ah arkadaşlar bebişimiz olmasa bir dakika burda durmama ama düzen değiştirmek onla çok zor.. yoksa ilçe başka yere alacaktı...
destekleriniz için teşekkürler
iyi geceler değerli hocam.
İnanın mesajınızı okuyunca insan üzülüyor ve o cehennem gibi bir yeri hayal etmekte zorlanıyor. Aynı dünya ama birine güzel diğerine çirkin.
Bizlerde çok birleştirilmiş sınıf okuttuk. Ne yazık ki en acımasız yanı öğretmen sayısı az olması. Öğretmenin biri mutlaka bir yerlerde açık bırakıp köylülerin dedi-kodusunda kalır. Eğer aynı yerde görev yapan bu arkadaşlar şehir okulunda çalışsınlar dost kalırlar, nedense köyde hep üzgün ve kırgın giderler.
Bence en baştan ölçülü davranmak gerekiyor. Sanırım Eğitimhaneyi öğrenciyken tanımak gerekir. Çünkü köyde benden kaln tek şey güzel çalışmalarım ve alamadığım paralarım(borçlar) bizi o noktada avladılar. Ancak şükürler olsun çalıştığım 6 yıl boyunca mesafeyi hep istediğimiz gibi ayarladık. Kaldı ki okula karışmaya cesaret edemeyenler çoğunluktaydı. herkes işini yapacak. Sorun varsa telefon var.
Size acizane tavsiyem dua etmeniz. Sabırla en iyisini ortaya koymanız. Zamanla her şeye hükmeden, onları yaptıklarına pişman eder.
Öğrencilerinizi sevmeye devam edin. Kesinlikle selamlaşıp kırgınlığınızı içinizde taşıyın. Asla eğitime dair bir şey sormayın. Soracaksanız Akşamları Eğitimhane günlüğünde onlarca zümre cevaplar.
Bu sadece yanınızdaki arkadaşın sorunu değil. Köy hayatının acımasızlığıyla alakalı bir durum. Zaman zaman bizlerde yaşadık, geçiyor hocam.
hatta hatırlamak isteseniz bile hatırlayamıyorsunuz.
Sabır ve güzellikler diliyorum.