herkese hayırlı cumalar.arkadaşlar sesleri bitirdiğimde işimin azalacağını sanarak çok sevinmiştim.ne kadar yanıldığımı eğitimhaneye bakamadığım zamanlarda anladım.o kadar dağıldım ki anlatamam.sersem gibiyim.bu geride kalanlar var ya beni mahvetti.arkadaşlar bu kadar mı diye kafamı duvarlara vurasım geliyor.la la la çalışıyoruz.diğer arkadaşınla ilgilenip döndüğümde la yı tanımayan ve ele diyen bir çocuk buluyorum.t gösteriyorum il. diyor.hece tabloları bireysel çalışmalar bir şey değiştirmiyor.ailesi hiç ilgilenmeyen çocuklar bunlar.ne yapacağımı şaşırdım.çok geç kaldılar.şimdiye sadece iki üç kalmalıydı.oysa benim dokuz tane öğrencim kötü.kurtaramayacağım yani öğrenme geriliği olan da sadece bir tane.diğerlerinde herhangi bir özür yok.meslek hayatımda geçirdiğim en zor ve en kötü yılım.Allah beterinden korusun diyorum.kimseye de göstermesin.
Aramıza hoş geldiniz öğretmenim
Biz o duvara kafayı vurmaya başlayanı çok oldu. Geri kalan öğrencilerle tek tek ilgilenmek çok zor. Hele bir de sınıf mevcudu fazla ise Allah yardımcımız olsun.
