken bazı olaylar oldu teyzemle annem küstü ve kabak benim başıma patladı teyzeme zamanında 1 keçi vermişler, sizin keçilerle dursun yarıya bakın demişler. o 1 keçi çoğalmış ve yarısı 12 tane olmuş, tabi küsünce keçileri gittik teyzemin köyünden getirdik. bu keçiler tarla işlerine rahmet okutan cinsten Allahın her günü keçiye gidiyorum, bıktım usandım. Abim 15 tatilde bir gün gitti sagolsun keçileri kaybetti. keçiler 2-3 ay sonra 25 oldu hepsi dişiymiş kimi 2 tane yavru yaptı, rezilliğimi görmelisiniz. orta okula ilçede devam edeceğim dedim de keçilerden kurtuldum. orta okula başladığım gün babam eve gelir gelmez hepsini satmış   tabi boş zamanlarımda da okula gittim    geriye bakıp düşündüğümde ne oturup ders çalıştığımı hatırlıyorum ne de oyun oynadığımı. hanım bazen kızar oyun oynama diye bende gülerek çocukken hiç oynatmadılar bari sen rahat bırak diyorum. herşey şaka Allah o keçilerin yokluğunu vermesin onlar olmasa ben belki okumazdım..

Beş kardeştik.Babamda memurdu ve annem ev hanımı çalışkan olmak zorundaydım.CANIM ÇALIŞMAK İSTEMİYOR gibi bir lüxsümüz yoktu.Ve çok şükür hepimizin birer mesleği oldu........Ailem bizimle, biz onlarla gurur duyuyoruz.

bende ilavesi de var. 5 kardeşin yanında  rahmetli amcamın 3 çocuğuna da baktı babam ve hakkını ödeyemeyeceğim canım anam.... şimdi hepimizin bir mesleği var. Allah razı olsun.

biz de 8 kardeşiz,ilkokulda sınıfın en çalışkan öğrencilerindendim.babam memur maaşıyla zar zor okuttu bizi,aklımda hep birşeyler başaracağıma dair inancım vardı.az çalıştım,belki daha çok çalışsam daha iyi yerlerde olurdum,ama ailem çok mutlu beni böyle görmekten...

Hem çalışkan hem en geveze bendim.

harçlıkları tam olan bendim 5 kardeş aynı anda okuyorduk en küçüğü bendim ,en şanslısı

3 kardeşiz babam memur annem ssk da çalışyordu. dedem ve babaennem bizle beraberdi. dedem kör, babaannem felçli.....
babamdan bir şey istedimde nasip dersi hep. ve bu lafı hiç sevmez ve ne olduğunu anlamazdım....
ilkokulda orta düzeyde bir başarım vardı. ortaokuldada. lise bitip iş öss ye gelince babacım varını yoğunu koydu ortaya. biz yapamayacağız başaramayacağız deyince ikizimle' bu evde son sözü ben söylerim' dedi ve bizi okuttu şimdi üçümüzde meslek sahibiyiz iyiki varlar.........