Beşinci sınıfı okuturken , öğrencinin birini tahtaya kaldırıp yaşımı hesaplamasını söyledim. Öğrencim yaptığı işlem sonucunda 200 buldu. Sonra bana dönerek" Öğretmenim bu hasaba göre senin ölmen lazım;ama sen yaşıyorsun."dedi. Hala ,aklıma geldikçe gülme krizine giriyorum.
Öğretmenim gülmekten karnıma ağrılar girdi. Hesaba bakar mısın:)) 2 işlemli problem çözmeye cesaretim yok daha
Kalmış şurada 2 hafta. Ne gerek var böyle maceralara
Bahar gelmiş, çiçekler açmış, kuşlar ötüyor. Kendimi strese sokmaya, cinnet nöbetleri geçirmeye ne gerek var değil mi
